ทดลองอ่าน ขอชิมสักคำ… ได้ไหมคนดี ชุด ขอได้ไหม บทนำ-บทที่ 1

เพราะความเครียดทำให้ช่วงหลังมานี้เธอทำงานได้น้อยลงกว่าเดิม มันค่อยๆ ลดลงทีละน้อยมาพักหนึ่งแล้ว จนกระทั่งมาเห็นผลอย่างชัดเจนในช่วงเดือนสองเดือนมานี้ นี่ก็เป็นอีกปัญหาที่ทำให้เธอต้องหิ้วกระเป๋ามาหาเพื่อน โดยหวังว่าการได้เปลี่ยนบรรยากาศจะทำให้หายเครียด อีกทั้งน่าจะได้มาเจออะไรใหม่ๆ สำหรับเอาไว้เป็นวัตถุดิบให้งานเขียนด้วย

ฐานิตเหลือบมองเพื่อนสนิท เธอทราบว่าอีกฝ่ายรู้ดีว่าปัญหาคืออะไร เพียงแต่คำว่ากตัญญูซึ่งโดนสั่งสอนฝังหัวมาแต่อ้อนแต่ออกมันค้ำคออยู่ ถ้าก้าวข้ามไปไม่ได้ก็จะต้องติดอยู่ในวังวนนี้ต่อไป แต่มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของเธอที่จะไปตัดสินเพื่อน เธอทำได้แค่ให้คำแนะนำ และไม่ว่าเพื่อนตัดสินใจอย่างไรเธอก็จะอยู่เคียงข้างให้กำลังใจเหมือนที่เคยทำมาตลอดต่อไป

“เอาล่ะ ไม่งั้นก็มีอีกทาง แกรีบหาแฟนซะ”

“แกก็พูดเหมือนหาผู้ชายดีๆ ได้ตามเซเว่น” ฟองจันทร์พึมพำ

“ก็ไม่แน่ แกลองเดินเข้าเซเว่นอาจจะเจอก็ได้ แบบว่ากำลังจะหยิบขนมปังชิ้นเดียวกันอะไรงี้” ฐานิตไหวไหล่ “ที่ผ่านมาแกอยู่บ้าน ออกข้างนอกก็คือไปอีเวนต์ ไปรีวิวอาหารแค่นั้น โอกาสเจอคนก็น้อย ตอนนี้แกออกมาแล้วก็ถือโอกาสมองหาสิ ถ้าเปลี่ยนศาสนาแบบพี่นันท์ไม่ไหวก็เหล่ๆ นักท่องเที่ยวแทนก็ได้”

สาวร่างเล็กถอนหายใจกลับไปแทนการพูดโต้ตอบ…อันที่จริงเธอก็เคยคิดถึงเรื่องนี้เหมือนกัน เคยคิดถึงขนาดจะให้เพื่อนสนิทที่เป็นเกย์แอ๊บแมนมาช่วยแสดงละครด้วยซ้ำ แต่มันก็จะก่อให้เกิดปัญหาตามมาหลายอย่าง ได้ไม่คุ้มเสียทั้งกับตัวเธอและเพื่อน ดังนั้นเธอจึงพับโครงการไป

“ปวดหัว นอนดีกว่า” ฟองจันทร์แก้ปัญหาด้วยวิธีที่ง่ายที่สุด เธอเลื่อนตัวลงนอนและดึงผ้าห่มคลุมตัวทันทีที่พูดจบ

“แกนี่ตลอดเลย” ฐานิตบ่น แต่ก็ไม่แปลกใจเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เพื่อนสนิททำแบบนี้

“น่าแก นี่ฉันเพิ่งมาสตูลเป็นวันที่สองเอง ยังมีเวลาให้หาผู้อีกเยอะ ระหว่างนี้ฉันก็จะคิดไปด้วยว่าถ้าหาไม่ได้จะทำไง”

“เออๆ ขอให้ตัดสินใจได้ก่อนกลับจริงๆ เหอะ ไม่งั้นถ้ากลับไปแล้วยังมีปัญหาเหมือนเดิมฉันจะด่าแกซ้ำ”

“ใจร้าย” ฟองจันทร์ประท้วงแบบไม่จริงจังนัก เพราะรู้ว่าสุดท้ายเพื่อนก็จะไม่ทำแบบนั้น

ฐานิตเหลือบมองคนบนเตียงและพบว่าเพื่อนหลับตาซุกผ้าห่มเรียบร้อยแล้ว เธอส่ายหน้าไปมาเบาๆ แล้วหันไปหยิบครีมกระปุกสุดท้ายเพื่อจบขั้นตอนการบำรุงหน้า

เชื่อเถอะ สุดท้ายฟองจันทร์ก็ไม่ย้ายออกจากบ้านหรอก เด็กดีเสียขนาดนี้ เหอะๆ

โปรดติดตามตอนต่อไป…