ทดลองอ่าน กราฟหัวใจ… อุ่นละไมไอรัก บทที่ 1-บทที่ 2

(2)

หลังจากเราจัดการกับอาหารเย็นเรียบร้อยฉันก็รับหน้าที่เก็บล้าง เจ๊นั่งที่โซฟาหน้าโทรทัศน์ในห้องรับแขก พร้อมกับช่วยเก็บชิ้นส่วนของกล่องและกระดาษห่อของขวัญไปด้วย เมื่อฉันกำลังเช็ดมืออยู่หน้าอ่างล้างจานในครัวก็มีเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นเบาๆ

“เจ๊ขา ช่วยแอบดูให้หนูหน่อย ใครมาเคาะประตูไม่รู้”

เจ๊หยุดมือแล้วเดินไปแอบดูตาแมวที่ประตู “อุ๊ย สวรรค์ทรงโปรด หนูบัวจ๋า หนูมีเซอร์ไพรส์หลังอาหารเย็นสำหรับเจ๊ด้วยเหรอจ๊ะ”

เจ๊ทำตาลุกวาวให้ฉันที่กำลังเดินมาสมทบ

“เซอร์ไพรส์อะไรคะ หนูไม่มีอะไรสักหน่อย”

“มาดูที่ประตูนี่เร็วๆ เข้า”

ฉันรีบเดินไปที่ตาแมวบ้าง แต่ภาพที่เห็นนั้นทำให้งงๆ อยู่ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูคือใคร

“ผู้ชายคนนี้เป็นใครล่ะเจ๊ หนูไม่รู้จัก”

“อ้าว! เจ๊ก็ไม่รู้ แต่นี่มันห้องหนูนะ แล้วเขาก็กำลังจะเคาะประตูอีกรอบแล้ว”

เราทำเสียงกระซิบกระซาบกันเพราะกลัวคนข้างนอกจะได้ยิน ฉันตัดสินใจจะกระชากประตูออก เจ๊เตือนสติว่าก่อนที่เราจะเปิดประตูต้อนรับชายหนุ่ม โดยเฉพาะหนุ่มที่หน้าตาดีมากๆ เช่นนี้ เราควรสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองก่อน ฉันก้มมองตัวเองตั้งแต่หน้าอกลงไปถึงข้อเท้าแล้วเห็นว่าตัวเองใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นอยู่ มันก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร ดังนั้นจึงตัดสินใจเปิดประตูพร้อมกับที่ได้ยินเสียงเจ๊ถอนหายใจเบาๆ

ทันทีที่เปิดประตู ฉันก็เห็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ ไหล่กว้าง ผมรองทรงสีน้ำตาลเข้ม ตาโตสีน้ำตาล คิ้วดกหนา จมูกเป็นสัน และริมฝีปากบาง เขาใส่เสื้อโปโลสีขาว ดูท่าทางจะอายุมากกว่าฉันไม่กี่ปี สมองฉันรีบบอกตัวเองว่าผู้ชายคนนี้น่ามอง แต่ดูเขาจะตกใจเล็กน้อยที่ฉันเปิดประตูออกมาอย่างรวดเร็ว

“สวัสดีครับ” เขาทักทายขึ้นมาก่อน

“สวัสดีค่ะ ต้องการพบใครคะ”

“คุณเมษินีอยู่ห้องนี้รึเปล่าครับ”

“ฉันเมษินีค่ะ”

หลังจากที่พูดจบ เจ๊กี้ก็โผล่ออกมาจากห้องบ้างพร้อมยื่นมือมาทักทายชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าห้องของฉัน

“หวัดดีฮะ ผมนิรุตต์ ไม่ทราบคุณคือ…”

เจ๊วางมาดค่อนข้างแมน แต่ขอโทษเถอะ…เธอปิดบังประกายตาระยิบระยับไม่พ้นหรอก