ทดลองอ่าน กระวานน้อยแรกรัก บทที่ 16

ทว่าในที่ว่าการเมืองของท่านเจ้าเมืองในยามนี้ หมิงถานเองก็กำลังลองลิ้มชิมรสอาหารโอชะของหลิงโจวที่ฮูหยินท่านเจ้าเมืองได้สั่งการให้คนตระเตรียมให้นางเป็นพิเศษเช่นเดียวกัน

หลิงโจวผู้คนแยะทรัพยากรมาก อาหารการกินล้วนประณีตพิถีพิถันเป็นอย่างมาก หมิงถานลองชิมขนมที่นางรู้สึกว่าแปลกประหลาดน่าสนใจไปหลายอย่างในคราวเดียว ขณะที่นางกำลังบอกกับฮูหยินท่านเจ้าเมืองว่า วันหลังเมื่อกลับเมืองหลวงแล้ว จะต้องหาพ่อครัวจากหลิงโจวเข้าจวนสักคนให้ได้ อยู่ๆ ด้านนอกก็มีคนเข้ามารายงานว่า “พระชายา ฮูหยิน ตะ…ใต้เท้าอวี้ได้ส่งหญิงสาวหลายนางจากหอฮุยโหลวมาที่นี่ บอกว่า… บอกว่าต้องการมอบให้ติ้งเป่ยอ๋องขอรับ”

รอยยิ้มบนมุมปากของหมิงถานแข็งทื่อไปเล็กน้อย ผ่านไปครู่หนึ่งนางก็วางตะเกียบลง ลุกขึ้นเอ่ยถามว่า “เจ้าว่าอย่างไรนะ”

บ่าวรับใช้ตัวสั่นงันงก เอ่ยทวนถ้อยคำเมื่อครู่นี้ซ้ำอีกรอบหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นต่อไปว่า “ตอนนี้แม่นางเหล่านั้นกำลังรออยู่นอกห้องโถง…”

หมิงถานยืนอยู่เงียบๆ ครู่หนึ่ง จากนั้นเอ่ยสั่งการอย่างสงบเยือกเย็น “เชิญพวกนางเข้ามา”

นางหันกายกลับไป นั่งตัวตรงลงบนที่นั่งตำแหน่งประธานในห้องโถง ส่วนฮูหยินท่านเจ้าเมืองก็นั่งเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ นางอย่างไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง

หญิงสาวจากหอฮุยโหลวเดินชดช้อยอ่อนพลิ้วเข้ามาด้านในอีกครั้ง ยืนเรียงแถวหน้ากระดาน จากนั้นก็ทำความเคารพหมิงถานและฮูหยินท่านเจ้าเมือง

หมิงถานไล่มองประเมินทีละคนๆ โทสะที่ผุดขึ้นมาในใจอย่างไม่มีสาเหตุเริ่มปะทุออกมาข้างนอก นางกำมือแน่นอย่างไม่แสดงอาการ “แม่นางทุกคนมาจากหอฮุยโหลว? ท่านอ๋องทราบเรื่องหรือไม่”

นี่… หญิงสาวทั้งหลายมองหน้ากันไปมา ตอนที่พวกนางออกมาท่านอ๋องยังไม่ทราบเรื่อง แต่หลังจากนั้นทราบแล้วหรือไม่ พวกนางก็ไม่รู้เหมือนกัน

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของพวกนาง หมิงถานก็โล่งอกไปเล็กน้อย นางถามขึ้นอีกครั้งว่า “ท่านอ๋องเล่า”

ในจำนวนนั้นมีหญิงสาวคนหนึ่งมีไหวพริบเฉียบแหลม คิดว่าต่อไปก็จะเป็นคนของท่านอ๋องแล้ว ถ้าหากไม่อยากถูกท่านอ๋องใช้การชั่วครั้งชั่วคราวแล้วโยนทิ้งไม่ให้ติดตามกลับเมืองหลวงไปด้วย นางก็ต้องเกาะพระชายาเอาไว้ถึงจะถูก

เพราะถึงแม้คนอย่างพวกนางจะมีรูปโฉมมีความรู้ความสามารถเลิศเลอเพียงไร แต่ชาติกำเนิดก็เห็นกันอยู่ชัดเจน ล้วนถูกลิขิตให้พร้อมถูกทอดทิ้งได้ตลอดเวลา แต่ท้ายที่สุดแล้วผู้มีอำนาจในเรือนหลังก็คือพระชายาอยู่ดี ตอนนี้พระชายาดูเหมือนจะไม่ชอบพวกนาง มิสู้เบี่ยงเบนความสนใจ แล้วค่อยหาโอกาสขอการปกป้องคุ้มครองในภายหลังจะดีกว่า อย่างน้อยก็ต้องตามกลับเมืองหลวงเข้าจวนอ๋องให้ได้ก่อนถึงจะไม่ขาดทุน

พอคิดถึงตรงนี้หญิงสาวผู้นั้นก็เดินเข้ามายอบกายคารวะอย่างชดช้อย เอ่ยตอบอย่างสุภาพเรียบร้อยว่า “เรียนพระชายา ตอนพวกบ่าวมาที่นี่ ท่านอ๋องยังคงร่ำสุราอยู่กับใต้เท้าทั้งหลาย ท่านอ๋องให้แค่ชิงอวี่อยู่เป็นเพื่อนเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นๆ พวกบ่าวก็ไม่ทราบแล้วเจ้าค่ะ”

“ชิงอวี่?”

“ชิงอวี่เป็นหญิงสาวที่งดงามที่สุดของหอฮุยโหลว และก็เป็นหญิงสาวที่มามา* สอนวิชาให้ความสำคัญมากที่สุด พวกบ่าวล้วนมิอาจเทียบกับนางได้เจ้าค่ะ”

หมิงถานนิ่งเงียบไม่ส่งเสียง

เจตนาแอบฟ้องที่แฝงอยู่ในถ้อยคำนี้นางจะฟังไม่ออกได้อย่างไร เพียงแต่ตอนนี้นางคร้านจะมาสนใจความหัวแหลมเจ้าแผนการของสตรีผู้นี้ ท่านอ๋องเลือกให้หญิงสาวคนหนึ่งอยู่เป็นเพื่อน… ข่าวคราวนี้ได้ทำให้นางค้างคาใจมากจริงๆ

* ม้าผอมหยางโจว เป็นคำเรียกหญิงคณิกา มีที่มาจากสมัยโบราณหยางโจวเป็นเมืองท่าทางเศรษฐกิจที่เฟื่องฟู นายหน้ามักเลือกซื้อเด็กสาวเพื่อไปเป็นหญิงคณิกาด้วยวิธีเช่นเดียวกับการซื้อม้า คือเลือกที่ผอมแห้งเพราะราคาถูก แล้วค่อยขุนให้สมบูรณ์เพื่อเพิ่มราคาในภายหลัง

** รับลมล้างฝุ่น เป็นสำนวน หมายถึงเลี้ยงต้อนรับแขกที่มาจากแดนไกล

* มามา หมายถึงแม่เล้า

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 23 เม.ย. 66 เวลา 12.00 น.