“ฉันไม่อยากไปรวมกลุ่มจนผู้หญิงคนนั้นเข้ามาวุ่นวายด้วย”
“หมายความว่าไงครับ เขาไม่ใช่ทีมงานหรอกเหรอ”
“เขาเป็นทีมงาน แต่ฉันสงสัยว่าเขาอาจจะเป็นแฟนคลับโรคจิตที่ชอบส่งข้อความมาก่อกวนฉันบ่อยๆ” รัญชน์รวิชญ์บอกแล้วหยิบมือถือออกมาเปิดแชตจาก ‘Pearlypare’ ให้อิษฎาดูพร้อมกับเล่าเรื่องราวให้ฟังคร่าวๆ พออีกฝ่ายไล่อ่านข้อความจนครบแล้วจึงส่งมือถือคืนพร้อมกับมองเขาด้วยสีหน้าตื่นๆ
“แล้วพี่รู้ได้ไงว่า ‘Pearlypare’ คือทีมงานคนนี้”
“ก็สังเกตจากอะไรหลายๆ อย่าง เช่นพวกข้าวของส่วนตัวที่ติดมากับรูปของ ‘Pearlypare’ กับข้าวของที่ฉันเห็นแพรภัทรใช้ ถ้านายลองสังเกตแบบจับผิดให้ดีๆ ก็จะเห็นเอง”
หลังจากนั้นอิษฎาก็พยายามเขม้นมองไปยังผู้ต้องสงสัยของรัญชน์รวิชญ์อย่างจริงจังมากขึ้น “ทำไมหน้าคุ้นๆ เหมือนผมเคยเจอ”
“แพรภัทรน่ะเหรอ”
“เขาชื่ออะไรนะพี่รัน”
“แพรภัทร ชื่อเล่นว่าแพร”
อิษฎาได้ยินแล้วก็พลันเบิกตากว้างพร้อมกับหลุดเสียงอุทานออกมาอย่างตกใจ “เป็นคนที่ผมรู้จักจริงด้วย แต่ทำไมเขาถึงมาเป็นทีมงานรักษ์ตะลอนได้ เขาทำหน้าที่อะไรในกองหรือครับ”
รัญชน์รวิชญ์นิ่วหน้ามองน้องชายอย่างเหลือเชื่อ “นายรู้จักเขาจริงเหรอ เขาเป็นช่างแต่งหน้า แล้วไปรู้จักได้ไง”
“ผมเคยจ้างพี่แพรทำงานให้อยู่ชิ้นหนึ่ง เขาเป็นโมเดลเลอร์แล้วก็ทำพวกอาร์ตทอยส์ เป็นฟรีแลนซ์ที่มีสตูดิโอของตัวเองอยู่ที่บ้าน เขาเก่งมากเลยด้วยนะครับ แล้วจะมาเป็นแฟนคลับโรคจิตของพี่รันได้ไง ไม่จริงอ่ะ แนวนี้ไม่ใช่สายถนัดของเขาเลย”
“นี่นายรู้จักเขาจริงเหรอ แน่ใจนะว่าคนเดียวกัน”
“ค่อนข้างแน่ใจ”
“งั้นนายลองไปทักเขาดูหน่อยไหม เพื่อความชัวร์”
อิษฎาฟังแล้วถึงกับสั่นหน้าหวือ “ไม่ได้หรอกครับ เขาเกลียดผมจะตาย!”
“อ้าว”
“เรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงที่ไปจ้างเขาทำงานให้ เพื่อนผมคนหนึ่งเกิดไปปิ๊งเขาเข้า แล้วก็เลยตามจีบอยู่พักหนึ่ง พอตกลงเป็นแฟนกันได้ไม่กี่วันพี่แพรก็จับได้ว่าเพื่อนผมมีแฟนอยู่ก่อนแล้ว สรุปว่าคบซ้อน แต่แทนที่พี่แพรจะโกรธเพื่อนผม เขาดันมาลงที่ผมแทน หาว่าผมรู้เห็นเป็นใจให้เพื่อนไปหลอกเขา แทนที่ผมจะบอกความจริงเขาและรีบห้ามเพื่อนตั้งแต่แรก แต่ดันปล่อยให้เพื่อนจีบเขาจนติด ทำให้เขาเสียความรู้สึกเอามากๆ นี่ถ้าขืนผมเดินเข้าไปทักตอนนี้ล่ะก็ เขาอาจจะเอาก้ามปูแทงตาบอดสองข้าง”
“เขาหายโกรธแล้วมั้ง”
“น่าจะยังหรอกครับ อาจจะไม่หายเลยทั้งชาติ เดือนก่อนผมเอางานไปเสนอเขายังไม่รับทำให้เลย ทั้งที่ได้ราคาดีมากแท้ๆ ขนาดว่าเขาเป็นคนงกแล้วก็เค็มจะตาย ถึงเขาจะปฏิเสธกลับมาดีๆ ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่มีคิวทำให้ แต่ผมดูออกว่าจริงๆ คือพอเขาเกลียดใครไปแล้วก็จะไม่ยอมแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวเด็ดขาด”
รัญชน์รวิชญ์ฟังอิษฎาเล่าแล้วมองแพรภัทรด้วยความสงสัย “ฟังที่นายพูดมาแล้วก็เหมือนเขาจะเป็นคนปกติทั่วไปนี่นา ไม่น่าจะเป็นแฟนคลับโรคจิตได้เลย”
“ผมว่าพี่รันเข้าใจผิดมากกว่า ไม่น่าจะใช่หรอก ถึงพี่แพรจะไม่ใช่ผู้หญิงแสนดีมีคุณสมบัติเลิศเลอเพอร์เฟ็กต์ แต่ก็ไม่น่าใช่พวกจิตผิดปกติ”
“แต่หลักฐานหลายๆ อย่างมันชี้ชัดเหลือเกินว่าเขาคือ ‘Pearlypare’ จริงๆ”
“บังเอิญมากกว่ามังครับ”