ทดลองอ่าน ซ่อนรักชายาลับ บทที่ 142-143

ความจริงนี่เป็นวิธีการที่ปฐมกษัตริย์ใช้มาทุกยุคสมัย ขุนนางที่ติดตามฮ่องเต้สยบใต้หล้าควรจะเข้าใจหลักการถอยในยามที่กำลังรุ่งโรจน์อย่างชาญฉลาด

แต่หลิวอวี้คาดไม่ถึงว่าคนที่เสนอความคิดเห็นเช่นนี้ให้พระองค์จะเป็นชุยสิงโจว

พระองค์ถอนหายใจออกมาช้าๆ พลันเอ่ยปาก ‘เรื่องมาถึงทุกวันนี้ข้าถึงเพิ่งเข้าใจว่าเหตุใดนางจึงเลือกเจ้า เจ้าเป็นบุรุษที่องอาจห้าวหาญ ตรงจุดนี้ข้า…สู้เจ้าไม่ได้ หากข้ากับเจ้ารู้จักกันเร็วกว่านี้ บางทีพวกเราอาจกลายมาเป็นสหายร่วมเป็นร่วมตายได้…’

พูดมาถึงตรงนี้ หลิวอวี้รู้สึกละอายใจเล็กน้อย หากชุยสิงโจวกับเขาเป็นสหายกันเร็วกว่านี้ อีกฝ่ายคงจะไม่แย่งหลิ่วเหมียนถังกับตนเองแล้ว…

ชุยสิงโจวรีบคุกเข่าลงเอ่ย ‘ฝ่าบาทตรัสชมเกินจริงแล้ว หวังเพียงว่าหากกระหม่อมไม่อาจควบม้าย่ำผ่านกองศพ กลับราชสำนักมาแจ้งข่าวชัยชนะแก่ฝ่าบาท ฝ่าบาทก็จะสามารถกำจัดภัยแฝง มอบความผาสุกร่มเย็นแก่ราษฎรในใต้หล้าได้อยู่ดีพ่ะย่ะค่ะ’

ในเวลานั้นฮ่องเต้ขุนนางสองคนเปิดอกพูดคุยกันอย่างปรองดองอย่างหาได้ยาก

แต่หลังจากชุยสิงโจวกลับมาเล่าเรื่องคร่าวๆ ให้หลิ่วเหมียนถังฟัง หลิ่วเหมียนถังคิดแล้วก็เอ่ยอย่างหวาดหวั่นไม่หาย “…โชคดีที่ท่านไม่ได้กลายเป็นสหายกับฝ่าบาทจริงๆ ไม่อย่างนั้นข้ากับท่านอาจไร้วาสนาต่อกัน…”

ชุยสิงโจวกลับอุ้มนางขึ้นมา เขามองแล้วถาม “เพราะเหตุใด”

“แน่นอนว่าภรรยาของสหายจะรังแกได้อย่างไร!” หลิ่วเหมียนถังกะพริบตาปริบๆ

ชุยสิงโจวกลับยิ้มอย่างไม่ยี่หระ “หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ ข้าย่อมยิ่งดูแลเจ้าให้ดีแทนเขา วิญญูชนคบหากันผ่าเผย หากแม้แต่เรื่องนี้ยังยอมให้กันไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นต้องคบหากัน”

ได้ยินประโยคหยิ่งผยองเช่นนี้ของเขา หลิ่วเหมียนถังพลันนึกถึงท่านโหวจ้าวที่เฝ้ารอให้นางกลายไปเป็นแม่ม่ายอยู่ทุกวัน…ได้ ถือเสียว่าตนเองไม่ได้พูดอะไร นางลืมไปเลยว่าสหายที่ชุยสิงโจวจะคบหาสนิทได้ ความจริงไม่ได้มีดีมากนัก ยามอยู่ต่อหน้าสตรี ต่อให้เป็นสหายกันก็แทงกันได้

ทว่าเรื่องที่ชุยสิงโจวตัดสินใจไปปราบปรามความไม่สงบของเป่ยไห่กลับบอกต่อฉู่ไท่เฟยเป็นคนสุดท้าย

หลังฉู่ไท่เฟยได้ยินว่าบุตรชายจะต้องไปเสี่ยงชีวิตในสถานที่ทุรกันดารเช่นนั้นก็ร้องไห้จะเป็นจะตายอีกครั้ง บอกว่าตนเองชะตาชีวิตอาภัพ ไม่มีชะตาจะมีบุตรหลานเต็มบ้านเต็มเมือง

ชุยฝูรู้เรื่องมากกว่าฉู่ไท่เฟยเล็กน้อย หลังได้ยินเรื่องที่น้องชายเสนอตัวไปสู้รบเอง ยังเคยแอบไปคุยกับหลิ่วเหมียนถัง ให้นางไปเกลี้ยกล่อมชุยสิงโจวให้พิจารณาอีกที สถานที่ทุรกันดารเช่นนั้น หากไม่คุ้นชินขึ้นมา มีโอกาสไปแล้วไปลับสูงมาก

นอกจากนี้หลิ่วเหมียนถังกับเสี่ยวอี้เอ๋อร์ยังจะตามไปด้วย มิใช่ว่าเหลวไหลเกินไปหรือ! ที่แห่งนั้นมีอากาศพิษมากมายเพียงนั้น สตรีกับเด็กจะทนไหวได้อย่างไร

หลิ่วเหมียนถังกำลังนำสาวใช้ในเรือนห่อยาสมุนไพร

หลายวันมานี้ ‘หมอครึ่งตัว’ ที่ศึกษาเรียนรู้ด้วยตนเองตอนอยู่ซีเป่ยได้ศึกษาค้นคว้าตำรับยาที่เหมาะสมบำรุงร่างกายละแวกนั้นอยู่มาก ตำรับขับไล่ความชื้นยิ่งไม่อาจขาดไปได้ ดังนั้นช่วงนี้นอกจากเก็บสัมภาระ หลิ่วเหมียนถังยังเตรียมสมุนไพรไปต้มยากินที่นั่นอีกไม่น้อย

ครั้นได้ยินคำพูดของพี่สาว หลิ่วเหมียนถังแย่งโสมที่เสี่ยวอี้เอ๋อร์กำลังจะจับใส่ปากมาอย่างฉับไวพลางยิ้มเอ่ย “หากข้าไม่ตามไป ถึงเวลาท่านกับท่านแม่จะเป็นห่วงกิจวัตรประจำวันของท่านอ๋องแทน พี่หญิงวางใจได้ ข้าเชิญท่านหมอที่สมัยก่อนเคยพำนักอยู่หลิ่งหนานเป็นเวลานานมาแล้วให้ออกเดินทางไปด้วยกัน ส่วนอาหารการกินของเสี่ยวอี้เอ๋อร์ ข้าก็จะเอาใจใส่มากขึ้น ท่านดูสิ เสี่ยวอี้เอ๋อร์ไม่ใช่เด็กที่เกิดมาร่างกายอ่อนแอ ปกติข้าเลี้ยงดูเขาตามความเคยชินของชาวบ้าน ตอนที่เขาคลานเป็นก็สวมผ้าอ้อมคลานบนพื้นลาน อยู่ข้างกายบิดามารดา ต่อให้ลำบากสักหน่อยหรือเหนื่อยสักหน่อยก็ยังดีกว่าคนในครอบครัวไม่อาจอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา…แต่พี่หญิงนี่สิ ท่านคิดดีแล้วหรือไม่ จะให้ท่านอ๋องเอาเทียบตกฟากกลับไปขว้างใส่หน้าใต้เท้าหลี่?”

หลายวันมานี้จวนชิ่งกั๋วกงมาก่อเรื่องอีกหลายครั้ง ตั้งใจจะพาตัวจิ่นเอ๋อร์กลับไป แม้สุดท้ายถูกไหวหยางอ๋องออกหน้าไล่กลับ แต่ชุยฝูเองก็เป็นกังวลกับเรื่องนี้จนร้อนใจ มุมปากมีตุ่มน้ำผุดขึ้นมา

วันนี้นางเห็นหลิ่วเหมียนถังเตรียมตัวพร้อมเพียงนั้น ในใจนางก็ตัดสินใจ พอได้ยินหลิ่วเหมียนถังถามนางถึงได้เอ่ยอย่างนุ่มนวล “ข้าคิดว่า…จะไปเหมือนกัน ตกลงแต่งงานกับใต้เท้าหลี่แล้ว ไปหลิ่งหนานด้วยกันกับพวกเจ้า…”

คราวนี้ถึงคราวหลิ่วเหมียนถังตกใจแล้ว “พี่หญิง นั่นไม่ใช่สถานที่ที่ใครก็อยู่ได้ ท่านจะต้องคิดให้ดีนะเจ้าคะ!”

ชุยฝูยิ้มน้อยๆ “เจ้ากับเสี่ยวอี้เอ๋อร์ยังไปได้ ข้ากับจิ่นเอ๋อร์จะไปไม่ได้ได้อย่างไร นิสัยของคนจวนชิ่งกั๋วกงข้ารู้ดี พวกเขาไม่มีทางยอมเลิกราหากไม่บรรลุเป้าหมาย ต่อให้ข้ากลับไปเจินโจวพวกเขาก็จะไปโวยวายถึงจวนอยู่ดี ถึงเวลานั้นสิงโจวไม่อยู่ ข้ากับท่านแม่มิใช่ว่าจะรำคาญใจทุกวันหรือ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ครอบครัวพวกเขาไม่ได้ต้องการตัวคนหรือไร ถ้าอย่างนั้นก็ให้พวกเขาตามไปที่หลิ่งหนาน จิ่นเอ๋อร์คือชีวิตของข้า ไม่ว่าใครก็เอาไปไม่ได้!”

ชุยฝูตัดสินใจแล้ว ทำเอาใต้เท้าหลี่ดีใจแทบเสียสติ เสียเงินทองครั้งใหญ่อีกครั้ง จัดเตรียมสินสอดเรียบร้อย และส่งไปคารวะแม่ยายที่จวนไหวหยางอ๋องก่อน

ฉู่ไท่เฟยมองสำรวจหลี่กวงไฉขึ้นลง รู้สึกว่าดูจากหน้าตาไม่ได้ดูสุภาพสง่างามเท่าบุตรเขยคนก่อน

มิหนำซ้ำภูมิหลังของสกุลหลี่เองก็ด้อยไปสักหน่อย ถึงแม้เขาจะมีญาติห่างๆ ที่สูงศักดิ์อยู่เหมือนกัน แต่พอมาถึงรุ่นเขากลับตกต่ำลง หากตัวหลี่กวงไฉเองมีความสามารถ ตระกูลเช่นนี้ก็แต่งได้กับบุตรสาวเจ้าของที่ดินในชนบทเท่านั้น

ฉู่ไท่เฟยอึดอัดคับข้องใจ ตั้งปณิธานไว้ว่าจะให้บุตรสาวแต่งงานครั้งที่สองอย่างมีหน้ามีตา จะได้ให้จวนชิ่งกั๋วกงอับอาย แต่สุดท้ายบุตรสาวกลับเลือกคนยากจนที่บิดามารดาเสียไปทั้งคู่แล้วผู้นี้

อย่างบัณฑิตที่สอบขุนนางผ่านเช่นนี้ ทั่วทั้งเมืองหลวงมีอยู่เป็นกอบเป็นกำ หากจวนไหวหยางอ๋องพวกเขารับสมัครบุตรเขยคุณสมบัติเช่นนี้ อย่างน้อยก็ต้องเลือกที่ดูดีสักหน่อยสิ!

ฉู่ไท่เฟยมองบุตรเขยคนใหม่ ยิ่งมองยิ่งรู้สึกไม่พอใจ

แต่จนใจที่ไม่รู้ว่าเจ้าหนุ่มรูปโฉมธรรมดาผู้นี้ปรุงยาเสน่ห์อะไรให้บุตรสาวดื่ม ต่อให้ต้องออกสินเจ้าสาวมากขึ้นก็เต็มใจจะแต่งงานด้วยอยู่ดี

ซ้ำบุตรชายอย่างชุยสิงโจวก็ไม่คัดค้าน ทั้งยังบอกว่าหลี่กวงไฉมีอนาคตกว้างไกล ขอให้มารดาอย่าได้ดูถูกคนอีกต่างหาก

ฉู่ไท่เฟยตัดสินใจไม่ได้เลยแอบมาถามหลิ่วเหมียนถัง หลิ่วเหมียนถังช่วยให้แม่สามีสบายใจด้วยการเอ่ยว่า “ใต้เท้าหลี่แอบรักพี่หญิงมานาน หลังนางแต่งงานเขาก็ไม่เคยแต่งกับใคร เห็นได้ว่าเป็นคนมั่นคง มิหนำซ้ำเขานิสัยดี ทั้งยังดีต่อจิ่นเอ๋อร์ ตรงจุดนี้สำคัญยิ่งกว่าภูเขาเงินภูเขาทองใดทั้งนั้น ข้าเห็นเขากับพี่หญิงสนทนาต่อบทกวีกันก็นับว่าเข้ากันได้ คำพูดที่พวกเขาพูดพวกนั้นข้าล้วนฟังไม่เข้าใจ ในเมื่อนิสัยดี มีหัวข้อสนทนาร่วมกัน ทั้งยังรักพี่หญิงจริงๆ มีเหตุผลอะไรให้แต่งไม่ได้เล่าเจ้าคะ จวนชิ่งกั๋วกงเป็นตระกูลสูงศักดิ์ กัวอี้เองก็หน้าตาใช้ได้ แต่แต่งไปแล้วใช้ชีวิตทุกข์ใจเช่นนั้น ยังจะใช่ชีวิตของคนหรือ ท่านแม่ ท่านอย่าดูคนเพียงหน้าตาเลย”

ฉู่ไท่เฟยถลึงตาใส่ “ข้ามองคนเพียงหน้าตา? หากสิงโจวบ้านข้าหน้าตาไม่ดี หลังเจ้าถูกเขาหลอกลวงเช่นนั้น เจ้ายังจะรับปากอีกหรือ”

* ชาววอ หมายถึงชาวญี่ปุ่น

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 18 ก.พ. 66 เวลา 12.00 น.