ทดลองอ่าน คือ… เธอ บทที่ 4-บทที่ 5

หน้าห้องผ่าตัดของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งปรากฏร่างของสุภาพสตรีสองคนนั่งเคียงกัน

“ดีนะคะที่คุณไทร่ามาด้วย มีคนรับเป็นเจ้าของไข้ เข้าผ่าตัดได้เลย ถ้าดิฉันมาคนเดียวคงทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้าตัดสินใจทำอะไร”

“บังเอิญคืนนี้ฉันค้างที่โรงแรมพอดี ไม่งั้นคงวุ่นกันยิ่งกว่านี้ คุณวิรัชก็ไม่อยู่เสียด้วย”

“ตอนดิฉันไปถึง คุณทานากะแทบจะไม่หายใจแล้ว ที่ฟร้อนต์บอกว่าแกโทรศัพท์ลงมาพูดจับใจความไม่ได้ ดีที่เกิดเอะใจ ให้คนไปเคาะประตู เห็นท่าไม่ดีถึงตามแม่บ้านมาไขกุญแจเข้าไป”

อรกานต์ถอนใจยาว “ขอให้ปลอดภัยทีเถอะ ฉันใจไม่ดีเลย”

“คุณไทร่าจะไปพักผ่อนก็ได้นะคะ ดิฉันก็ว่าจะกลับไปอยู่ที่ห้องพยาบาลเหมือนกัน เกิดใครเป็นอะไรขึ้นมาจะได้มีคนหยิบยาให้ พนักงานที่เฝ้าแทนจะหยิบถูกหยิบผิดยังไงก็ไม่รู้ ส่วนทางนี้เดี๋ยวให้เขาโทรไปแจ้งเราที่โรงแรมก็ได้ค่ะ หรือถ้าคุณห่วง จะให้พนักงานสักคนมาอยู่แทนก็ได้”

“เชิญคุณเถอะค่ะ ฉันอยากอยู่เฝ้า คนแก่คนเดียวมาต่างบ้านต่างเมือง สงสารแก”

“งั้นดิฉันกลับก่อนนะคะ”

“ค่ะ ให้รถไปส่งคุณแล้วเดี๋ยวค่อยกลับมารับฉันก็ได้ ยังไม่สว่างเลย ฉันไม่อยากให้คุณกลับคนเดียว”

“ขอบคุณค่ะ” พยาบาลสาวส่งยิ้มจริงใจมาให้ รู้สึกทั้งชื่นชมและนับถือ หลานสาวท่านประธานสวยทั้งภายนอกและภายในจริงๆ

ตีสาม…ตีสี่…ตีห้า…ผ่านไปอย่างช้าๆ ในความรู้สึกอรกานต์ หญิงสาวนั่งหลับๆ ตื่นๆ อยู่หน้าห้องผ่าตัด จนนายแพทย์เปิดประตูห้องออกมาราวแปดโมงเช้า

“คุณเป็นญาติคนไข้หรือเปล่าครับ”

“ดิฉันรับเป็นเจ้าของไข้ค่ะ”

“พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่ต้องขอให้อยู่ในห้อง I.C.U. ดูอาการสักระยะ”

“ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากค่ะ”

หล่อนกลับโรงแรมด้วยความโล่งใจระคนอ่อนเพลียแสนสาหัส ใจหนึ่งบอกให้เข้านอนเสีย ร่างกายนี้อดนอนไม่ได้ หากอีกใจกลับบอกว่า เช้าแล้ว ได้เวลาทำงานแล้ว ไปทำงานก่อน เดี๋ยวค่อยแอบงีบตอนพักกลางวัน…แล้วฝ่ายหลังก็ชนะ…

อรกานต์กลับเข้าห้องชุด อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็มุ่งสู่ห้องทำงานของหล่อนเลย

คุณรัชนกเพิ่งมาถึง แต่ท่าทางคงจะทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้ว “คุณไทร่าจะพักก่อนก็ได้นะคะ หน้าซีดเชียว เดี๋ยวอีกสองชั่วโมง ดิฉันจะโทรไปปลุก”

“ไม่เป็นไรค่ะ” หล่อนตอบแค่นั้นแล้วจึงเดินเข้าห้องทำงาน จัดการเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ หยิบแฟ้มเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะมาเปิดดู เมื่อตรวจเช็ก E-mail จนเสร็จ จัดส่งไฟล์ข้อมูลที่คุณวิรัชขอไว้เรียบร้อยก็พอดีโทรศัพท์ดัง

“ไทร่าครับ เชิญที่ห้องผมหน่อยครับ”

ท่านผู้จัดการเรียกหาแต่เช้าเลยแฮะวันนี้ สงสัยจะถามเรื่องคุณทานากะ คิดได้ดังนั้น ท่านรองผู้จัดการจึงไปถึงที่หมายอย่างรวดเร็วทันใจ

ผู้อาวุโสกว่าทักทายตามมารยาทก่อนจะเข้าประเด็น “ผมพอใจในผลงานของคุณนะไทร่า งานเลี้ยงเมื่อวานลูกค้าพอใจ แขกเหรื่อพอใจ และสุดท้ายก็สามารถหารูปนั้นมาคืนเขาได้”

“ขอบคุณค่ะ”

“เดี๋ยวก่อน ผมจะบอกว่าผมไม่พอใจวิธีการทำงานของคุณ คุณเป็นผู้บริหารนะครับ ไม่ใช่แม่งาน ผู้จัดการไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นผู้ที่คอยจัดการทุกๆ อย่างด้วยตัวเอง แต่หมายถึงผู้ที่คอยจัดการบริหารให้งานราบรื่นเรียบร้อย เวดดิ้งสตูดิโอก็มี ฝ่ายสถานที่ของเราก็มี คุณแค่สั่ง แค่มอบหมายงานก็พอแล้ว”

สีหน้าเจือรอยยิ้มเจื่อนลงทันที

“เรื่องเมื่อคืนก็เหมือนกัน คุณไม่จำเป็นต้องไปเฝ้าอยู่ที่โรงพยาบาลจนถึงเช้าก็ได้ จัดการธุระเรียบร้อยแล้ว ก็ให้คนอื่นเฝ้าแทน ไม่มีใครว่าคุณใจดำหรอก”

“ค่ะ” ผู้อ่อนประสบการณ์รับคำหงอยๆ นัยน์ตาปรอย

“อย่างไรก็ตาม ผมให้คะแนนเต็มกับความตั้งใจ ความทุ่มเทของคุณและผลสำเร็จของงาน คุณทำได้ดีมากไทร่า”

นั่นแล หล่อนจึงยิ้มออกอีกครั้ง

คุณวิรัชเองก็ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืดแต่อย่างใด หนุ่มวัยกลางคนเปลี่ยนหัวข้อสนทนาเป็นการเรียกให้หล่อนมานั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยกัน

“ผมได้รับข้อมูลที่คุณส่งมาให้แล้วนะ มาดูนี่ ผมจะสอน…เอ๊ะ! เครื่องเป็นอะไร”

อรกานต์นั่งมองคนข้างๆ กดปุ่มโน้นปุ่มนี้ คลิกโน่นคลิกนี่ตาปริบๆ เกิดอะไรขึ้นล่ะนี่

“สงสัยจะโดนไวรัสนะ อาการแบบนี้”

“คะ!” หล่อนร้องเสียงสูง “ไวรัสหรือคะ”

“ใช่ ไม่รู้เป็นแค่เครื่องของผมหรือเป็นกันหมด เมื่อเช้าตอนคุณส่งไฟล์มา เครื่องมีอาการแปลกๆ รึเปล่า”

“ไม่ทราบสิคะ ไม่ได้สังเกต”

“งั้นผมว่าคุณรีบไปดูเครื่องคุณก่อนดีกว่า ถ้าเป็นเหมือนกันหมด คงงานใหญ่ ผมจะได้รีบตามเจ้าหน้าที่”

แม้จะเบลอๆ จากการอดนอน หากอรกานต์ก็ตระหนักดีถึงปัญหาใหญ่ที่กำลังเผชิญหน้า หล่อนรีบรุดกลับเข้าห้องทำงาน ปิดเครื่องคอมพิวเตอร์แล้วเปิดใหม่

โป๊ะเชะ! เห็นผล เครื่องของหล่อนจอดสนิท แค่บู๊ทเครื่องยังไม่มีปัญญาเลย

พอออกมาหาคุณรัชนกที่หน้าห้องก็พบว่าเลขาฯ ส่วนตัวก็กำลังต่อสู้กับคอมพิวเตอร์อยู่เหมือนกัน

อรกานต์อารมณ์พุ่งสูงปรี๊ดใกล้ปะทุจุดเดือด วันก่อนหล่อนพบกับการยกเลิกจากลูกค้าถึงสามราย เมื่อวานก็วุ่นทั้งรอบเช้า รอบเย็น แถมกลางคืนก็ไม่ได้นอนอีก ยังไม่ทันจะได้พักหายใจหายคอเลยกลับต้องมาเจอปัญหาใหญ่เบ้อเริ่มแต่เช้า หนำซ้ำยังไม่ใช่ปัญหาของหล่อนคนเดียว คุณวิรัช คุณรัชนก ก็พลอยเดือดร้อนกันทั่ว

มันจะมากไปแล้วนะ กฤติน ธนวัฒน์

ถ้าอยากให้ฉันแจ้นไปหาคุณถึงที่นักล่ะก็ ฉันก็จะแจ้นไปเดี๋ยวนี้แหละ จะไปพังธนาคารให้ถล่มทลายไปเลยคอยดู!