ทดลองอ่าน ขอชิมสักคำ… ได้ไหมคนดี ชุด ขอได้ไหม บทที่ 3

อย่าว่าแต่ปาลที่มองหน้าคนชวนอย่างคาดไม่ถึง กระทั่งฟองจันทร์เองก็พลอยตาโตไปด้วยเช่นกัน

“มะ…คุณแม่ที่เป็นเจ้าของบ้านนี้ท่านทำอาหารเก่งมากค่ะ ถามฟองดูได้ แล้ววันนี้ท่านทำผัดฉ่าปลากะพงกับแกงส้มกุ้งชะอมไข่เอาไว้ด้วย เป็นเมนูเด็ดสุดๆ ของท่านเลย รับรองว่าอร่อยกว่าอาหารที่รีสอร์ตแน่นอน” ฐานิตโฆษณา

ชายหนุ่มยังไม่ทันอ้าปากตอบ ประตูบ้านก็เปิดออกมาอีกครั้ง คราวนี้เป็นฐิตานันท์ซึ่งอุ้มลูกมาด้วย

“นิต พี่บอกให้ช่วยยกลังขนมจากท้ายรถเข้าบ้านเป็นชั่วโมงแล้ว ลืมหรือไง”

“เออ ลืมจริงๆ” คนเป็นน้องสาวยิ้มแห้ง ก่อนจะผละเดินไปเปิดท้ายรถคันเล็กที่จอดอยู่ในโรงรถข้างบ้าน

“สวัสดีค่ะ เพื่อนฟองเหรอคะ” ฐิตานันท์หันมาสนใจชายหนุ่มแปลกหน้า

“ครับ เราเพิ่งรู้จักกัน ผมพอลครับ”

“ฉันนันท์ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”

ปาลส่งยิ้มตอบกลับไป ก่อนจะสังเกตเห็นว่าท้ายรถมีลังใบใหญ่ถึงสองใบ ฐานิตกำลังก้มลงอุ้มหนึ่งในสองลังขึ้นมา เขาเลยเสนอความช่วยเหลือ

“จะเอาออกมาทั้งสองลังเลยหรือเปล่า ผมช่วยดีไหม”

“ได้เหรอคะ ดีเลย” สาวร่างท้วมตะครุบข้อเสนอทันที

ชายหนุ่มก้าวเข้าไปอุ้มลังกระดาษจากหลังรถตามที่พูดไว้ เขาพบว่ามันไม่หนักมากเพียงแต่ขนาดมันค่อนข้างใหญ่เท่านั้นเอง ขณะที่ฟองจันทร์ตามไปช่วยปิดท้ายรถแล้วเดินตามคนอื่นๆ เข้าบ้าน

“ขอบคุณมากนะคะ” ฐานิตหันไปส่งยิ้มให้คนที่กำลังวางลังลงข้างกับจุดที่เธอวางลังไว้ก่อน

“เอ้อ แล้วนี่ชวนคุณพอลกินข้าวเย็นด้วยกันหรือยัง” ฐิตานันท์ส่งเสียง จากนั้นก็ออกปากชวนเอง “กินข้าวเย็นด้วยกันไหมคะ วันนี้กับข้าวอร่อยๆ เต็มเลย”

ฟองจันทร์ไม่แปลกใจสักนิด สำหรับสองพี่น้อง ฐ ฐาน นี่ถือเป็นเรื่องปกติ ครอบครัวของทั้งสองเป็นพวกเปี่ยมน้ำจิตน้ำใจ ใครไปเยี่ยมบ้านต้องได้รับการเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี แถมเท่าที่ได้สัมผัสมาสองสามวันเธอก็ค่อนข้างแน่ใจว่าบ้านใหม่ที่สตูลของฐิตานันท์เองก็มีธรรมเนียมปฏิบัติคล้ายกัน…เพียงแต่ปาลคงกำลังมึนงงแน่ๆ ที่จู่ๆ สองพี่น้องก็ชวนคนที่เพิ่งรู้จักมากินข้าวเย็นด้วยกันแบบประสานเสียงแบบนี้

“เราเพิ่งรู้จักกัน ไม่เป็นไรเหรอครับ” ปาลถามไปตรงๆ หลังจากอึ้งไปครู่หนึ่งกับการถูกชวนซ้ำโดยคนพี่ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่ได้มีการนัดหมายกันเอาไว้ก่อนด้วย

สองพี่น้องหันมองหน้ากันเหมือนต่างไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้มาก่อน แล้วก็เป็นคนพี่ที่หัวเราะออกมา

“ฟองพาคุณมานี่คะ ถ้าคุณไม่น่าไว้ใจฟองก็คงไม่พาคุณมาหรอกมั้ง”

สมกับเป็นสองพี่น้อง ฐ ฐาน จริงๆ ฟองจันทร์ชินเสียแล้ว

“ถ้างั้นเย็นนี้ผมขอรบกวนหน่อยแล้วกันครับ อันที่จริงเวลาไปเที่ยวที่ไหนผมก็ชอบไปหากินอาหารแบบที่ไม่ใช่ร้านอาหารเหมือนกัน”

เออนะคนเรา จากเจอกันบนเครื่องบิน เกือบขับรถชน แล้วจู่ๆ ก็ได้กินข้าวด้วยกันซะงั้น สาวร่างเล็กเหลือบมองปาล ก่อนที่เธอจะสังเกตเห็นเพื่อนสนิทแอบยักคิ้วหลิ่วตาส่งมาให้ เธอเลยชะงักแล้วชักไม่แน่ใจ

ฐิตานันท์น่ะชวนเพราะมีน้ำใจล้วนๆ แน่นอน แต่คำชวนของฐานิตจะต้องมีอะไรซ่อนอยู่มากกว่านั้นอย่างไม่ต้องสงสัยเลย