ทดลองอ่าน ขอสักที… จะดีเพื่อเธอ ชุด ขอได้ไหม… บทที่ 2

แล้วระหว่างนั้นเอง แพรภัทรก็สังเกตเห็นอิษฎาเข้าจนได้ และเห็นได้ชัดว่าเธอยังจำได้แม่นว่าเขาเป็นใคร แวบแรกเธอดูตกใจเล็กน้อย แต่จากนั้นก็ไม่ได้พยายามหลบสายตาเขา ทว่าเลือกที่จะมองมาครู่เดียวแล้วเมินไปทางอื่นโดยไม่คิดจะทักทาย ปฏิกิริยาของเธอทำให้อิษฎาต้องกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ เขาอาจไม่ใช่คนดีอะไรนัก แต่ก็ไม่เคยทำตัวเลวจนมีใครสักคนโกรธเกลียดอย่างชัดเจนแบบนี้มาก่อน ยิ่งเป็นความผิดที่แก้ตัวไม่ได้สักคำด้วยแล้ว ยิ่งทำให้รู้สึกแย่เมื่อต้องมาเจอคู่กรณีเก่าอย่างไม่คาดฝัน

“ตกลงว่าเขามาเป็นทีมงานกองนี้ได้ยังไงครับ”

“ได้ยินว่าเขามาสตูลเพื่อแก้บนอะไรสักอย่าง ก็เลยรับทำงานนี้ไว้เพื่อจะได้ประหยัดค่าเดินทางกับค่าที่พัก พี่สาวเขาเป็นโปรดิวเซอร์รายการ”

“จริงดิ! ผมก็มาแก้บนเหมือนกัน”

“สายไอทีอย่างนายเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วย?” รัญชน์รวิชญ์ทำท่าประหลาดใจ “นายดูไม่เหมือนพวกชอบทางไสยศาสตร์เลยนะ ถ้าลักษณะอย่างแพรภัทรก็ว่าไปอย่าง”

“พี่รันนี่เข้าข่ายอคติแล้วนะครับนี่ ใครๆ เขาก็ต้องการที่พึ่งทางใจกันทั้งนั้นแหละ ผมพึ่งไสยศาสตร์บ้างเป็นครั้งคราวเพื่อความอุ่นใจ”

“แล้วนายไปบนอะไรไว้”

“เรื่องงานน่ะครับ”

“แปลว่าเดี๋ยวนี้นายจริงจังกับการทำงานจนถึงขั้นขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วเหรอเนี่ย” รัญชน์รวิชญ์มองอีกฝ่ายยิ้มๆ ด้วยสายตาชื่นชมยินดีในฐานะพี่ชายคนหนึ่ง

“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ผมแค่ขอพรให้โปรเจ็กต์หนังเรื่องใหม่ของออฟฟิศหานายทุนได้ไวๆ เพราะขี้เกียจทำแต่พวกงานโฆษณาหรือเป็นเอาต์ซอร์ซให้สตูฯ ต่างประเทศแล้ว มันน่าเบื่อ แล้วพอตอนนี้คำขอมันเกิดสัมฤทธิผลขึ้นมาก็เลยต้องรีบกลับมาแก้บน”

“แล้วนี่จะไม่เข้าไปทักทายแพรภัทรจริงเหรอ”

“โอ๊ยยย ไม่เอาหรอกครับ พี่ไม่เห็นสายตาที่เขามองผมเมื่อกี้นี้รึไง เขายังเกลียดผมเข้าไส้อยู่เลย เท่าที่รู้คือปกติพี่แพรเขาเป็นคนใจดีมาก แต่อย่าให้ได้เกลียดใครเข้าก็แล้วกัน ถ้าเราโดนเขาเกลียดแล้วต่อให้บังเอิญไปนอนชักใกล้ตายอยู่หน้าบ้านเขาแล้วในบ้านมีหมอนั่งกินข้าวอยู่สิบคน…เขาก็จะไม่ช่วยเรียกหมอออกมาดูอาการเราเลยสักคน”

“เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนั้นเลย!?”

“ก็ไม่เชิงนะครับ แค่ว่า…พอเกลียดแล้วเขาจะไม่ยอมยุ่งด้วยเท่านั้น ตอนแรกเขาดีกับผมมาก คุยกันถูกคอทุกเรื่อง ทำงานให้ก็แทบไม่เอากำไร คิดแล้วก็เสียดายมิตรภาพดีๆ ของเราเหมือนกัน แต่ผมก็ผิดจริงๆ ที่เอาแต่เฉยแล้วมองเพื่อนทำร้ายเขาโดยไม่ห้าม เขาคงเสียความรู้สึกจริงๆ ถึงได้โกรธผมมากกว่าไอ้เพื่อนคนนั้น”

รัญชน์รวิชญ์มองตามสายตาอิษฎาไปที่แพรภัทรเงียบๆ อีกครั้ง

“แต่ถ้าผมอยากให้เขายอมยกโทษให้จริงๆ ล่ะก็ ผมอาจจะต้องหาอะไรสักอย่างที่ทำให้เขาพอใจสุดๆ ไปแลก…”

โปรดติดตามตอนต่อไป…