ทดลองอ่าน ซ่อนรักชายาลับ บทที่ 138-139

ในเวลานั้นภายในเรือนนอนวุ่นวายยุ่งเหยิง รอท่านหมอมาตรวจอาการเสร็จก็จ่ายเทียบยาประคบร้อน แล้วยังสอนวิธีนวดกดจุดให้กับสาวใช้อีกด้วย

หลังเหน็ดเหนื่อยกันไปรอบหนึ่ง ชุยสิงโจวโอบหลิ่วเหมียนถังนอนหลับไปตื่นหนึ่ง

เมื่อตื่นขึ้นมาอีกทีหลิ่วเหมียนถังกินน้ำแกงผักลดไฟในตัวไปชามหนึ่ง ในที่สุดเลือดลมก็ไหลเวียนดีขึ้น

ฟางเซียอุ้มเสี่ยวอี้เอ๋อร์ที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นเข้ามา เจ้าก้อนเนื้อน้อยซุกเข้าไปในอ้อมอกมารดา กำปั้นน้อยๆ จับไว้มั่น ดื่มนมอึกๆ ลงไปทันที

ดังนั้นหลังท่านอ๋องกับพระชายาแง่งอนกันไปหนึ่งวัน ภายใต้การเรียกร้องป้อนนมของบุตรชายก็ล้วนพากันแพ้พ่ายกันไปทั้งคู่

หลิ่วเหมียนถังถูกทรมานมาครึ่งวัน ยามนี้นางอุ้มบุตรชาย ใช้นิ้วเรียวยาวลูบริมฝีปากที่ยู่ขึ้นน้อยๆ ของเขา ไม่กล้าคิดเรื่องอื่นอีก ป้องกันไม่ให้โมโหเกิดไฟในตัวขึ้นมาอีกครั้ง

ชุยสิงโจวเองก็เปลี่ยนไปทำตัวดีขึ้นมาก วางท่าทางน่าเกรงขามของท่านอ๋องลง นั่งพิงหลังของหลิ่วเหมียนถัง ช่วยค้ำเอวให้นาง

รอบุตรชายเรอนมออกมา ทั้งหลับตาลงอย่างพึงพอใจ ฟางเซียจึงรีบเข้ามารับตัว ‘ท่านทวดน้อย’ ออกไป พระชายาจะได้พักผ่อนดีๆ เสียที

ในเวลานั้นทั้งสองคนไม่มีอะไรจะพูดกัน หลิ่วเหมียนถังเองก็ไม่มองท่านอ๋อง เพียงนอนลงอย่างเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น

ชุยสิงโจวดึงนางมากอดปลอบราวกับนางเป็นเด็ก “ไม่เป็นไรแล้ว วันหน้าข้าไม่สนใจพวกพลทหารกุ้งปูเหล่านั้นของเจ้าแล้ว เจ้าอยากจะทำอะไรก็ทำ หากตอนปล้นลักทรัพย์ลูกน้องไม่พอ เจ้าไปบอกกับฟั่นหู่ ให้เขาโยกย้ายองครักษ์บางส่วนมาให้เจ้าก็พอ…”

หลิ่วเหมียนถังเงยหน้ามองเขาเอ่ย “พลทหารกุ้งปูพวกนั้นของข้า สมัยก่อนเคยสู้กับทหารหาญของท่านจนพวกเขาวิ่งหนีไปทั่วภูเขาเชียวนะ”

ชุยสิงโจวไม่ชอบฟังเรื่องนี้มากที่สุด หน้าบึ้งลงน้อยๆ “เจ้าไม่ยอมแพ้? ไม่อย่างนั้นวันใดมาจัดทัพกันอีกครั้ง ข้าจะต้องกำราบลูกน้องของชายารักจนชายารักเต็มใจพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!”

หลิ่วเหมียนถังเห็นสภาพคิดเล็กคิดน้อยของเขากลับหลุดหัวเราะพรืดออกมา นางเอ่ยว่า “เช่นนั้นอย่าดีกว่า มิฉะนั้นหากข้าเผลอชนะท่านเข้า ท่านอ๋องไม่ยอมแพ้จะทำอย่างไร”

ชุยสิงโจวคิดไม่ถึงว่าหลิ่วเหมียนถังจะเหิมเกริมปานนี้ เขาเพียงเลิกคิ้วมองนางกึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้ม “หากข้าแพ้ก็ให้เจ้าหลับนอนด้วย…เป็นอย่างไร”

หลิ่วเหมียนถังมองใบหน้าชุยสิงโจว ก่อนเอ่ยคล้ายรังเกียจ “อย่าดีกว่า ต่อให้เป็นเทพเซียนบนสวรรค์ พอนอนด้วยทุกวันก็ให้เบื่อหน่าย โอ๊ย!…ท่านกัดคนได้อย่างไร”

ชุยสิงโจวไม่มีทางรู้สึกเบื่อหน่าย ตั้งแต่หลิ่วเหมียนถังตั้งครรภ์ คลอดบุตร ทั้งยังอยู่เดือน เขาหิวโซมานานแล้ว

ยามที่เห็นหลิ่วเหมียนถัง เขาก็ประหนึ่งสุนัขหิวโหยมองซาลาเปาไส้เนื้อกลิ่นหอมลูกโต

แต่ภรรยาน่าตายผู้นี้ ก่อนหน้านี้โกรธเขา ตอนนี้ยังพูดว่าเบื่อหน่าย เขาเห็นว่านางเบื่อจะมีชีวิตอยู่แล้วต่างหาก!

ยามนั้นเขากัดไปแรงๆ อีกคำหนึ่ง จำต้องเติมท้องให้เต็มอิ่มก่อนถึงจะค่อยๆ ชำระบัญชีกับนางได้!

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 14 ก.พ. 66 เวลา 12.00 น.