ทดลองอ่าน คล้องหัวใจไว้ด้วย (ปั๊ก) รัก บทที่ 3

ท่ามกลางอากาศเหน็บหนาว คำพูดของสวีเจ้าอิ่งลอยไปกระทบโสตประสาทของฉู่จิงหง เขารีบก้าวขึ้นมาดักหน้าหญิงสาว ชายหนุ่มเอ่ยถาม “พูดแบบนี้หมายความว่าอะไร”

“คุณเก่งเรื่องตื๊อที่สุด พออยากได้อะไรเป็นเกาะติดไม่ยอมปล่อยจนคนเขาต้องยอมแพ้ ให้สิ่งที่คุณต้องการน่ะสิ”

ฉู่จิงหงทำท่าเขิน ส่งเสียงหัวเราะหึๆ “คุณพูดตรงจนผมไปไม่เป็นเลย”

“ฉันอยากพูดแบบนี้มานานแล้ว แต่คุณตัวใหญ่ล่ำบึ้กแบบนี้ เกิดต่อยฉันเข้าสักหมัด คงไม่แคล้วว่าฉันหาเรื่องใส่ตัว”

“ผมจะทำแบบนั้นได้ไง ผมอยากจะเอาใจคุณมากกว่า”

พีพีที่อยู่ในอ้อมแขนของสวีเจ้าอิ่งยังคงไม่ยอมอยู่นิ่ง มันยื่นหน้าไปหาฉู่จิงหงอย่างกระตือรือร้น ดวงตาเป็นประกาย

“ตกลงคุณมีแผนอะไร? แค่ซอสกระปุกเดียวต้องพาตัวเองมาทรมานทุกวันเชียวเหรอ”

เมื่อสวีเจ้าอิ่งเปิดประเด็น ฉู่จิงหงจึงยอมแย้มพราย “มันไม่ใช่แค่ซอสกระปุกเดียว แต่เป็นเงินขาวๆ สองวันนี้มีลูกค้าย้อนกลับมาสั่งบะหมี่เนื้อแกะตลอด เพื่อรักษามาตรฐานรสชาติให้สม่ำเสมอ ผมไม่มีทางอื่นนอกจากยอมเสิร์ฟบะหมี่เนื้อแกะใส่ซอส”

“เห็นแก่เงินจริงๆ”

“การหาเงินคือความสุข ผอ. สวีก็เป็นนักธุรกิจ น่าจะเข้าใจความรู้สึกนี้นี่”

ฉู่จิงหงพูดด้วยท่าทางอินจัด แต่สวีเจ้าอิ่งไม่อยากฟัง “ฉันไม่ได้คิดจะอยากหาเงินมากเท่าคุณ”

“ผอ. สวี คุณลองคิดดูสิ แค่ซอสกระปุกเดียวเองน่า กินคนเดียวไม่อร่อยเท่ากินกันหลายๆ คนหรอกนะ ผมจะออกค่าใช้จ่ายให้”

สวีเจ้าอิ่งแค่นเสียงหัวเราะ “คุณหาเงินเก่งอยู่แล้ว ฉันมองไม่เห็นความจริงใจของคุณเลย”

“คุณอยากจะบอกอะไรกันแน่ ผมยอมทุ่มสุดตัวเลยนะเอ้า!”

“รับเลี้ยงพีพี…คุณทำได้ไหม”

เมื่อเผชิญหน้ากับแววตาท้าทายของสวีเจ้าอิ่ง ฉู่จิงหงก็พูดไม่ออก จะให้เขาพูดอะไรได้อีก ก็ในเมื่อนี่เป็นจุดอ่อนของตัวเขาเอง

สวีเจ้าอิ่งเดินนำเข้าประตูคอนโดฯ ไปโดยที่ฉู่จิงหงไม่ได้ตามมาด้วย

(ติดตามต่อได้ในฉบับเต็มวันที่ 30 มี.ค. 64)