บทที่ 39-2 วางกับดัก
วันถัดมาหลังเฉิงเทียนฟู่กลับมาจากเมืองจิ่นเฉิงก็ตรงไปเยี่ยมเยือนสกุลอู๋แห่งกลุ่มไม้หาบดำทันที
ในอำเภอก้งเซี่ยนสกุลอู๋ถือเป็นกลุ่มค้าเกลือที่มีประสบการณ์ยาวนานเช่นกัน
แต่น่าเสียดายหลังจากสกุลเยวี่ยค่อยๆ ยิ่งใหญ่ขึ้นก็ไม่พอใจกับแค่การรับเหมาขุดบ่อเกลือจากทางการอีกต่อไป ซ้ำร้ายยังสนับสนุนอุ้มชูพ่อค้าเกลือของพวกตนเอง กีดกันกลุ่มค้าเกลือที่ไม่ถูกกัน ทำให้สกุลอู๋ไม่มีคุณสมบัติขนส่งเกลือหลวงออกไปขายอีก ทำได้เพียงอาศัยลักลอบค้าเกลือเถื่อนประทังชีวิต
แต่ความจริงแล้วการค้าเกลือเถื่อนซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ ในพื้นที่ก็ถูกสกุลเยวี่ยผูกขาดเอาไว้ด้วยเหมือนกัน
หลายวันมานี้สองพ่อลูกสกุลอู๋ต่างก็กำลังกลุ้มอกกลุ้มใจ คิดจะขายบ้านของบรรพบุรุษทิ้ง หาเงินจุนเจือให้กับลูกจ้างที่ได้รับบาดเจ็บเหล่านั้น ลูกจ้างเหล่านี้บางคนเข้าร่วมกลุ่มมาตั้งแต่สมัยท่านปู่ซึ่งเป็นนายท่านผู้เฒ่าสกุลอู๋ บัดนี้กลับต้องมาขาเป๋ นายท่านสกุลอู๋ที่เป็นคนเก่าคนแก่ของกลุ่มค้าเกลือในแถบชวนจงให้ความสำคัญกับคุณธรรมน้ำมิตรมากกว่าทรัพย์สินเงินทอง คิดว่าตนเองต้องรับผิดชอบช่วยเหลือค่าใช้จ่ายในบ้านของพวกเขา
แต่หากขายบ้านของบรรพบุรุษทิ้งไป ต่อไปนี้ทุกคนในครอบครัวของตนเองก็ไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้อีก พวกเขาทำได้เพียงแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน ดังนั้นหลายวันมานี้สกุลอู๋ก็กลัดกลุ้มทุกข์ใจเช่นกัน
พอเห็นนายอำเภอเฉิงที่เพิ่งรับตำแหน่งพาผู้ติดตามมาเยือนอย่างปุบปับกะทันหัน พ่อลูกสกุลอู๋ก็ตื่นตกใจเล็กน้อยเป็นธรรมดา ไม่รู้ว่าครั้งนี้ใต้เท้ามาด้วยจุดประสงค์ใด
นายอำเภอเฉิงมิได้มามือเปล่า แต่นำกล่องอาหารที่หลิ่วจือหว่านปรุงด้วยตนเองพร้อมเหล้าขาวซึ่งเป็นผลผลิตในท้องที่มาด้วย
ช่วงนี้หลิ่วจือหว่านเรียนทำอาหารของแถบชวนจงหลายอย่าง พอเห็นว่าบาดแผลของเฉิงเทียนฟู่หายเกือบสนิทแล้ว ทั้งสองก็ลองกินอาหารรสเผ็ดให้เข้ากับวิถีชีวิตของผู้คนที่นี่เช่นเดียวกัน
ชิ้นเนื้อสีแดงสดหนึ่งหม้อถูกตัดหั่นอย่างชำนิชำนาญยิ่ง หลังชิ้นเนื้อสดนุ่มถูกห่อด้วยแป้งแล้วก็นำมาแช่ในน้ำแกงสีแดงฉานให้ดูดซึมน้ำอย่างเต็มที่ รสชาติเผ็ดแสบกำลังดี กินคู่กับเหล้าขาวที่ต้มร้อนๆ หลังจากสุราลงท้องไปหลายจอกก็ไม่มีการแบ่งแยกขุนนางหรือราษฎรอีก
กระทั่งทั้งสามดื่มอย่างสนุกสนาน นายท่านสกุลอู๋ก็หยั่งเชิงถามนายอำเภอเฉิงถึงจุดประสงค์ที่มาเยือนในครานี้
โบราณกล่าวไว้ว่าแค่ดื่มสุราก็เห็นอุปนิสัยคน ทุกคนดื่มกันจนได้ที่แล้ว นิสัยเป็นเช่นไรแค่แวบเดียวก็เห็นได้อย่างชัดเจน
แม้ก่อนหน้านี้เฉิงเทียนฟู่จะเคยสืบพฤติกรรมของพ่อลูกคู่นี้ ทว่ายามนี้พอได้พูดคุยสัพเพเหระกันบนโต๊ะสุราก็ยิ่งมั่นใจว่าพวกเขาทั้งสองคนเป็นพวกซื่อตรงมีคุณธรรม ดังนั้นจึงตัดสินใจพูดจาตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม เล่าแผนการของตนเองให้สองพ่อลูกคู่นี้ฟังเสียงเบา
ทั้งสามคนพูดคุยกันถึงหนึ่งชั่วยามเต็มๆ
เมื่อคุยกันถึงท้ายที่สุด เฉิงเทียนฟู่ก็มิได้พูดบีบบังคับพวกเขา บอกแค่เพียงว่า “หากท่านทั้งสองรู้สึกลำบากใจ ไม่กล้าล่วงเกินสกุลเยวี่ย ข้าก็เข้าใจได้ จะหาหนทางอื่นเอง ไม่ทำให้ทั้งสองท่านอึดอัดลำบากใจแน่นอน”
พอสองพ่อลูกได้ฟังก็มองหน้ากันไปมา มิได้เอ่ยวาจาอันใดออกไปพักใหญ่ๆ สุดท้ายนายน้อยอู๋ก็พูดออกมาก่อนว่า “ตอนนี้พี่น้องในกลุ่มข้าถูกคนสกุลเยวี่ยทำร้ายจนพิกลพิการมากมายนับไม่ถ้วน หากจะบอกว่าล่วงเกินก็ล่วงเกินไปนานแล้ว ตอนนี้ครอบครัวข้าจะขายบ้านบรรพบุรุษทิ้ง หาเงินชดเชยให้กับลูกจ้างที่บาดเจ็บ แต่ว่าพ่อค้าขายบ้านในพื้นที่กลับไม่มีใครกล้ารับ ได้ยินว่าสกุลเยวี่ยเปล่งวาจาว่าจะเอาสกุลอู๋ของข้าเป็นตัวอย่างให้ทุกคนเห็นว่าเขาเล่นงานทุกคนในกลุ่มไม้หาบดำของข้าให้กลายเป็นขอทานข้างถนนที่ไม่มีปัญญาขอข้าวกินได้อย่างไร ในเมื่อเป็นเช่นนี้สกุลอู๋ของข้ายังมีอันใดต้องกลัวอีกเล่า มีแต่เชื่อฟังคำบัญชาของนายอำเภอเฉิง คว่ำสกุลเยวี่ยให้ได้พวกเราถึงจะมีหนทางรอดชีวิต”
นายท่านสกุลอู๋เดิมทียังพะว้าพะวังอยู่บ้าง แต่เมื่อได้ยินวาจานี้ของบุตรชายก็รู้สึกว่ามีเหตุผล คนของกลุ่มค้าเกลือส่วนมากตอนเยาว์วัยล้วนอาศัยความใจกล้าบ้าบิ่นหาโอกาสทำมาหากินกันทั้งนั้น
เขาเองก็รู้ว่านายอำเภอเฉิงผู้นี้ไม่เหมือนกับพวกนายอำเภอก่อนหน้านี้ นายอำเภอผู้นี้เป็นถึงผู้กล้าที่เคยเข่นฆ่าอริราชศัตรูในสนามรบมาก่อน
ครอบครัวเขามีญาติพี่น้องเคยเป็นทหารอยู่ที่ชายแดน ยามพูดถึงแม่ทัพเฉิงผู้นี้ก็ชมเปาะไม่ขาดปาก บอกว่าเป็นวีรบุรุษล้วนถือกำเนิดจากคนหนุ่มแน่น เป็นพวกมีความกล้าหาญมีสติปัญญา ไหนเลยพอมาถึงอำเภอก้งเซี่ยนแล้วจะกลายเป็นหนอนที่ลุกไม่ขึ้นเหมือนอย่างที่ผู้คนเล่าลือกันได้
ภายใต้การชักนำของบุตรชาย นายท่านสกุลอู๋เองก็เอ่ยกับเฉิงเทียนฟู่อย่างตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่า “ในเมื่อนายอำเภอเฉิงไว้ใจพวกเราสองพ่อลูก เช่นนั้นทุกคนในกลุ่มไม้หาบดำจะรับใช้ท่านอย่างสุดกำลังแรงใจ!”
เฉิงเทียนฟู่ดึงแรงหลักอย่างกลุ่มไม้หาบดำมาเป็นพวกได้แล้ว หลังจากสั่งการพวกเขาว่าต่อจากนี้ให้ดำเนินการเช่นไรอย่างละเอียดถี่ถ้วน เมื่อดื่มสุราจนพอใจกินข้าวจนอิ่มหนำแล้วก็เหินสายลมราตรีจากไป
