ทดลองอ่าน ชายาพกดาบเข้าห้องหอ บทที่ 4

“ที่ข้ายินดีแต่งงาน นอกจากเพราะว่านี่เป็นสมรสพระราชทานแล้ว ตัวข้าเองก็อยากเข้าไปสืบข้อมูลอย่างละเอียดในจวนคังอ๋องด้วย และยังมีเหตุผลอีกข้อหนึ่งที่สำคัญมาก” มู่ไคเวยนิ่งไปอึดใจหนึ่ง ดวงตาดำขลับดุจเม็ดองุ่นดำของนางฉายแววซุกซน “ท่าทางของคังอ๋องไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะมัดไก่ กิริยาสุภาพแต่ก็ดูอ่อนแอมาก หากข้าได้เป็นชายาเอกคังอ๋อง ต่อไปย่อมสามารถกลั่นแกล้งรังแกและอบรมสั่งสอนเขาได้ หากเขากล้าหือ ข้าก็จะหักแขนทั้งสองข้างของเขา และหากเขายังไม่ยอมเชื่อฟัง ข้าก็จะหักขาทั้งสองข้างของเขาด้วย หรือหากเขาคิดจะรับอนุภรรยาเลียนแบบเชื้อพระวงศ์คนอื่นๆ ข้าก็จะซ้อมเขาสามเวลาหลังอาหารแถมมื้อดึก ให้ไทเฮาจำหลานชายไม่ได้เลย” ปลายคางเล็กๆ เชิดสูงขึ้น

“ท่านพ่อห่วงว่าฮ่องเต้จะทรงมีแผนและคิดว่าคังอ๋องไม่ใช่คู่ครองที่ดีสำหรับข้า เรื่องนี้ข้าเข้าใจดี แต่ท่านพ่อ เหตุใดเราไม่พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสเจ้าคะ การที่ท่านแม่เผลอสอดมือเข้าไปยุ่งกับการปฏิบัติงานของหมากลับฝ่าบาทจนต้องไปตายในต่างถิ่น ทำให้เราไม่อาจทวงแค้นกับผู้ใด ซ้ำยังถูกบีบบังคับให้ต้องปิดหูปิดตาและคิดหาทางเอาตัวรอดด้วย”

มู่ไคเวยยิ้มแต่ดวงตาฉ่ำชื้น “ท่านพ่อกับท่านอาทุกคนสอนข้าเองว่าเวลาล้มให้กำดินขึ้นมาด้วย จงอย่าล้มให้เสียเปล่า มิใช่หรือ”

“เจ้าเด็กคนนี้…” สีหน้าแข็งค้างของมู่เจิ้งหยางพลันปริแตก ดวงตาเริ่มมีประกายมากขึ้น

ที่บุตรสาวบอกว่าจะเล่นงานคังอ๋องอย่างไร ล้วนเป็นการหยอกล้อให้เขาอารมณ์ดีทั้งสิ้น

แต่เขาฟังแล้วกลับรู้สึกมีความสุขมาก

พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสหรือ อืม คิดดูแล้วก็จริง

เพราะนิสัยอย่างลูกสาวเขา มีหรือจะทนให้สามีมีสามภรรยาสี่อนุ หากนางแต่งเข้าไปเป็นชายาเอกคังอ๋องแล้ว รับรองว่าต้องยึดอำนาจจวนคังอ๋องสำเร็จอย่างไม่ต้องสงสัย

นอกจากนี้ บุตรสาวยังมีปมเรื่องของมารดาที่ยังค้างคาใจ และเป็นปมที่แม้แต่พ่ออย่างเขายังไม่สามารถแก้ได้ด้วย หากไม่ยอมปล่อยให้นางไปเสาะหาคำตอบ มู่ไคเวยต้องไม่ยอมแน่

มู่เจิ้งหยางยกมือขึ้นลูบใบหน้าแล้วถอนหายใจยาวเหยียดก่อนยอมประนีประนอม

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็แต่งเถอะ ไม่ว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไร เจ้าก็ยังมีพ่อเป็นที่พึ่งเสมอ หรือต่อให้พ่อไม่อยู่แล้ว ศิษย์พี่ใหญ่และพวกท่านลุงท่านอาของเจ้าก็จะช่วยเป็นกำลังให้เจ้าเอง” มู่เจิ้งหยางนิ่งไปนิดแล้วหลุดยิ้มขำ “ไม่สิ ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาช่วย เพราะเจ้าเป็นลูกสาวคนดีของพ่อ และเจ้าก็เหมือนแม่ของเจ้ามาก ต่อให้ลูกหลานสกุลมู่ของเราต้องตกยากเพียงไรก็ไม่มีทางกลายเป็นคนไม่เอาถ่าน พ่อ…เชื่อมั่นในตัวเจ้า”

เชื่อมั่นในตัวนาง และคอยปกป้องนางเสมอ

มู่ไคเวยเข้าใจดี น้ำตาสองสายจึงไหลพรูออกจากตาในชั่วขณะนั้นเอง

ใบหน้าน่ารักปานตุ๊กตาฉีกยิ้มทั้งที่พูดเสียงขึ้นจมูก “ขอบคุณเจ้าค่ะ ท่านพ่อ

(ติดตามตอนต่อไปวันที่ 6 พ.ย. 62)