ทดลองอ่าน ชายาแม่ทัพหยามไม่ได้ บทที่ 13-บทที่ 14

ผีผาร้อง “อ้อ” เป็นเชิงรับรู้ แล้วยกน้ำชาขึ้นมาดื่ม แต่ยังครุ่นคิดอยู่ในใจ คุณหนู นี่ก็แค่การโกหกตนเองและหลอกลวงผู้อื่นเท่านั้น ในเมื่อท่านมีรูปโฉมเช่นนี้ ไม่ว่าจะสวมใส่เสื้อผ้าเช่นไรออกไปข้างนอก ก็ล้วนเป็นที่สะดุดตาผู้คนทั้งนั้น นอกเสียจากทำลายโฉมให้ยับเยินเท่านั้น

เวลานี้เนี่ยชิงหลวนก็พูดขึ้นอีก “ผีผา เจ้าดื่มน้ำเสร็จหรือยัง”

ผีผากลืนน้ำชาลงคอแล้วถามกลับ “คุณหนู ยังมีอะไรอีกหรือ”

“ไปสืบถามดูทีว่าหญิงสาวที่อยู่กับจั่วหลิงวันนี้เป็นใคร มีความสัมพันธ์อันใดกับจั่วหลิงกันแน่ ดีที่สุดต้องสืบมาให้หมดว่าบ้านนางมีคนอยู่กี่คน โคตรเหง้าวงศ์ตระกูลทำอะไรมาบ้าง”

ผีผาได้ฟังก็ดีใจ รู้สึกว่าในที่สุดคุณหนูของตนก็มีความอาจหาญขึ้นมาแล้ว จึงรีบไต่ถามอย่างกระตือรือร้น “คุณหนู ท่านคิดได้รอบคอบนัก อยากจะสำแดงบารมีของพระชายาจิ้นอ๋องให้นางรู้แล้วใช่หรือไม่ จะได้ไม่มาทำรุ่มร่ามกับท่านอ๋องของพวกเราอีก”

เนี่ยชิงหลวนกลับบอกเสียงอ่อยว่า “ข้าแค่อยากแน่ใจฐานะของนางเท่านั้น จะได้ไม่ทำเรื่องใดล่วงเกินจั่วหลิงโดยไม่ตั้งใจ หากถึงตอนนั้นแม้แต่ชีวิตน้อยๆ ของข้าก็ยังไม่แน่ว่าจะรักษาเอาไว้ได้”

ผีผาหมดคำพูดในทันใด

คุณหนู ท่านนี่ช่างขี้ขลาดจริงๆ

แต่ไหนแต่ไรมาผีผาเก่งกาจสามารถยิ่งนักในการนินทา ออกไปเดินเตร่เพียงครู่เดียว กลับมาแล้วก็เล่าเรื่องที่สืบทราบมาได้ให้เนี่ยชิงหลวนฟังอย่างคล่องปากเหมือนกำลังแจกแจงรายการทรัพย์สินของตนเอง

หญิงผู้นั้นมีนามว่าเจียงปั้นซย่า เป็นบุตรีเถ้าแก่ร้านหุยชุน พ่อลูกสกุลเจียงมีความสามารถเอกอุในทางการแพทย์ ทั้งยังมีใจเมตตาที่หาได้ยากยิ่งอย่างแท้จริง เห็นใครมีฐานะยากจนก็เข้าใช้วิชาแพทย์ช่วยเหลือพร้อมมอบยาให้รักษาตัว จึงมีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในเมืองหล่ง แต่เพราะเมืองหล่งอยู่ห่างไกลถึงชายแดน ไม่มีหมอของทางราชสำนักคนใดอยากเดินทางมายังเมืองกันดารแสนลำเข็ญที่แม้แต่นกกาก็ยังไม่เฉียดกราย ในกองทัพจึงขาดแคลนหมอทหาร ภายใต้สภาพการณ์เช่นนี้ เมื่อพ่อลูกสกุลเจียงเสนอตัวมาทำงานให้ จั่วหลิงย่อมต้องตอบรับตามสถานการณ์ที่เป็นไป

ที่วันนี้เจียงปั้นซย่ามาปรากฏตัวที่จวนอ๋อง ก็เพราะสองวันก่อนมีชาวหูบุกโจมตีเมือง องครักษ์คนหนึ่งของจั่วหลิงชื่อหวังซุ่นต้องธนูได้รับบาดเจ็บ เจียงปั้นซย่าจึงมารักษาแผลให้เขา

เนี่ยชิงหลวนได้ฟังจนจบ หัวคิ้วก็ขมวดมุ่น

ผีผายังคอยพูดอยู่ข้างๆ “คุณหนู ไม่ต้องกังวลไปเจ้าค่ะ ที่แท้เจียงปั้นซย่าผู้นั้นมิใช่มารหัวใจของท่าน เป็นเพียงหมอหญิงเท่านั้น”

เนี่ยชิงหลวนคิด ไม่ว่าเจียงปั้นซย่าจะเป็นหมอหญิงหรือเป็นอะไรก็ตาม ข้าล้วนไม่กังวล ที่กังวลที่สุดก็คือนางจะคิดว่าข้าเป็นมารหัวใจของนางต่างหาก

นางถอนหายใจ ตบบ่าผีผาแล้วว่า “เพื่อจะปกป้องชีวิตน้อยๆ นี้ ผีผา ต่อไปพวกเราอยู่ในเมืองหล่งต้องรู้จักหดหางเจียมเนื้อเจียมตัวเข้าไว้”