บทที่ 4
ที่เรียกว่างานเลี้ยงฉลองพระญาติในวันเทศกาลตวนอู่นั้น แท้จริงแล้วเป็นเพียงลูกไม้ประการหนึ่งของฮ่องเต้หลงอันตี้เท่านั้น
ตระกูลที่ได้รับเชิญมาในวันนี้ จะมากน้อยย่อมมีความเกี่ยวข้องกับฮ่องเต้ หรือที่ได้รับการขนานนามว่าราชตระกูล และผู้ที่สามารถขึ้นเป็นราชตระกูลได้ย่อมมีอำนาจและอิทธิพลในมือ ด้วยเหตุนี้จะไม่ให้ฮ่องเต้หลงอันตี้พยายามโน้มน้าวให้พวกเขามายืนฝั่งเดียวกับพระองค์ได้หรือ
คุณสมบัติหนึ่งของผู้เป็นฮ่องเต้คือต้องเชี่ยวชาญในการสร้างสมดุล ฮ่องเต้หลงอันตี้ก็เป็นผู้ที่ชื่นชอบสร้างสมดุลเช่นนี้
งานเทศกาลตวนอู่คราวนี้ ในนามอ้างว่าเป็นการกินเลี้ยงในหมู่พระญาติ แต่โดยนัยแล้วหมายถึงการหนุนสถานะของราชตระกูลให้สูงเด่น ทว่าผ่านไปได้ไม่ถึงสองวันฮ่องเต้หลงอันตี้ก็หาข้ออ้างเชิญขุนนางระดับสูงมาร่วมกินอาหารด้วย หวังใช้งานเลี้ยงครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า ‘ตัวข้าประหนึ่งน้ำฟ้าพร่างพรมลงมาสู่ผู้คนอย่างเท่าเทียม ในความคิดของข้า พวกเจ้าล้วนมีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน’
เป็นเช่นนี้มาหลายปีจนทุกคนคุ้นชินเสียแล้ว เรื่องที่แปลกจึงไม่นับว่าแปลกแต่อย่างใด
เนี่ยชิงหลวนเองก็ติดตามซิ่นหยางโหวกับเนี่ยฮูหยินเข้าวังไปด้วย
วังหลวงแห่งนี้นางเคยเข้ามาแล้วสองครั้ง ล้วนเป็นตอนที่ฮ่องเต้หลงอันตี้เชิญทุกคนมากินเลี้ยงทั้งที่ไม่มีกิจธุระอันใด เมื่อก่อนนางเข้ามาด้วยฐานะบุตรีของขุนนางใหญ่ แต่คราวนี้นางมีฐานะเป็นสมาชิกของราชตระกูลแล้ว
งานเลี้ยงเทศกาลตวนอู่ครั้งนี้จัดขึ้นที่อุทยานตงเน่ย
อุทยานตงเน่ยปลูกดอกเสาเย่าไว้ทั่ว ดังนั้นจึงมีชื่อเรียกอีกชื่อว่า ‘อุทยานเสาเย่า’
ตอนที่เนี่ยชิงหลวนกับบิดามารดาไปถึงอุทยานตงเน่ยนั้น สมาชิกราชตระกูลส่วนใหญ่ก็มาถึงแล้ว
แม้จะบอกว่าฮ่องเต้หลงอันตี้มีเหล่าพระญาติที่เป็นชายซึ่งได้รับแต่งตั้งเป็นชินอ๋องจำนวนไม่น้อย แต่พระญาติเหล่านี้ถูกส่งไปอยู่ตามดินแดนศักดินาของตนนานแล้ว หากไม่มีคำสั่ง ไม่ต้องกลับมาเมืองหลวง ฮ่องเต้หลงอันตี้เองก็มิได้เรียกให้พวกเขาเร่งเดินทางกลับมานับหลายพันหลี่ เพื่อร่วมงานเลี้ยงฉลองเทศกาลตวนอู่
ในบรรดาสมาชิกราชตระกูลขณะนี้ หากว่ากันด้วยเรื่องสถานะแล้ว ครอบครัวของซิ่นหยางโหวจึงถือว่าสูงศักดิ์มากที่สุด
ดังนั้นพอเหล่าสมาชิกราชตระกูลในอุทยานเห็นซิ่นหยางโหวกับครอบครัวเดินเข้ามาถึง ไม่ว่าก่อนหน้าจะพูดคุยเรื่องไร้สาระหรือหลบชมดอกเสาเย่าอยู่ด้านข้างก็ตามที ถึงตอนนี้ล้วนพากันเข้ามาห้อมล้อมครอบครัวของซิ่นหยางโหวและเอ่ยทักทายพวกเขาด้วยคำพูดต่างๆ นานา
ซิ่นหยางโหวรู้สึกมีหน้ามีตาถึงที่สุด อดไม่ได้ที่จะเหยียดแผ่นหลังให้ตรง คำพูดคำจาก็ฟังดูทะนงในศักดิ์ขึ้นมาบ้าง