ทดลองอ่าน ขอสักที… จะดีเพื่อเธอ ชุด ขอได้ไหม… บทที่ 2

“ไปเข้าซะให้เรียบร้อยเถอะ ถ้ากลัวตกน้ำ ผมจะเดินไปส่ง”

“ไปสิแพร รันอุตส่าห์มีน้ำใจขนาดนี้ ถ้าเธออั้นไว้จนไตวายขึ้นมาพี่จะตีซ้ำนะ”

“ยิ่งกว่าไตวายคือผมกลัวเขาแอบปล่อยลงน้ำตอนที่เราลงทะเลกับเขา”

“จะบ้าเหรอ ใครจะทำแบบนั้น ถ้าไม่ไว้ใจ ฉันจะไม่ลงน้ำจนกว่าจะขึ้นฝั่งเลยก็ได้”

“แต่เดี๋ยวเราต้องลงเรือลุยน้ำไปเดินเล่นตรงสันหลังมังกร” รัญชน์รวิชญ์หมายถึงจุดท่องเที่ยวที่เป็นสันหาดทรายคล้ายทะเลแหวก แต่แนวหาดของทะเลแหวกที่นี่ไม่ได้เป็นทราย แต่เป็นเปลือกหอยที่ถูกคลื่นซัดมาทับถมกันเป็นแนวยาวกว่าสี่กิโลเมตร

“ฉันจะรออยู่บนเรือ”

“แต่เขาว่ากันว่าถ้าใครได้ไปยืนบนสันเกล็ดมังกรที่นี่ จะได้รับพลังพิเศษจากทะเล ทำให้เข้มแข็งขึ้นทั้งจิตใจและร่างกาย”

เนื่องจากโดยพื้นฐานแล้วแพรภัทรเป็นคนที่มีความเชื่อในเรื่องทำนองนี้เป็นทุนเดิม เธอจึงนิ่วหน้าด้วยความลังเลทันที

“ลุกขึ้นเร็ว ผมจะเดินไปส่งที่ห้องน้ำ”

“รันเขาอุตส่าห์เสนอตัวช่วยขนาดนี้แล้วก็อย่าเล่นตัวเลยแพร ชาตินี้จะได้รับน้ำใจจากผู้ชายดีๆ แบบนี้อีกรึเปล่ายังไม่รู้ ในเมื่อโชคดีมีโอกาสก็คว้าไว้เถอะ” ปูนส่งเสียงเชียร์ขำๆ แล้วทุกคนก็เริ่มหันมาสนใจเรื่องของเธอมากขึ้นจนแพรภัทรพูดอะไรไม่ออก

ด้วยความที่รัญชน์รวิชญ์เป็นคนอัธยาศัยดี มีน้ำใจ และชอบช่วยเหลือทุกคนเป็นปกติอยู่แล้ว การที่เขาเอื้อเฟื้อแพรภัทรในกรณีนี้จึงไม่มีความพิเศษจนเป็นที่ผิดสังเกตของใครทั้งสิ้น แต่ถ้าหากเธอปฏิเสธน้ำใจที่เขาอุตส่าห์หยิบยื่นให้ล่ะก็ เธอจะดูแย่ขึ้นมาทันที และในทางกลับกันเขาก็จะยิ่งดูดีมีภาพลักษณ์สูงส่งกว่าเดิม

เมื่อต้องยอมรับว่าบารมีคนเรามันไม่เท่ากัน แพรภัทรจึงจำใจลุกไปเข้าห้องน้ำบนเรือนแพลอยทะเลอย่างกล้ำกลืนฝืนทนเป็นที่สุด

ในตอนค่ำ ‘อิษฎา’ ลูกพี่ลูกน้องของรัญชน์รวิชญ์ซึ่งเดินทางมาทำธุระในจังหวัดสตูล ได้มาร่วมปาร์ตี้บาร์บีคิวที่โรงแรมกับกองถ่ายรายการรักษ์ตะลอนด้วย โดยงานนี้มีผู้ร่วมสังสรรค์ที่เป็นทั้งทีมงานกองถ่าย เจ้าหน้าที่จาก สกว. และแทนไท ที่มาร่วมพูดคุยกันถึงแนวทางและแผนรณรงค์เรื่องการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ การลดขยะทางทะเล และสถานการณ์การท่องเที่ยวในจังหวัดสตูล

แม่ของอิษฎาเป็นน้องสาวแท้ๆ ของแม่รัญชน์รวิชญ์ แม้ทั้งสองหนุ่มจะไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกันถึงขั้นเหมือนพี่น้องที่คลานตามกันมาเพราะไม่ได้โตมาด้วยกัน แต่ก็เป็นเหมือนเพื่อนที่รู้จักกันมานาน อิษฎาอ่อนกว่ารัญชน์รวิชญ์สองปี แต่ดูภายนอกเหมือนแก่กว่าเพราะไม่ใช่คนที่รู้จักดูแลตัวเองมากนัก เขามีความเป็นผู้ชายเซอร์ๆ ที่ไม่ค่อยสนใจภาพลักษณ์ภายนอกสักเท่าไหร่มากกว่า

“แล้วนายมาทำธุระอะไรที่สตูล” รัญชน์รวิชญ์ถามแล้วยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ เขากับอิษฎาแยกมานั่งคุยกันอย่างเป็นส่วนตัวตรงโต๊ะที่ตั้งอยู่ห่างจากคนอื่นพอสมควร