ทดลองอ่าน ชายาแม่ทัพหยามไม่ได้ บทที่ 3-บทที่ 4

แต่แล้วจู่ๆ ผีผาก็หัวเราะ “คุณหนู ข้ารู้ว่าท่านดีใจเพราะคุณหนูใหญ่ออกเรือนไปแล้ว เมื่อครู่ข้าแค่ล้อคุณหนูเล่นเท่านั้นเองเจ้าค่ะ”

จากนั้นนางก็ถามขึ้นอย่างกระตือรือร้น “คุณหนู ข้าเติมให้อีกชามดีหรือไม่เจ้าคะ”

เนี่ยชิงหลวนวางตะเกียบ ขืนยังกินเช่นนี้ต่อ นางได้กลายเป็นหมูจริงๆ แน่

พอเห็นนางไม่กินแล้ว สาวใช้ก็เข้ามาเก็บชามกับตะเกียบแล้วทำความสะอาด จากนั้นชงชาถ้วยหนึ่งมาให้ ก่อนจะหยิบโถเคลือบก้นขาวที่ใส่เมล็ดแตงมาให้อย่างรู้งาน

สองนายบ่าวนั่งแทะเมล็ดแตงพลางพูดคุยสัพเพเหระกัน

เนี่ยชิงหลวนพลันรู้สึกเสมือนได้เปล่งเสียงร้องเพลงเกษตรกรทาสขับขานเพลงปลดปล่อยก็ไม่ปาน สีหน้ายิ้มแย้มพลางพูดว่า “โธ่ ผีผา ไม่รู้หรือว่าตั้งแต่ข้าสี่ขวบ ก็หวังเพียงให้เนี่ยหยวนหวาออกเรือนไปให้พ้นๆ รอแล้วรอเล่ามาถึงสิบเอ็ดปี รอเสียจนผมแทบจะหงอกหมดหัวอยู่แล้ว”

ผีผาจึงว่า “คุณหนู ไม่คิดหรือว่าคุณหนูใหญ่ออกเรือนไปแล้ว ต่อไปในจวนโหวก็จะไม่มีใครครุ่นคิดหาทางจะจัดการกับคุณหนู หรือหาทางสังหารคุณหนูได้อีกแล้ว”

เนี่ยชิงหลวนพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเบิกบาน

ผีผาถ่มเปลือกเมล็ดแตงออกมาแล้วพูดอย่างเย็นชา “คุณหนู ข้าคร้านจะพูดแล้ว ท่านมักจะบอกว่าตนเองเป็นคนเฉลียวฉลาด เหตุใดมองเหตุผลในเรื่องนี้ไม่ออก อย่าลืมสิเจ้าคะ บัดนี้คุณหนูใหญ่ออกเรือนไปแล้วก็จริง แต่คนที่นางแต่งงานด้วยคือองค์รัชทายาทเชียวนะเจ้าคะ รู้หรือไม่องค์รัชทายาทหมายความว่าอันใด คนที่จะขึ้นเป็นฮ่องเต้ในอนาคตอย่างไรเล่า ในภายภาคหน้าคุณหนูใหญ่จะได้เป็นฮองเฮา แค่ช่วงที่นางได้เป็นพระชายาขององค์รัชทายาทจะหาทางจัดการท่านก็ง่ายราวกับพลิกฝ่ามือ ไม่ต้องพูดถึงตอนที่นางได้ขึ้นเป็นฮองเฮา จะบี้ท่านให้ตายเหมือนบี้มดก็ยังทำได้ เชื่อหรือไม่เล่า”

เชื่อสิ เหตุใดจะไม่เชื่อ แต่คนเราไม่จำเป็นต้องเอาแต่คิดในแง่ร้ายกับทุกเรื่องก็ได้กระมัง

เนี่ยชิงหลวนโต้ตอบอย่างมองโลกในแง่ดี “แม้จะบอกว่าฮ่องเต้มีพระโอรสเพียงพระองค์เดียว แต่พระองค์ก็มีพระอนุชาด้วยนี่นา ซ้ำยังมีพระอนุชาตั้งหลายองค์ เมื่อพระปิตุลาเข้มแข็งแต่พระนัดดาอ่อนแอ รอจนพระองค์สวรรคตไปอย่างกะทันหัน ถึงตอนนั้นใครจะได้เป็นฮ่องเต้ก็ยังมีสองทางให้เลือก อีกอย่างต่อให้องค์รัชทายาทได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้จริงๆ เจ้าคิดว่าการจัดการตำหนักในเป็นเรื่องง่ายหรือ เด็กน้อยเอ๋ย ช่างไร้เดียงสาจนไม่รู้อะไรบ้างเลย ที่ที่มีสตรีอยู่รวมกันมากนี่ไม่ต้องหวาดหวั่นหรอกหรือ ทั้งคมดาบเงากระบี่ที่มองไม่เห็น คนกินคนไม่ใช่เรื่องแปลก เจ้าคิดว่าเนี่ยหยวนหวาจะได้ขึ้นแท่นเป็นฮองเฮาได้อย่างสบายๆ หรืออย่างไร ต่อให้นางได้เป็นฮองเฮาแล้วก็ต้องหาทางนั่งอยู่ในตำแหน่งนั้นให้ได้อย่างมั่นคง ต่อให้นางนั่งได้มั่นคงดีแล้ว วันนี้ต้องจัดการพระสนมผู้นี้ วันพรุ่งต้องจัดการนางกำนัลผู้นั้น ยังต้องพยายามสอดเท้าข้างหนึ่งเข้าไปเกี่ยวข้องกับราชสำนักข้างนอก นางจะเหลือกำลังพอมาจัดการข้าอีกหรือ ที่ข้ากินเอร็ดดื่มอร่อยเล่นสนุกเพลิดเพลินก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว”