ทดลองอ่านคู่อุ่นไอร่ายรัก บทที่ห้า

ตื่นมาอีกครั้ง ฝนก็หยุดตกแล้ว

ชายหนุ่มตรงหน้ายังคงเขียนหนังสือโดยไม่เงยหน้า

เมื่อพบว่าตัวเองเผลอหลับไป นางก็ยืดตัวขึ้นอย่างกระอักกระอ่วนใจ ถึงได้เห็นว่าบนร่างมีเสื้อคลุมตัวนอกสีขาวเพิ่มเข้ามาตั้งแต่เมื่อใดไม่รู้ นางรู้สึกอับอายยิ่งกว่าเดิม เมฆแดงปรากฏบนพวงแก้มทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว

มิน่าถึงได้รู้สึกอุ่นถึงเพียงนี้

เสื้อตัวนี้เป็นของเขา นางรู้ บนนั้นมีกลิ่นอายของเขาอยู่

เวินโหรวถอดเสื้อตัวนอกที่คลุมร่างอยู่ออกอย่างประดักประเดิด ชั่วขณะหนึ่งที่ทำอะไรไม่ถูก โชคดีที่ในที่สุดบรรดาข้ารับใช้ที่วนเวียนอยู่ข้างๆ ไม่หยุดเหมือนผึ้งก็ไม่ได้ปรากฏตัวอีก นางรีบถือโอกาสนี้ลงจากเตียงและสวมรองเท้าพลางอำลาเขาอย่างเร่งรีบ

‘พี่โจว ขอบคุณสำหรับการต้อนรับของท่าน ข้ายังมีธุระต้องไปจัดการ ท่านทำงานของท่านต่อเถอะ ข้าไม่รบกวนแล้ว’

เขาไม่ได้เงยหน้า เพียงยื่นมือออกไปหานางในจังหวะที่นางกำลังจะเดินไปยังประตู

‘เสื้อข้า’

เวินโหรวอึ้งไป ได้ยินดังนั้นจึงตระหนักว่าตัวเองยังกำเสื้อนอกตัวนั้นไว้แน่น เกือบจะถือมันออกไปด้วยเสียแล้ว

ชั่วขณะนั้นไอร้อนพลันพุ่งขึ้นบนใบหน้า

นางรีบหมุนตัวกลับมาอย่างหน้าแดงหูแดง คืนเสื้อในมือให้เขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันหลังเดินออกไปเหมือนหนีอะไรบางอย่าง