ทดลองอ่าน คือ… เธอ บทนำ-บทที่ 1

สิ่งแรกที่อรกานต์ทำหลังจากก้าวเท้าเข้าสู่คฤหาสน์สีขาวหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่แถวชานเมืองคือ การดิ่งสู่ห้องส่วนตัวของธีร์วรา ภคภัทรา ล็อกประตูให้เรียบร้อย มุ่งตรงไปคว้าโทรศัพท์อย่างไม่ลังเล จะได้คุยเรื่องสำคัญจริงๆ จังๆ โดยไม่ต้องมีสายตาของแดงจับจ้องอยู่ตลอดเวลาเสียที

สายแรก หล่อนโทรตรงเข้าบ้าน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีคนรับสาย บ่ายโมงตรง…เอ…พ่อกับแม่น่ะคงไปทำงาน แต่ไทร่าน่าจะอยู่ ทำไมไม่อยู่ หลังจากเสียเวลาอีกครู่ใหญ่ จนแน่ใจว่าปลายทางคงไม่มีคนรับสายแน่นอนแล้ว หล่อนจึงกดเบอร์บ้านของนิลยาต่อทันที บ่ายโมงกว่าอย่างนี้คงไม่มีใครอยู่บ้าน คุณลุงคุณป้าคงไปทำงานทั้งคู่ นิลก็คงอยู่ในมหาวิทยาลัยหรือไม่ก็ไปตั้งขาตั้งนั่งวาดรูปอยู่ที่ไหนสักแห่ง เผลอๆ ไทร่าอาจจะอยู่กับนิลก็ได้

เมื่อแน่ใจว่าภารกิจคงไม่สำเร็จแน่นอนแล้ว อรกานต์ถอนใจเบาๆ ด้วยความผิดหวัง ไปอาบน้ำสระผมให้สบายเนื้อสบายตัว นอนพังพาบอ่านหนังสือหรือดูทีวีสักพักให้สบายใจ เดี๋ยวค่อยลองดูใหม่ตอนเย็นก็ได้ เมื่อคิดได้ดังนั้น หล่อนจึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าที่มุมห้อง ตู้หลังใหญ่สองใบตั้งอยู่ชิดกัน อรกานต์จึงตัดสินใจเปิดทั้งสองตู้พร้อมกัน

แม่เจ้าโว้ย! คนอะไรมันจะมีเสื้อผ้าได้เยอะขนาดนี้ หล่อนจ้องมองเสื้อสารพัดชนิดอัดแน่นกันอยู่เต็มตู้ใบหนึ่ง จากนั้นจึงละสายตาไปมองกางเกง กระโปรงชุด และชุดราตรีซึ่งแขวนเรียงไว้เต็มตู้อีกใบหนึ่ง มองสำรวจอยู่อึดใจ ก่อนจะค่อยๆ เปิดดูตามลิ้นชัก ตู้ใบที่เก็บเสื้อยังเป็นที่เก็บชุดชั้นใน ถุงเท้า ผ้าเช็ดหน้า ผ้าพันคอ ผ้าคลุมไหล่ ฯลฯ ส่วนอีกใบนั้นเป็นที่เก็บกระเป๋าสารพัดชนิดทั้งใบเล็ก ใบใหญ่ แบบถือ แบบสะพาย แบบหนีบ มีตั้งแต่สีขาว สีครีม สีน้ำตาลอ่อน น้ำตาลเข้ม เทาอ่อน เทาเข้ม และอื่นๆ อีกมากมายรวมทั้งสีดำ

โอ้โฮ! เกิดมาเพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้ ทั้งเสื้อ กระโปรง กางเกง รวมถึงชุดชั้นใน ถุงเท้า ผ้าเช็ดหน้า และกระเป๋าของหล่อน หากเอามาใส่ไว้ในตู้เดียวนี่ยังหลวมเลยมั้ง ดูแค่กระเป๋าก็พอ นี่มันเป็นกองทัพกระเป๋าเลยนะ ของหล่อนน่ะมีแค่กระเป๋าสะพายคู่ชีพกับเป้คู่ใจสองใบเท่านั้นเอง

เอาเถอะ สำรวจพอแล้ว ไปอาบน้ำสักที นอนให้พยาบาลเช็ดตัวมาสามวันแล้ว

“โว้ย!” อรกานต์อุทานเบาๆ อย่างขัดใจ คนอะไร ทำไมมีแต่เสื้อผ้าแบบนี้

เสื้อสารพัดชนิดในตู้เป็นเสื้อสายเดี่ยวและเกาะอกไปแล้วค่อนตู้ เสื้อซีทรูเนื้อบางจ๋อยอีกส่วน เสื้อเชิ้ตก็เป็นชนิดเข้ารูปพอดีตัว เสื้อยืดก็เป็นเสื้อยืดแขนสั้น สั้นจริงๆ สั้นกุดจนถึงไม่มีแขน แถมยังเป็นเสื้อตัวเล็กกระจิริดอีกต่างหาก ถ้าใส่ก็คงรัดรึงอวดทรวดทรงองค์เอวชัดเจน เสื้อยืดแขนยาวถ้าไม่ได้มีลำตัวสั้นจนเปิดสะดือล่ะก็ ต้องเป็นเสื้อที่มีผ้าบางหรือเนื้อผ้าแนบติดลำตัวสนิท

นี่หล่อนจะใส่อะไรดี

หันไปทางชุดนอนซึ่งอยู่ถัดจากชุดราตรีไป ก็พบแต่ชุดนอนกระโปรงผ้าลื่นพลิ้วบางจ๋อยไปเสียทุกตัว

เสื้อยืดกางเกงขาสั้นอย่างชาวบ้านทั่วไปเขาใส่กันไม่มีหรือไงนะ

เหลือบแลไปทางกางเกงแล้วก็ให้ตกใจ พวกกางเกงขาสั้นมันก็…สั้นสมชื่อจริงๆ กระโปรงสั้นก็สั้นถึงใจอีกเหมือนกัน ยังดีที่กางเกงขายาวกับกระโปรงยาวดูแล้วพอทำใจได้หน่อย

สุดท้ายอรกานต์ก็เลือกเสื้อยืดตัวหนึ่งซึ่งดูแล้วคงไม่รัดรูปมากเท่าไหร่กับกางเกงขายาวยางยืดตัวหลวมตัวหนึ่ง

ถอนหายใจอย่างโล่งอกไปได้ยังไม่ทันไร ก็แทบจะกุมขมับอีกครั้งกับชุดชั้นใน

มีแต่บิกินีกับจีสตริง ทำไงดี

อรกานต์เลือกบิกินีกับบราเข้าชุดกัน ก่อนจะเดินไปทางห้องน้ำ

แค่ถือเสื้อผ้าพวกนี้ไว้ยังไม่ทันจะสวมใส่เลย หล่อนรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ยิ้งผู้หญิงมากกว่าที่เคยเป็นมาทั้งชีวิตเสียอีก หญิงสาวสไตล์ทอมบอย ผมซอยสั้น สวมเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงยีนลุยๆ รองเท้าผ้าใบคู่เก๋าอยู่ที่เท้า และเป้สีดำสารพัดประโยชน์อยู่ที่หลัง ดูจะกลายเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งอยู่ห่างไกล

คิดแล้วก็ถอนหายใจเบาๆ อีกครั้ง ปิดประตูห้องน้ำลง ถอดเสื้อผ้าใส่ตะกร้าผ้าไว้ หันกลับไปสบกับกระจกเงาบานใหญ่ยาวจรดเพดานแล้วก็ตกตะลึงพรึงเพริดกับภาพเงาสะท้อนที่เห็น

อุแม่เจ้า…

…รอยรูปอินทร์หยาดฟ้ามาอ่าองค์ในหล้า

แหล่งให้คนชมแลฤา…