ทดลองอ่าน ข้ามเวลามาเป็นแพทย์ทหารหญิง บทที่ 193-195

บทที่ 195

สำหรับกำหนดวันแต่งงานคืออีกครึ่งปีให้หลัง

เหตุผลแรกที่เลือกฤกษ์แบบนี้เพราะการซ่อมแซมคฤหาสน์หลังเดิมของสกุลเฮ่อจำเป็นต้องใช้เวลา

พิธีแต่งงานของเขากับเธอจะจัดขึ้นที่คฤหาสน์หลังนั้น อีกทั้งหลังแต่งงานแล้วทั้งคู่ก็จะอาศัยอยู่ที่นั่น

ซูเสวี่ยจื้อเป็นคนออกความคิดนี้เอง

คฤหาสน์หลังเดิมนั่นถูกทิ้งร้างมานานหลายปี ประกอบกับโครงสร้างหลักของบ้านเป็นแบบยุคโบราณ อันที่จริงถึงตอนนี้ทำการซ่อมแซมต่อเติมแล้ว แต่ว่ากันถึงความสะดวกสบายในการอยู่อาศัยไม่น่าจะสู้บ้านฝรั่งได้ เฮ่อฮั่นจู่รู้ว่าเธอเคยชินความเป็นอยู่แบบชาวตะวันตก กลัวเธอต้องฝืนทน เดิมทีจึงไม่ได้คิดจะอยู่บ้านเดิมหลังแต่งงาน เขาตั้งใจว่าจะหาซื้อบ้านฝรั่งที่สร้างเสร็จแล้วในเมืองเฉิงตูสักหลัง ถ้าเธอถูกใจเหมือนกัน แค่ปรับปรุงอีกเล็กน้อยก็เป็นอันเรียบร้อย แต่ตอนหลังเธอปฏิเสธทันที บอกว่าอยากอยู่บ้านเดิมของสกุลเฮ่อมากกว่า เพราะ ‘ที่นั่นเป็นบ้านที่เขาอยู่ตั้งแต่เล็กจนโต’ เฮ่อฮั่นจู่ตื้นตันใจมาก เขาอยากให้เธออยู่อย่างสะดวกสบายมากขึ้น จึงจ้างสถาปนิกคนหนึ่งมาดำเนินการดัดแปลงแก้ไขสภาพภายในของตัวเรือนใหญ่ให้ตรงตามความเคยชินของเธอ

นอกจากเตรียมความพร้อมในด้าน ‘วัตถุ’ แล้ว อีกเหตุผลหนึ่งคือเขายังต้องการเวลาสะสางงานที่รอให้เขาไปจัดการอย่างเร่งด่วนก่อน

แม้ว่าขณะนี้เขามีอาณาเขตในครอบครองแล้ว แต่เท่านี้ยังไม่พอ เขายังต้องรีบเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างกองกำลังสายต่างๆ ใต้อาณัติที่ยกเขาเป็นผู้นำให้สามัคคีปรองดองกันโดยเร็วที่สุด เพื่อมั่นใจว่าจะไม่เกิดความวุ่นวายขึ้นอีก นอกจากนี้เรื่องการปฏิรูปกองทัพ ปรับคณะผู้บริหารท้องถิ่น รวมถึงนโยบายใหม่ที่เตรียมดำเนินการทุกด้านก็ต้องจัดทำแผนปฏิบัติงานด่วนที่สุด เพราะทั้งการทหารและการบริหารราชการจะขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไปไม่ได้ อีกทั้งเป็นงานที่ละเอียดซับซ้อนมาก ถึงผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะมีคนเก่งและที่ปรึกษาช่วยแบ่งเบาได้ ทว่าในช่วงเพิ่งเริ่มต้นนี้เขาจำเป็นต้องเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยตนเอง

อันที่จริงครึ่งปีค่อนข้างฉุกละหุกด้วยซ้ำไป แต่กระนั้นในความรู้สึกส่วนตัวของเขา มันเป็นช่วงเวลาที่ยืดยาวเสียเหลือเกิน ทว่าความเป็นจริงคือเขาเตรียมพร้อมสำหรับการแต่งงานได้เร็วที่สุดเท่านี้

เขามีงานยุ่ง ซูเสวี่ยจื้อก็ไม่ได้ว่างไปกว่าเขาสักเท่าไร

หลังจากกลับมาเธอก็ทุ่มเทใจให้โรงงานผลิตยาตลอด

สายตาคุณลุงของเธอเฉียบแหลมมากตามเคย โรงงานผลิตยาที่เขาเป็นคนกลางช่วยติดต่อให้ตรงใจเธอมาก แค่ปรับปรุงสถานที่นิดหน่อยก็เรียบร้อย เครื่องไม้เครื่องมือที่มีอยู่แต่เดิมมากมายก็ใช้งานต่อได้ พอเธอมาอยู่ที่นี่แล้วไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังอะไรอีก สามารถทำทุกอย่างที่ต้องการได้อย่างอิสระ เป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ เธอกับพวกด็อกเตอร์อวี๋ที่เดินทางมาปักหลักก่อนหน้าช่วยกันวางผังโรงงาน เพิ่มกำลังคนและอุปกรณ์ ทุกคนทำงานเข้าขากันได้ดีเหมือนปลาได้น้ำ เธอยุ่งวุ่นวายจนลืมเรื่องแต่งงานไปสนิท

โรงงานนี้อยู่นอกเมืองเฉิงตู ทีแรกเธอยังพักอยู่ที่บ้านคุณลุง แต่ตอนหลังย้ายไปอยู่ที่นั่นและหมกตัวอยู่ในห้องปฏิบัติการทั้งวันทั้งคืน พริบตาเดียวฤดูหนาวก็ผ่านพ้นไปเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิแล้ว นกอพยพกลับถิ่นฐาน หมู่มวลดอกไม้เริ่มผลิบาน วันแต่งงานก็มาถึง

เขากับเธอจะจัดพิธีแต่งงานแบบจีนตามประเพณีดั้งเดิม ดูฤกษ์ไว้เป็นวันที่สิบแปดของเดือนนี้ ซึ่งเป็นวันมหามงคลเลยทีเดียว

ตามแผนการเดิมซูเสวี่ยจื้อต้องกลับบ้านก่อนล่วงหน้าหนึ่งสัปดาห์เป็นอย่างน้อยเพื่อเตรียมตัวเป็นเจ้าสาว จากนั้นรอเฮ่อฮั่นจู่เดินทางมารับตัวไปประกอบพิธีแต่งงานในเมืองเฉิงตู

เดือนก่อนงานซ่อมแซมคฤหาสน์เก่าของสกุลเฮ่อเข้าสู่ช่วงท้ายแล้ว เฮ่อฮั่นจู่วางงานในมือลงแล้วไปหาหญิงสาว ตั้งใจจะพาเธอไปดูด้วยกัน เผื่อว่ามีจุดไหนไม่พอใจ หากรีบบอกตั้งแต่ตอนนี้ยังปรับแก้ได้ทัน…แน่นอนว่านี่เป็นข้ออ้าง ความจริงเขาไม่ได้เจอหน้าเธอมาหลายวันเลยคิดถึงมาก แต่ยังต้องอีกหนึ่งเดือนเศษกว่าจะถึงวันแต่งงาน เขารู้สึกว่ายังอีกนานพอดูเลยอ้างเรื่องนี้นัดเธอ ใครจะรู้เธอว่าจะบอกว่างานยุ่งออกไปข้างนอกไม่ได้ อยากจะเร่งทำงานในมือให้เสร็จก่อนแต่งงาน และเธอก็เชื่อใจเขาเต็มที่ ให้ทำไปตามความเหมาะสมได้เลย แล้วก็บอกให้เฮ่อฮั่นจู่กลับไปแบบนี้

หงเหลียนเป็นผู้เล่าเรื่องนี้เอง วันนั้นเธอพาช่างตัดเสื้อเอาชุดแต่งงานไปให้ซูเสวี่ยจื้อลองใส่ที่นั่นพอดี เลยเห็นเหตุการณ์นี้เองกับตาและกลับมาบอกเยี่ยอวิ๋นจิ่น