ทดลองอ่าน ข้ามเวลามาเป็นแพทย์ทหารหญิง บทที่ 193-195

หลานชายสกุลเฮ่อไม่ได้ปล่อยให้เยี่ยอวิ๋นจิ่นต้องรอนานเลย

ผ่านไปเพียงไม่กี่วันเขาก็มาแล้ว คนที่มากับเขาคือนักปราชญ์ชื่อดังของเมืองเฉิงตู เป็นเครือญาติคนหนึ่งของสกุลเฮ่อ ผู้อาวุโสพาเขาเข้าเยี่ยมคารวะนายห้างหญิงและทาบทามสู่ขอตามพิธีการในฐานะญาติผู้ใหญ่สกุลเฮ่อ นายห้างหญิงไม่พูดบ่ายเบี่ยงไว้ท่าสักนิด ตอบตกลงทันทีพร้อมรอยยิ้มชื่นบาน

เรื่องมงคลนี้กลายเป็นข่าวครึกโครมโจษจันกันไปทั้งอำเภอในวันนี้ ถนนสายที่ไปถึงประตูใหญ่ของสกุลซูมีคนเบียดเสียดเนืองแน่น เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังมาจากทุกตรอกซอกซอย เหล่าชาวอำเภอเป่าหนิงไม่เพียงพูดคุยถึงเรื่องว่าที่ลูกเขยของสกุลซูกับขบวนทหารท่วงท่าองอาจห้าวหาญที่เขายกมาตั้งแถวอยู่นอกอำเภอด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นแกมเคารพยำเกรง ยังเริ่มเอ่ยถึงเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับนายห้างหญิงของห้างค้ายาสมุนไพรเทียนเต๋อ…แน่นอนว่าตอนนี้ในความทรงจำของชาวอำเภอเกี่ยวกับอดีตอัน ‘น่าเสื่อมเสีย’ บางเรื่องซึ่งเคยคลางแคลงสงสัยกันมานานหลายสิบปีของเธอได้ลบเลือนไปอย่างไร้ร่องรอย ราวกับไม่เคยมีอยู่ เธอสลัดคราบเดิมกลายเป็นผู้หญิงฉลาดเฉลียวและเข้มแข็งอดทน ภาพลักษณ์เพียบพร้อมสมบูรณ์แบบประหนึ่งแม่พระไปแล้ว ถึงขั้นที่ยังมีผู้เฒ่าแก่ชราหงำเหงือกหลงๆ ลืมๆ คิดว่าตอนนี้ยังมีจักรพรรดิประทับอยู่บนบัลลังก์มังกรในวังหลวง ป่าวประกาศว่าจะถวายฎีกาไปถึงราชสำนักให้ประทานซุ้มประตูสดุดีให้เธอ แบบนี้ถึงจะคู่ควรกับคุณงามความดีและความซื่อสัตย์ต่อสามีของเยี่ยอวิ๋นจิ่น

คืนนี้บ้านสกุลซูจัดงานเลี้ยงใหญ่ เยี่ยอวิ๋นจิ่นต้อนรับขับสู้และโอภาปราศรัยกับแขกเหรื่อมากหน้าหลายตาด้วยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ขณะที่เฮ่อฮั่นจู่อยู่กับซูเสวี่ยจื้อและไปที่เมืองซวี่ด้วยกัน ในช่วงค่ำคืนมืดสนิททั้งคู่เข้าสู่เมืองซวี่ไปที่หมู่ตึกสี่เหลี่ยมซึ่งตั้งอยู่ริมคุ้งน้ำหลังนั้น

เรือนปีกตะวันตกเงียบสงัด มีเพียงแสงเทียนแผ่ออกมาทางหน้าต่าง จ้าวมังกรเจิ้งนั่งหลังตรงสง่าอยู่ในห้อง เขาเพ่งพิศคนหนุ่มที่ยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยใบหน้าแต้มรอยยิ้ม บอกให้ยืดตัวขึ้นไม่ต้องแสดงคำนับต่อเขาอย่างเป็นพิธีรีตองขนาดนี้

เฮ่อฮั่นจู่พูดยืนกรานอย่างเคารพอ่อนน้อม “วันนี้เป็นวันหมั้นของผมกับเสวี่ยจื้อ ผมแสดงคำนับต่อท่านเป็นเรื่องสมควรอยู่แล้วครับ”

ไม่มีคำอธิบายใดๆ แต่ทุกคนล้วนประจักษ์แก่ใจโดยไม่จำเป็นต้องเอื้อนเอ่ยเป็นคำพูด

เขามองซูเสวี่ยจื้อที่ยืนอยู่ข้างตัวปราดหนึ่งแล้วไม่ปฏิเสธอีก หากสีหน้าฉายแววตื้นตันจางๆ

จ้าวมังกรเจิ้งมองดูเฮ่อฮั่นจู่แสดงคำนับต่อเขาตามธรรมเนียมดั้งเดิมเสร็จแล้วพลันพูดขึ้น “เสวี่ยจื้อ ตอนเธอกับเยียนเฉียวไปไหว้คุณปู่ อย่าลืมจุดธูปดอกหนึ่งแทนฉันด้วย ชีวิตคนเราไม่แน่นอนก็จริง แต่ถ้าครั้งนั้นไม่ใช่เพราะคุณปู่ท่านกล้าหาญรักความเป็นธรรมและรักษาสัจจะ ฉันคงไม่มีชีวิตรอดจนถึงวันนี้เด็ดขาด

ตอนนั้นฉันยังเป็นเด็กหนุ่มมุทะลุบ้าบิ่นอายุสิบต้นๆ จะรู้ได้อย่างไรว่าพริบตาเดียวเวลาจะผ่านไปสี่สิบห้าสิบปีโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวเสียแล้ว เรื่องนี้เป็นความตั้งใจของฉันมานาน เสวี่ยจื้อ เธอช่วยทำให้ลุล่วงแทนฉันที”

จ้าวมังกรเจิ้งจมอยู่ในภวังค์ครู่หนึ่งก่อนจะเบือนหน้าช้าๆ ไปมองหญิงสาวข้างกาย หยักยิ้มน้อยๆ กล่าวขึ้น