ทดลองอ่าน ชายาแม่ทัพหยามไม่ได้ บทที่ 9-บทที่ 10

นางจึงถามชิงเอ๋อร์ที่เป็นคนยกอาหารจากในครัวมาให้ว่าอาหารจานผัดและหมั่นโถวนี้เป็นพ่อครัวทำให้นางคนเดียวโดยเฉพาะ หรือว่าหยิบมาจากหม้อใหญ่ใส่อาหาร

ชิงเอ๋อร์ยืนยันหนักแน่น นางเห็นกับตาว่าพ่อครัวหยิบหมั่นโถวออกมาจากลังถึง ส่วนอาหารจานผัดก็ตักจากหม้อใหญ่มาใส่จาน ตอนนั้นในห้องก็ยังมีคนของจวนอ๋องอยู่ด้วยหลายคน ล้วนพากันตักอาหารและหมั่นโถวที่เหมือนกันนี้

เนี่ยชิงหลวนจึงยอมเชื่อว่าฝีมือทำอาหารของพ่อครัวจวนอ๋องไม่ได้เรื่องจริงๆ

จู่ๆ นางก็เริ่มจะรู้สึกเห็นใจจั่วหลิงขึ้นมาบ้าง

ต้องทนกินอาหารรสชาติเช่นนี้นานหลายปี เขาผ่านชีวิตมาได้อย่างไรกัน มิน่าเล่า เจ้าเด็กนี่จึงได้โตมาแปลกแยกถึงเพียงนี้

ตกค่ำแล้ว เนี่ยชิงหลวนก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้าง

แม้ได้เกิดใหม่มีชีวิตอีกครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางจะได้ผ่านประสบการณ์คืนเข้าหอ

นอกจากนี้กับอีกฝ่ายก็ยังไม่เคยได้เห็นหน้าค่าตากันมาก่อน ได้ยินคนพูดกันว่าเขาเป็นแม่ทัพผู้สูงส่งเย็นชา หน้าตาอัปลักษณ์กระหายเลือด ถึงตอนนั้นเขาจะบดขยี้บุปผางามคามือ จะข่มเหงบังคับใจโดยไม่สนใจความรู้สึกของนางหรือไม่

ในความเป็นจริงปรากฏว่านางคิดมากเกินไป เพราะคืนนั้นทั้งคืนจั่วหลิงไม่ได้กลับมา

เช้าตรู่วันถัดมาเนี่ยชิงหลวนได้ยินผีผายื่นหน้ามาบอกว่าเมื่อคืนพวกชาวหูเริ่มบุกประชิดเมือง สถานการณ์การรบดุเดือดยิ่ง

เนี่ยชิงหลวนคิด มิน่าเล่าเมื่อคืนตอนที่ข้าหลับ ขณะที่ยังสะลึมสะลือ เหมือนได้ยินเสียงโห่ร้องดังสนั่น

แต่ตอนนั้นนางเพียงแค่พลิกตัวไปแล้วก็หลับต่อ

แล้วผีผาก็พูดขึ้นอีกว่านางรู้สึกนับถือความกล้าหาญของคุณหนูมากเพียงใด

คืนวันถัดมาจั่วหลิงก็ยังไม่กลับ เนี่ยชิงหลวนจึงค่อยโล่งอก

ทว่าคืนวันที่สามตอนที่นางกำลังซุกตัวหลับอย่างแสนสบายบนที่นอนอยู่นั้น จู่ๆ ก็รู้สึกได้ว่าในห้องมีไอเย็นแทรกเข้ามา

นางถึงกับตัวสั่น ลืมตาโพลง เห็นคนผู้หนึ่งกำลังยืนอยู่ตรงหัวเตียง

ตอนนั้นเอง แม้จะดึกแล้ว แต่ยังได้แสงสะท้อนจากหิมะส่องเข้ามาให้พอเห็นภายในห้อง แม้จะแค่เลือนรางก็ตาม

เนี่ยชิงหลวนมองไปก็เห็นเป็นร่างในชุดเกราะสีเงินต้องแสงสะท้อนจากหิมะ สว่างจ้าจนตาแทบบอด

เคลื่อนสายตามองขึ้นไป ชายผู้นั้นยืนบังแสงอยู่ จึงเห็นเพียงโครงร่างของเขาที่มืดมัว มองแทบไม่ออกว่าหน้าตาเป็นเช่นไร

เห็นได้ชัดว่าชายผู้นั้นกำลังมองประเมินนางอยู่เช่นกัน แม้จะเห็นสีหน้าของเขาไม่ชัด แต่เนี่ยชิงหลวนก็รับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าอีกฝ่ายจะต้องทำสีหน้าเหลืออดอยู่แน่ๆ

นางบิดมุมผ้าห่มแน่น ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงพูดขึ้นว่า “ลุกขึ้น”

เสียงนั้นเยือกเย็นนัก ราวกับพัดผ่านบ่อน้ำเย็นยะเยือกลึกนับพันจั้งพาให้รู้สึกหนาวสะท้านอย่างไม่มีสาเหตุ

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 8 ม.ค. 65 เวลา 12.00 น.