ทดลองอ่าน ซ่อนรักชายาลับ บทที่ 138-139

ไหวหยางอ๋องมองท่าทางหดหู่ของนางก็ใจอ่อนยวบลงทันที รู้สึกว่าตนเองไม่ควรพูดเสียงดังกับนาง ตอนที่คิดเข้าไปปลอบ หลิ่วเหมียนถังกลับเอ่ยปาก “พวกเขาไม่ใช่แค่พี่น้องในอดีตของข้า แต่ยังเป็นความทรงจำที่ข้าทำหายไป…ข้าไม่อยากให้ตอนที่ข้าจดจำอดีตได้ ถึงค่อยมารู้ว่าข้าเย็นชาต่อพวกเขา ผิดต่อความดีที่พวกเขามีให้ข้า…”

เกี่ยวกับความทรงจำที่หายไปของหลิ่วเหมียนถัง พวกเขาสองคนต่างไม่เต็มใจพูดขึ้นมาอย่างใจตรงกัน

แต่ว่าตอนนี้หลิ่วเหมียนถังกลับเอ่ยปากพูดเช่นนี้ ชุยสิงโจวค่อยๆ เม้มปากแน่น “ในความทรงจำนั้น คนที่ดีต่อเจ้าไม่ใช่แค่พวกเขา ยังมีฮ่องเต้องค์ปัจจุบันด้วย หากเจ้านึกขึ้นมาได้ก็จะคิดหาวิธีชดเชยความรู้สึกลึกซึ้งให้คุณชายจื่ออวี๋ของเจ้าเหมือนกันหรือไร”

หลิ่วเหมียนถังไม่ชอบยกเรื่องในอดีตขึ้นมาพูดก็เพราะกลัวว่าชุยสิงโจวจะหึงหวงไปเรื่อย ควรรู้ไว้ ท่านอ๋องที่มองดูสุขุมสง่างามผู้นี้มีจิตใจคับแคบราวกับรูเข็มอย่างไรอย่างนั้น

หากในยามปกติหลิ่วเหมียนถังได้ยินประโยคนี้แล้วจะต้องลูบลาที่พองขนตรงหน้านี้อย่างแน่นอน จากนั้นกอดๆ หอมๆ ก็เอาใจสำเร็จแล้ว

แต่ว่าวันนี้ชุยสิงโจวแตะต้องเกล็ดย้อนของหลิ่วเหมียนถังเข้าจริงๆ ดังนั้นเห็นเขาหึงหวงไร้สาระ หลิ่วเหมียนถังเพียงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ราวกับพยายามย้อนนึกถึงความทรงจำที่พร่าเลือนช่วงนั้น ครู่ใหญ่ถึงได้เอ่ยออกมา “ข้าไฉนเลยจะรู้ว่าหลังนึกออกแล้วจะเป็นอย่างไร ไม่อย่างนั้นท่านอ๋องก็ไปตามท่านโหวจ้าวมาฝังเข็มข้าดูอีกที ไม่แน่ว่าฝังไปไม่กี่เข็ม ข้าอาจจดจำทุกอย่างได้แล้ว…”

นางยังไม่ทันพูดจบ ชุยสิงโจวก็หน้าดำทะมึนลง ถีบประตูห้องก้าวยาวฉับไวไปทางเรือนนอกแล้ว

ปี้เฉ่ากับฟางเซียที่เฝ้าอยู่ด้านนอกห้องหันมามองสบตากัน ก่อนพากันชะโงกหน้ามองเข้าไปด้านในอย่างกลุ้มใจ

ชายาอ๋องไม่แม้แต่จะก้าวลงพื้น เพียงสางผมแล้วนอนลงเหมือนไม่มีเรื่องอะไร ก่อนสั่งพวกนาง “ดับไฟเสีย ปิดประตูให้เรียบร้อยด้วย ข้าจะนอนแล้ว”

แต่ก่อนท่านอ๋องเองก็เคยทะเลาะกับพระชายาแล้วหนีไปนอนที่ห้องหนังสือ แต่ว่าพระชายามักจะสั่งให้พวกตนนำน้ำแกง ผลไม้ และของกินไปส่งให้ท่านอ๋อง หรืออย่างน้อยก็ส่งเสื้อผ้ากับผ้าห่มไปให้

ดังนั้นครั้งนี้ฟางเซียจึงถามอย่างระมัดระวัง “ห้องครัวกำลังต้มน้ำแกงสร่างเมา ประเดี๋ยวบ่าวจะยกไปให้ท่านอ๋อง บอกว่าพระชายาสั่งให้ส่งมาให้…”

หลิ่วเหมียนถังนอนตะแคง มองสาวใช้สองคนนั้นแล้วเอ่ยตรงๆ “บ่าวรับใช้กับสาวใช้ข้างกายเขาล้วนไม่ใช่คนตาย! สาวใช้ในเรือนข้าจงจำไว้ให้ดี ข้าวสารสักครึ่งเม็ดก็ห้ามส่งไปให้!”

ฟางเซียฟังจนโง่งม ได้แต่ปิดประตูห้องอย่างหวาดหวั่น ก่อนมองหน้าปี้เฉ่าอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ไม่…ไม่มอบทางลงให้ท่านอ๋องสักนิดเช่นนี้ เจ้านายทั้งสองจะคืนดีกันอย่างไร

สุดท้ายปี้เฉ่าเข้าใจไหวซังเซี่ยนจู่กว่าสักหน่อย เพียงถอนหายใจแล้วเอ่ยอย่างจนใจ “ท่านอ๋องแทงใจดำพระชายาเข้า พระชายาจะต่อต้านท่านอ๋องซึ่งๆ หน้าแล้ว!”