ทดลองอ่าน คือ… เธอ บทนำ-บทที่ 1

ที่ทวีปยุโรป นักศึกษาสาวได้เริ่มต้นใหม่อย่างแท้จริง ในช่วงปีแรก หล่อนทุ่มเต็มที่กับการเรียนภาษาให้สามารถสื่อสารได้ทัดเทียมกับเจ้าของภาษา อีกทั้งยังฝึกกลยุทธ์ทั้งหลายแหล่เพื่อสร้าง ‘มาดไฮโซอย่างเป็นธรรมชาติ’ (ตามคำเรียกของนิลยา) ด้วยตนเอง โดยการสังเกตบุคคลอื่นๆ จากภาพทางโทรทัศน์ รวมถึงจากคู่มือหลากหลายที่นิลยาตะเกียกตะกายหามาให้ ส่วนปีที่สองและสามนั้น อรกานต์ใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนวิชาการโรงแรมของหล่อน ทุ่มเทให้กับหลักสูตรการศึกษาอย่างเต็มที่ทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติ แม้จะไม่ได้มีผลการเรียนที่ดีเป็นเลิศ หากหล่อนก็คิดว่า หล่อนทำได้ไม่เลวเลยทีเดียว เคราะห์ดีที่มีวิชาเลือกอยู่ตัวหนึ่งซึ่งแปลเป็นไทยแล้วได้ใจความใกล้เคียงกับวิชาการฝึกฝน ‘มาดไฮโซอย่างเป็นธรรมชาติ’ ตามที่นิลยาต้องการด้วย การชุบตัวที่ต่างประเทศครั้งนี้จึงได้จบลงอย่างสมบูรณ์แบบจริงๆ

อรกานต์คนใหม่ไม่ใช่ศิลปินสาวห้าว มาดเซอร์อีกต่อไป หล่อนยอมเสียเวลากว่าชั่วโมงทุกเช้าจัดการกับเครื่องประทินผิวนานาชนิดรวมทั้งแต่งหน้าและจัดทรงผม แรกๆ ก็รำคาญใจนิดหน่อย เพราะรู้สึกเสียดายเวลานอน หากนานวันเข้าก็เริ่มชิน เช่นเดียวกัน ธีร์วราคนใหม่ก็ไม่ใช่สาวสวยที่มีดีเพียงแค่รูปร่างหน้าตา แต่ชีวิตเหลวไหลไร้แก่นสารอีกต่อไป ธีร์วราคนนี้มีทั้งความขยันหมั่นเพียร ความอดทน ความรับผิดชอบ ความกระตือรือร้นและทุ่มเทให้กับการงานที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มที่

บัดนี้ ธีร์วรา ภัคภัทรา งามพร้อมทั้งรูปสมบัติและคุณสมบัติ

อรกานต์ไม่ทันคิดเลยว่ากิจวัตรประจำวันของหล่อนที่จะต้องสวดมนต์และนั่งสมาธิอยู่ทุกวัน ใส่บาตรหรือทำสังฆทานทุกครั้งที่มีโอกาสนั้นจะยิ่งช่วยเสริมให้ร่างนี้ดูสดใส งามผ่องแผ้วทั้งภายนอกและภายใน หล่อนคิดเพียงแค่ต้องการปฏิบัติตามคำสั่งสอนของท่านพระครูอย่างเคร่งครัด ท่านว่าให้สวดมนต์และทำสมาธิทุกวัน หล่อนก็ตั้งใจทำทุกวัน เพราะการสวดมนต์และการทำสมาธินั้นช่วยให้กายและใจรวมเป็นหนึ่ง เกิดภาวะจิตสะอาด ก่อเกิดกุศลจิต และจากกุศลจิตนี้ หล่อนขออุทิศไปยังเจ้าของร่าง บิดามารดาของหล่อน และบิดามารดาของธีร์วรา

ไทร่าเสียไปโดยไม่มีใครรู้ คงจะไม่มีใครทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ วิญญาณเร่ร่อนระหกระเหินหรือลำบากเพียงใดมิอาจทราบได้ เมื่อหล่อนได้เข้ามาอาศัยร่างของเขาอยู่อย่างสุขสบาย หล่อนจึงมิอาจนิ่งดูดายอยู่เสวยสุขแต่เพียงผู้เดียว หล่อนจึงหมั่นทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้มิได้ขาด

บิดามารดาของหล่อนนั้นเล่า ท่านให้กำเนิด เลี้ยงดูมาจนเติบใหญ่ ยังมิได้ทดแทนคุณอันใด ร่างกายก็มาหมดลมหายใจลงเสียแล้ว ไม่มีโอกาสที่จะได้เลี้ยงดูตอบแทนยามท่านแก่ชรา ทางเดียวที่พอจะแสดงความกตัญญูกตเวทิตาได้บ้าง ก็คงจะมีเพียงการหมั่นสร้างกรรมดี สร้างบุญ สร้างกุศล อธิษฐานจิต ภาวนาขอให้ท่านได้อยู่ดีมีสุขทั้งกายและใจ

สุดท้าย บุพการีของธีร์วรา ซึ่งขณะนี้อรกานต์ทั้งรักและเคารพประดุจบุพการีของหล่อนเอง หล่อนจึงตั้งใจแน่วแน่ที่จะทดแทนพระคุณท่านให้เต็มที่เท่าที่ลูกสาวคนหนึ่งจะพึงตอบแทนให้ท่านได้ ไม่ว่าจะเป็นการประพฤติตนอยู่ในกรอบที่ดีงาม สร้างความภาคภูมิใจ หรือกระทั่งหมั่นสร้างบุญและอธิษฐานกุศลจิตถึงท่าน

ด้วยเหตุที่จำเป็นต้องอุทิศส่วนกุศลให้คนโน้นคนนี้หลายคนเหลือเกิน การปฏิบัติศาสนกิจจึงถือเป็นกิจวัตรจำเป็นที่หล่อนจะขาดเสียไม่ได้ ตอนยังอยู่ที่ประเทศไทย หล่อนก็ใส่บาตรทุกเช้า สวดมนต์และนั่งสมาธิทุกเย็น ทำสังฆทานเดือนละครั้ง ครั้นอยู่ไกลถึงทวีปยุโรป หาวัดไทยได้ยาก หล่อนจึงตั้งจิตภาวนา สวดมนต์และนั่งสมาธิให้นานขึ้น บางคราวก็ตามเพื่อนไปโบสถ์ ปฏิบัติตามกิจของคริสตศาสนิกชนดูบ้าง บริจาคเงินให้โบสถ์บ้าง คิดเสียว่าได้ทำบุญเหมือนกัน ผลบุญคงแผ่ไปถึงบุคคลเหล่านั้นได้เหมือนกัน คิดมันง่ายๆ อย่างนี้แหละ