ทดลองอ่าน คือ… เธอ บทนำ-บทที่ 1

ตอนที่ 1

หญิงสาวชาวเอเชียขยับตัวน้อยๆ สะบัดผมยาวสลวยสีน้ำตาลไหม้ไปด้านหลัง ถอดหูฟังออกจากศีรษะ กดสวิตช์ปิดหน้าจอโทรทัศน์ส่วนตัว ก่อนจะพลิกกายอีกครั้งเพื่อหาท่านอนที่ถนัด

ขนาดเดินทางด้วยที่นั่งโดยสารชั้นธุรกิจซึ่งมีขนาดกว้างขวาง สะดวกสบาย อรกานต์ก็ยังคิดว่าหล่อนคงนอนไม่หลับ อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้แล้วที่หล่อนจะเริ่มชีวิตใหม่ในบทบาทของธีร์วรา ภคภัทราอย่างเต็มภาคภูมิ เวลาที่ผ่านมาสามปี นานพอที่จะหลอมอรกานต์คนใหม่และธีร์วราคนใหม่ให้ผสมกลมกลืนกันได้อย่างแนบเนียน หล่อนจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะเริ่มชีวิตใหม่ในร่างนี้อย่างปกติสุข

หญิงสาวหลับตาลง ปล่อยความคิดให้ลอยไปหาเรื่องราวในอดีต เริ่มตั้งแต่เมื่อหล่อนตื่นขึ้นมาพบตัวเองอยู่ในร่างของสาวสวยที่ชื่อ ธีร์วรา ภคภัทรา ช็อกครั้งใหญ่ตามมาเมื่อพบว่าร่างของหล่อนหาชีวิตไม่แล้ว อรกานต์แทบไม่มีเวลามานั่งโศกาอาดูรสังขารตนเลยด้วยซ้ำ ภายหลังที่ทราบแน่ชัดแล้วว่าหล่อนจะต้องติดอยู่ในร่างนี้ไปตลอดชีวิต ก็ดูเหมือนจะมีภารกิจล้านแปดรอให้หล่อนจัดการให้ลุล่วง

เช้าแรกหลังจากกลับจากวัดวันนั้น อรกานต์เริ่มต้นวันใหม่ด้วยการใส่บาตรแต่เช้า เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้ไทร่าตัวจริง ตามด้วยการนั่งสมาธิในห้องพระอีกครึ่งชั่วโมง ตามคำกำชับของท่านพระครูแจ้งที่ว่า ‘หมั่นทำบุญให้เจ้าของร่างเขา อโหสิกรรมให้กัน และพยายามทำให้กายและใจรวมเป็นหนึ่ง แล้วโยมจะอยู่ต่อไปได้อย่างไม่ลำบาก’

เวลาที่เหลือของวัน หล่อนใช้ในการสำรวจคฤหาสน์หลังใหญ่นั้นทั้งหลัง ออกห้องนั้นทะลุห้องนี้จนพอจำทางได้ รื้อโน่นค้นนี่จนพอรู้ว่ามีสมบัติชิ้นใดเก็บไว้ตรงไหนบ้าง หนำซ้ำยังไปค้นเอาอัลบั้มรูปเก่าๆ ออกมาเปิดดู เรียกแดงมาคอยถามว่าคนนั้นใครคนนี้ใคร ทำท่านึกออกบ้างไม่ออกบ้างให้ดูสมจริงเป็นธรรมชาติ เก็บเกี่ยวข้อมูลให้ได้มากที่สุด และจบวันด้วยความเหนื่อยชนิดอ่อนเปลี้ยเพลียแรงทั้งกำลังกายและกำลังสมอง

วันต่อมาเป็นการสังคายนาห้องนอนขนานใหญ่ในช่วงเช้า เริ่มจากตู้เสื้อผ้าใบยักษ์สองใบ อรกานต์เลือกเสื้อผ้าที่หล่อนคิดว่ามันเปิดเผยเสียจนหล่อนรับไม่ได้ออกไปจนหมดสิ้น พร้อมทั้งเลือกดูข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ที่หล่อนคิดว่าคงไม่ใช้แน่นอน เก็บลงลังให้เรียบร้อย งานนี้หล่อนได้แดงเป็นมือขวาคนสำคัญ คอยช่วยเหลืออย่างดี แถมยังไม่ซักถามอะไรให้จุกจิกกวนใจเสียอีก หล่อนจึงเริ่มถูกชะตากับเด็กอีสานผิวขาวคนนี้อย่างง่ายดาย ส่วนในช่วงบ่ายเป็นช่วงที่อรกานต์เก็บตัวอยู่คนเดียวในห้องนอน ค้นนิตยสารแฟชั่นทั้งหลายแหล่ที่อยู่ในห้องมาเปิดดูอย่างละเอียดทุกเล่ม พยายามศึกษาหาแนวทางที่ลงตัวว่า half อรกานต์ half ธีร์วรานั้นจะออกมาเป็นผู้หญิงแนวไหนกันแน่ คิดไว้คร่าวๆ ก่อนเพื่อเตรียมตัวสำหรับการช็อปปิ้งขนานใหญ่ระดับงานช้างที่จะตามมา

เครื่องสำอางดูจะเป็นของใช้อย่างเดียวในห้องที่อรกานต์ไม่แตะต้องเลย ก็ถ้าไทร่าเขาสวยเช้งวับเพราะเครื่องประทินผิวเหล่านี้ มันก็ไม่ใช่กงการอะไรของหล่อนที่จะต้องมาทำให้เขาน่าเกลียดลงนี่นา เดี๋ยวใครจะว่าได้ว่าเขาสวยของเขามาแต่ไหนแต่ไร พอหล่อนมาอยู่ไม่กี่วัน สง่าราศีเขาหมองจนกลายเป็นคนละคน อรกานต์จึงตัดสินใจเก็บเครื่องสำอางทุกชนิดเอาไว้ ตั้งใจว่าจะศึกษาวิธีการใช้อย่างละเอียดอีกที ยังไงก็ต้องถนอมความงามของเขาไว้เหมือนกับที่เจ้าตัวเขาถนอมของเขาเอง มาใช้ร่างของเขาแล้วก็ต้องดูแลให้ดี

แล้ววันที่สาม สี่ ห้า ก็เป็นการตะลุยช็อปปิ้งชนิดอลังการงานสร้าง ซื้อเสื้อผ้าทั้งหลายกับของใช้ที่จำเป็นต่างๆ ชนิดยกเครื่องโดยมีนิลยาเป็นทั้งกุนซือและลูกมือผู้ทรงประสิทธิภาพ เรื่องเงินไม่ต้องพูดถึง เพราะเพียงหล่อนเปรยๆ ว่าอยากจะออกไปเลือกซื้อเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ พร้อมทั้งอ้างหลักฐาน ลังสินค้าเตรียมบริจาคหลายใบ คุณหญิงวราภรณ์ก็เอื้อเฟื้อเงินสดๆ มาร่วมแสนโดยไม่ปริปากบ่นอะไรสักคำ นอกจากท้วงอ่อนๆ ว่า ‘บัตรเครดิตหนูก็มีนี่คะลูก วงเงินไม่พอหรือ’

อรกานต์ยิ้มแหย ไม่กล้าบอกว่าลายเซ็นไม่เหมือนกัน จึงได้เลี่ยงไปตอบตามความจริงเพียงครึ่งเดียวว่า ‘บางร้านไม่รับบัตรเครดิตค่ะ’ เพียงเท่านี้จากวงเงินร่วมแสนก็เด้งไปเป็นแสนกว่า ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไทร่าตัวจริงเสียงจริงจึงใช้เงินอย่างกับเบี้ย