ทดลองอ่าน ชายาแม่ทัพหยามไม่ได้ บทที่ 11-บทที่ 12

ผีผารู้สึกว่าแม้หญิงสาวผู้นี้ไม่มีอะไรให้ต้องหวาดหวั่น แต่ในเมื่อนางออกปากถามเช่นนั้น ก็จำเป็นจะต้องช่วยขีดเส้นแบ่งขอบเขตแทนคุณหนูของตนให้ชัดเจน ให้หญิงสาวผู้นั้นได้รับรู้ไว้ว่าคุณหนูของตนเป็นนายหญิงของจวนอ๋องแห่งนี้

ทว่านางยังไม่ทันได้เอ่ยปาก เนี่ยชิงหลวนก็รู้ความคิดของนางก่อนแล้ว จึงยื่นมือมากระตุกชายเสื้อนางพลางมองตาขวางเป็นการห้ามปราม

ผีผาได้แต่เม้มปาก สุดท้ายต้องกลืนคำที่อยากจะพูดกลับเข้าไปดังเดิม

ผีผาบ่นในใจ โธ่คุณหนู ช่างขี้ขลาดเสียจริง

เนี่ยชิงหลวนไม่รู้สึกสักนิดว่าตนเองขี้ขลาด คิดแต่เพียงว่าถึงแม้หญิงสาวผู้นั้นจะออกปากถามว่านางเป็นใคร แต่คำพูดนั้นเป็นการถามจั่วหลิงต่างหาก นางไม่เห็นจำเป็นจะต้องเอื้อเฟื้อช่วยคลายข้อสงสัย

เนี่ยชิงหลวนเหลือบมองจั่วหลิงทางหางตา อยากลองฟังดูว่าแม่ทัพผู้เย็นชาที่ผู้คนเล่าลือจะแนะนำนางกับผู้อื่นเช่นไร

ทว่าเมื่อเหลือบมองไป เนี่ยชิงหลวนก็พบว่าจั่วหลิงนั้นดูหล่อเหลายิ่งกว่าที่นางได้เห็นเมื่อคืนเสียอีก

เมื่อคืนสายตาพร่ามัว ซ้ำยังอยู่ในบรรยากาศที่ตึงเครียด ไหนเลยจะมีแก่ใจสำรวจรูปร่างหน้าตาของจั่วหลิงอย่างละเอียดว่าเป็นอย่างไร การปกป้องชีวิตน้อยๆ ให้รอดต่างหากที่สำคัญที่สุด

ทว่ามามองดูในตอนนี้ จั่วหลิงมีโหนกคิ้วคมชัด สันจมูกโด่งงาม ใบหน้าคมคาย ดูไปแล้วหล่อเหลาเป็นที่สุด จะมองตรงที่ใดก็ล้วนชวนให้เพ่งพินิจทั้งสิ้น

แต่สีหน้าเขาช่างเย็นชา ตอนนี้แค่ยืนอยู่ตรงนั้นในชุดสีเข้มที่เรียบง่าย ก็ยังชวนให้คนรู้สึกกดดันสุดขีดเพราะความเย็นชาอยู่ดี

เนี่ยชิงหลวนร้อง เชอะ ในใจอย่างไม่ยี่หระ คิดอยู่ว่ามองไม่ออกเลยว่าปีศาจตนนี้จะดูดีได้ถึงเพียงนี้ แล้วข่าวลือที่ว่าเขาหน้าตาอัปลักษณ์ราวกับอสูรร้ายมาจากที่ใดกัน หรือว่าเพราะขุนนางผู้แทนพระองค์ท่านนั้นไม่พอใจ จึงได้จงใจปรักปรำเขาเป็นการใหญ่

มองประเมินจั่วหลิงแล้ว สายตาของเนี่ยชิงหลวนก็เคลื่อนไปยังจ้าวเสี่ยวเป่ยกับแม่นางผู้นั้น

ไม่ต้องพูดถึงจ้าวเสี่ยวเป่ย เมื่อใดที่ได้พบหน้ากัน เมื่อนั้นล้วนตีสีหน้าแสยะเขี้ยวยิงฟัน คอยพูดจาเสียดสีเหมือนนางเป็นคนโง่เขลา แต่บัดนี้ยามอยู่ต่อหน้าจั่วหลิง กลับวางตัวสงบเสงี่ยมราวกับเป็นกระต่ายขาวตัวน้อยก็ไม่ปาน

ส่วนหญิงสาวผู้นั้นหน้าตางดงามไม่เลว ถ้าจะว่ากันถึงสายตาที่นางทอดมองจั่วหลิง ต่อให้นางปกปิดไว้ดีเพียงใด แต่ก็ไม่อาจหลุดพ้นสายตาของเนี่ยชิงหลวนได้

ชาติก่อนนางดูละครโทรทัศน์มามาก เรื่องเล็กน้อยระหว่างชายหญิงเช่นนี้มีหรือจะดูไม่ออก

หญิงสาวผู้นี้แสดงความรักและชื่นชมจั่วหลิงออกมาอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว

ทว่าจั่วหลิงคงเป็นพวกหัวทึบจริงๆ เหมือนเขาจะไม่เข้าใจเจตนาของหญิงสาวผู้นี้ ยังคงยืนทื่อไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ตรงนั้น

ไม่รู้ว่าในใจเขาคิดอะไรอยู่กันแน่ แม้หญิงสาวผู้นั้นจะเอียงหน้าหันไปถาม แต่เขากลับไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น