ทดลองอ่าน ชายาแม่ทัพหยามไม่ได้ บทที่ 3-บทที่ 4

เนี่ยหยวนหวานั่งลงบนเก้าอี้กลมตัวหนึ่งตรงข้ามเนี่ยชิงหลวนแล้วมองดูนาง

เนี่ยชิงหลวนรู้ดีว่าเนี่ยหยวนหวาต้องมาหาเรื่องให้นางเดือดเนื้อร้อนใจเป็นแน่ จึงทำสีหน้ารังเกียจแล้วเบือนหน้าหนี ไม่คิดจะมองคนตรงหน้า

เนี่ยหยวนหวามองประเมินนางอยู่รอบหนึ่งก่อนเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน “สีหน้าน้องสาวดูไม่สู้ดี คิดแล้วช่วงนี้น่าจะใช้ชีวิตอย่างดีมิใช่หรือไร”

ชายกระโปรงของเนี่ยชิงหลวนมีใบไม้ติดอยู่ เป็นใบไม้ที่ติดมาตอนนางนั่งยองอยู่ในดงดอกเสาเย่า นางก้มลงหยิบใบไม้ใบนั้น สองนิ้วหนีบก้านใบไม้บอบบางถือเล่น อีกด้านก็ตอบคำถามเนี่ยหยวนหวาอย่างคร้านๆ “พี่สาว…ท่านไม่อยู่ที่บ้าน ข้าย่อมใช้ชีวิตอย่างดี กินดื่ม นอนหลับ เที่ยวเล่นแสนสบาย ดูสิ ข้าอ้วนขึ้นด้วย”

เนี่ยหยวนหวาหัวเราะ ชายแขนเสื้อกว้างสีแดงเข้มลายดอกไม้ปักดิ้นทองปัดกลีบดอกเสาเย่าที่เพิ่งร่วงหล่นลงบนกระโปรงของนาง “ดูท่าแล้วน้องสาวไม่ได้คิดถึงข้าเลยสักนิด พี่สาวเสียใจจริงๆ”

เนี่ยชิงหลวนรังเกียจท่าทางเสแสร้งของเนี่ยหยวนหวายิ่งนัก คิดอยากทำให้นางอยู่ไม่สุขบ้าง

เนี่ยชิงหลวนเงยหน้าขึ้น พลันเห็นว่าในบรรดาผู้คนที่รายล้อมองค์รัชทายาทมีสตรีในอาภรณ์ชาววังหลายนางยืนอยู่ด้วย แต่ละนางล้วนแล้วแต่หน้าตางดงามสดใส มีเสน่ห์ตรึงใจ

เนี่ยชิงหลวนจึงยิ้มพลางว่า “ท่านมีน้องสาวมากถึงเพียงนี้ ยากนักที่จะมีใจนึกถึงข้า น้องสาวคนนี้รู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก”

เนี่ยชิงหลวนพูดจบก็ทิ้งใบเสาเย่าลงกับพื้น แย้มยิ้มพลางเอ่ยว่า “อ้อ ว่าไปแล้วพี่สาวช่างโชคดี ตอนอยู่ที่จวนโหวแต่ละวันมีเพียงข้าผู้เป็นน้องสาวคอยอยู่เป็นเพื่อนเล่นคลายเหงา หลังแต่งกับองค์รัชทายาท พระองค์คงกลัวท่านจะเหงา จึงได้หาน้องสาวมาให้มากมายเช่นนี้ ยามค่ำคืนคอยอยู่ปรนนิบัติองค์รัชทายาท พอกลางวันก็มาเฝ้ารับใช้ท่าน ท่านคงได้ใช้ชีวิตอย่างไม่เปล่าเปลี่ยว ได้ยินว่าน้องสาวคนหนึ่งให้กำเนิดพระโอรสแด่องค์รัชทายาทแล้วด้วย แต่งไปแล้วได้เป็นมารดาของผู้อื่นเช่นนี้ ท่านคงต้องรู้สึกยินดีเป็นแน่”

องค์รัชทายาทหลี่จิ่งหยวนมีพระสนมมากมาย ก่อนแต่งงานกับเนี่ยหยวนหวาก็มีพระโอรสอยู่ก่อนแล้วคนหนึ่ง เรื่องนี้มิใช่ความลับในราชสำนักแต่อย่างใด

ในที่สุดสีหน้าเนี่ยหยวนหวาก็แปรเปลี่ยน แม้แต่เครื่องประทินผิวที่ตบแต่งมาอย่างประณีตก็ยังปิดไม่มิด

เนี่ยชิงหลวนแค่นหัวเราะอย่างดูแคลน

ต่อให้เป็นหญิงที่สามารถประนีประนอมต่อผู้คนเพียงใด แต่ต้องกลายเป็นแม่ของบุตรผู้อื่นหลังตบแต่งได้ไม่นานเช่นนี้ ไหนเลยจะไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ

ทว่าไม่ช้า สีหน้าเนี่ยหยวนหวาก็กลับมาเป็นปกติ

“น้องสาว เจ้ายังวาจาแหลมคมไม่เปลี่ยน” เนี่ยหยวนหวาทำทีเป็นทอดถอนใจทีหนึ่งแล้วจึงว่า “พอแต่งงานเข้ามาก็มีน้องสาวกลุ่มใหญ่รายล้อม ทั้งมีเด็กชายคนหนึ่งมาเรียกข้าว่าแม่ ความรู้สึกเช่นนี้น้องสาวคงอยากลิ้มลองบ้างกระมัง”

เนี่ยชิงหลวนหัวใจเต้นตุบๆ รับรู้โดยสัญชาตญาณว่าเนี่ยหยวนหวาจะต้องมีแผนร้ายเป็นแน่

จริงดังคาด ชั่วครู่ถัดมาเนี่ยหยวนหวาก็แย้มยิ้มชนิดที่ทำให้เนี่ยชิงหลวนคิดอยากจะใช้รองเท้าฟาดไปสักที

“เช่นนั้นข้าก็จะช่วยเป็นธุระหาบุรุษเช่นนี้มาแต่งงานให้กับเจ้าก็แล้วกัน” นางเงียบไปสักพักก่อนพูดต่อ “คนทั่วเมืองหลวงย่อมรู้กันดีว่าฉินกั๋วกงซื่อจื่อไม่มีทั้งอนุภรรยาและบุตรชาย เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้ฉินกั๋วกงซื่อจื่อไปเสียเล่า”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 2 ม.ค. 65 เวลา 12.00 น.