ทดลองอ่าน จันทราอัสดง บทที่ 1

บทที่ 1

“คุณหนูสาม วิ่งไปข้างหน้า อย่าหันกลับมา!”

ตอนที่หลีซูซูมีสติอยู่ นางถูกคนผลักอย่างกะทันหัน เท้าของนางพลันลื่นล้ม ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะกลิ้งตกลงจากเนินเขา

อากาศในเดือนสิบสอง ผืนแผ่นดินถูกปกคลุมด้วยหิมะที่ทับถมเป็นชั้นหนาเตอะ หนาวเหน็บเข้าไปถึงในกระดูก ร่างกายก็เจ็บแปลบ

จังหวะที่ใกล้จะชนกระแทกต้นไม้ใต้เนินเขา กำไลหยกขาววงหนึ่งพลันปรากฏบนข้อมือของหลีซูซู บนกำไลมีประกายแสงห้าสีไหลวน พลังขุมนี้ประคองร่างนางไว้ช้าๆ

หลีซูซูวิงเวียนตาลาย นานครู่ใหญ่กว่าจะดึงสติกลับมาได้

ภาพที่สะท้อนเข้าสู่สายตาเป็นฟ้าดินที่ขาวโพลน นางลุกขึ้นนั่ง พบว่าสภาพของตนเองทุลักทุเลจริงแท้

เสื้อบุนวมสีขาวอมชมพูที่สวมอยู่เปื้อนคราบสกปรกเป็นวงกว้าง มวยผมหลุดลุ่ย รองเท้าปักลายก็หลุดหายไปข้างหนึ่ง

หลีซูซูใช้มือยันลำต้นของต้นไม้ ตะเกียกตะกายลุกจากพื้น

ในกำไลหยกที่นางสวมใส่อยู่ มีเสียงหนุ่มน้อยผู้หนึ่งลอยออกมา มันเปล่งเสียงอย่างขึงขัง “เจ้านาย นี่ก็คือโลกมนุษย์เมื่อห้าร้อยปีก่อน”

ผืนฟ้ายังคงมีเกล็ดหิมะโปรยปรายลงมาดุจขนห่าน

หลีซูซูยื่นมือออกไป เกล็ดหิมะตกลงบนฝ่ามือนาง พริบตาถัดไปก็ถูกอุณหภูมิร่างกายของนางหลอมละลาย กลางอากาศเต็มไปด้วยปราณวิเศษเข้มข้น

บนดวงหน้าเล็กขาวซีดของนางฉายแววประหลาดใจเล็กน้อย

โลกในอีกห้าร้อยปีให้หลัง ทั่วทุกหนแห่งจะมีแต่หมอกสีดำ ภูตผีปีศาจเหิมเกริม ปราณวิเศษเบาบาง เหลืออยู่เพียงน้อยนิดจนน่าสงสาร

“เยี่ยซีอู้ยินดีสละร่างกาย” กำไลหยกชะงักครู่หนึ่งและพูดต่อ “นางบอกว่านางหวังว่าในอนาคตท่านจะสามารถปกป้องบิดาและท่านย่าของนางจากเงื้อมมือมารร้ายตนนั้นได้”

หลีซูซูให้สัญญา “เจ้าบอกเยี่ยซีอู้ว่าข้ารับปากนาง”

“ทะลุมิติมาห้าร้อยปี ข้าไม่เหลือพลังวิเศษแล้ว เจ้านาย ข้ากำลังจะหลับพัก หากมีอันตรายถึงชีวิต ท่านค่อยเรียกข้าแล้วกัน”

“ได้” นางยกนิ้วมือเรียวบางขึ้นลูบกำไลหยก

ประกายแสงบนกำไลหยกดับวูบลง จมสู่ความเงียบสนิท

หลีซูซูหลับตา ความทรงจำในอดีตของเยี่ยซีอู้ผู้เป็นเจ้าของร่างนี้เริ่มฉายขึ้นในสมองของหลีซูซู แต่ถึงอย่างไรก็มิใช่ร่างกายของตนเอง ความทรงจำจึงขาดๆ หายๆ เลือนรางยิ่งนัก

เยี่ยซีอู้เป็นคุณหนูสามของจวนแม่ทัพใหญ่เยี่ย ทั้งยังเป็นธิดาสายตรงเพียงคนเดียวของสกุลเยี่ย

ก่อนหน้านี้นางตกน้ำจนล้มป่วยอย่างหนัก เนิ่นนานก็ยังรักษาไม่หาย ย่าของนางเป็นห่วงนาง จึงพานางไปไหว้พระที่วัดเทียนหวา

คาดไม่ถึงว่าภายในวัดเช่นนี้ เยี่ยซีอู้กับอิ๋นเชี่ยวสาวใช้ประจำตัวกลับถูกโจรภูเขาลักพาตัวไปพร้อมกัน

เยี่ยซีอู้กับอิ๋นเชี่ยวฉวยจังหวะตอนโจรร้ายเผลอหนีลงจากเขา สองนายบ่าววิ่งไปได้ไม่ไกล โจรภูเขาก็รู้ตัวเสียก่อน

ตอนหลีซูซูทะลุมิติเข้ามาในร่างของเยี่ยซีอู้ ประจวบเหมาะเป็นช่วงเวลานี้พอดี สาวใช้ผลักเจ้าของร่างเดิมออก บอกให้ผู้เป็นนายหนีไป

หลีซูซูรู้สึกเจ็บแปลบที่เท้า นางก้มลงมองก็พบว่าข้อเท้าบวมไม่น้อยเลย

หลีซูซูพยายามละเลยความเจ็บระบมนี้ เริ่มหาทางออกไปจากที่นี่

นางเดินกระย่องกระแย่งไปบนพื้นหิมะ เดินพลางปกปิดร่องรอยบนพื้นหิมะไปพลาง นางหอบหายใจ แต่มิได้หยุดฝีเท้า

ไม่รู้ว่าโจรร้ายจะกลับมาเมื่อใด หากนางถูกพบตัวเข้าเวลานี้ สถานการณ์ต้องไม่ดีแน่นอน

สตรีอ่อนแอผู้หนึ่ง ตกไปอยู่ในเงื้อมมือโจรภูเขา คิดดูก็รู้แล้วว่าจุดจบจะเป็นอย่างไร

นางเดินไปได้ไม่นาน เสียงฝีเท้าสวบสาบระลอกหนึ่งก็ดังขึ้นบนผืนหิมะ

หลีซูซูรีบหลบไปอยู่หลังหินก้อนหนึ่ง

ตามคาด เพียงไม่นานชายฉกรรจ์รูปร่างกำยำบึกบึนหลายคนก็ปรากฏตัวละแวกใกล้ๆ

“เศษสวะพวกนี้ แค่สตรีคนเดียว พวกเจ้ายังปล่อยให้นางหนีไปได้!” คนที่เป็นหัวหน้าหอบหายใจ ฝ่ามือตบลงบนศีรษะของลูกน้อง

“พี่ใหญ่” ลูกน้องถูกตบศีรษะแต่กลับมิกล้าโต้แย้ง เพียงเอ่ยอย่างไม่สบายใจว่า “ข่าวของพวกเราผิดพลาด เด็กสาวผู้นั้นไม่ใช่บุตรสาวพ่อค้าที่ร่ำรวยอะไร แต่เป็นธิดาของแม่ทัพใหญ่เยี่ยต่างหาก”

ใบหน้าดุดันของหัวหน้าโจรภูเขาสั่นกระเพื่อม สีหน้าค่อนข้างย่ำแย่

โจรคนใดบ้างที่ไม่กลัวอำนาจของราชสำนัก

“เมื่อเป็นเช่นนี้ยิ่งต้องหาคนให้พบ ตัดปัญหาที่จะตามมาภายหลัง” จากนั้นแววตาของเขาพลันเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียม “มองหาบิดาเจ้าหรือไร ยังไม่รีบแยกย้ายไปตามหาอีก!”

หลีซูซูหมอบอยู่หลังก้อนหิน เสียงฝีเท้าใกล้นางเข้ามาทุกที นางมุ่นหัวคิ้ว เตรียมพร้อมรับมือเมื่อถูกพบตัว

เคราะห์ดีที่เสียงฝีเท้าหยุดชะงักข้างกายนาง ก่อนจะมุ่งหน้าไปอีกทาง

หลีซูซูรออยู่พักหนึ่งอย่างระมัดระวัง มิได้เคลื่อนไหว จวบจนไม่ได้ยินเสียงพวกเขาแล้ว นางจึงมองออกไป บนพื้นหิมะมีรอยเท้าสะเปะสะปะ แต่กลับไม่เห็นพวกโจรอีกแล้ว

หลีซูซูลุกขึ้นตั้งท่าจะจากไป ทันใดนั้นโจรคนหนึ่งที่ย้อนกลับมาตะโกนเสียงดัง “พี่ใหญ่! ใครก็ได้ นางอยู่ตรงนี้!”

หลีซูซูไม่ลังเลแม้แต่น้อยก็หันหลังวิ่งทันที

ทว่าโจรภูเขาข้างหลังไล่ตามมาอย่างรวดเร็ว

ร่างนี้ค่อนข้างอ่อนแอ เบื้องหน้าของหลีซูซูพร่าเลือน พื้นหิมะขาวโพลน แทบจะมองไม่เห็นทางข้างหน้า จู่ๆ นางก็ชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง

ลูกธนูหลายดอกยิงไปข้างหลังนางดังฟิ้วๆ เสียงโจรภูเขาล้มลงดังตามมา

หลีซูซูเหลือบตาขึ้น เห็นใบหน้าหมดจดคมคายดวงหนึ่ง

เด็กหนุ่มสวมชุดคลุมยาวสีขาว แทบจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับผืนหิมะ แก้มของเขาซูบตอบ นัยน์ตาดำเข้ม สะท้อนความเย็นชาอยู่หลายส่วน

ผิวพรรณของเขาขาวมาก ริมฝีปากแดงผมดำ รูปงามจนน่าตกใจ แต่เนื่องจากดวงตาคู่นั้นราบเรียบเฉยชา จึงมิได้ดูเหมือนสตรี