ทดลองอ่าน ซ่อนกลิ่น บทที่ 51.1-51.3

บทที่ 51-2 กอบกู้สถานการณ์แนวหน้า

ทางด้านสตรีที่พาคนอื่นๆ มาคนนั้นเดิมทีคิดว่าจะได้ประเดิมการค้าขายครั้งแรกระหว่างทาง อุตส่าห์ได้พบกับคุณชายที่หล่อเหลางามล้ำเพียงนั้น ช่างทำให้คนเห็นแล้วจิตใจหวั่นไหวโดยแท้

นึกไม่ถึงว่าในขณะที่นางกำลังใช้จริตยั่วยวนเขาอยู่ แรกเริ่มคุณชายรูปงามผู้นั้นทำตัวเหมือนตาแก่คร่ำครึ ต่อมาก็มีสตรีโฉมงามกวัดแกว่งมีดทำครัวผู้หนึ่งโผล่เข้ามาอีก

เสียดายรูปโฉมของแม่นางน้อยผู้นั้น หน้าตางดงามปานนั้นแต่กลับเป็นพวกชอบหึงหวง! ทั้งยังมีสาวใช้ตัวดำที่ตามมาตบตีคนอื่นนั่นอีก ยิ่งเป็นนางปีศาจร้ายอย่างเห็นได้ชัด!

นึกไม่ถึงว่าบุรุษรูปงามปานนั้นจะพาสตรีในครอบครัวมาด้วย! และถึงแม้บุรุษร่างใหญ่มีหนวดเคราซึ่งตามมาทีหลังผู้นั้นจะเป็นคนที่รู้จักกาลเทศะผู้หนึ่ง แต่ก็แค่มอบเศษเงินเล็กๆ น้อยๆ ให้เพื่อจบเรื่องไปก็เท่านั้น!

หากมิใช่เห็นแก่คนที่จ่ายเงินให้พวกนาง ทั้งยังบอกว่าพอไปถึงด่านเหยียนสุ่ยแล้วอยู่แถวนั้นสักหลายๆ วันโดยไม่จำเป็นต้องเข้าไปในด่านก็จะได้รับค่าตอบแทนก้อนโต นางก็ไม่อยากจะมาสถานที่ที่รกร้างเปล่าเปลี่ยวเช่นนี้…

นางรู้สึกหมดอารมณ์ ขณะที่กำลังตะโกนบอกเพื่อนร่วมทางให้เตรียมตัวกินโจ๊กกันสักครู่แล้วก็รีบออกเดินทางนั้น จู่ๆ ก็ได้ยินคนเอ่ยเสียงดังก้องกังวาน

“รุ่งอรุณเช่นนี้จะดื่มสุราแต่ก็หาอันใดน่าสนุกทำไม่ได้สักนิด ไม่รู้ว่าแม่นางคนใดยินดีจะมาดื่มสุราในกระโจมของข้าสักสองสามคำบ้าง หากดื่มจนสาแก่ใจแล้วข้ามีเงินให้พวกเจ้าแน่นอน!”

สตรีผู้นั้นรีบหันหน้ากลับไปมอง เห็นเพียงบุรุษร่างสูงใหญ่มีหนวดเคราเมื่อครู่นี้กำลังถือสุราและเนื้อพลางตะโกนพูด พวกชายฉกรรจ์ที่คุ้มกันสตรีเหล่านี้มาส่งนึกว่านายท่านรองสกุลเฉินมาหาเรื่องอีกจึงจะเข้าไปพูดคุยกับเขา

แต่นายท่านรองสกุลเฉินกลับยื่นสุราและเนื้อในมือให้ชายฉกรรจ์พวกนั้น มิหนำซ้ำยังแย้มยิ้มเอ่ยว่า “ไม่ทะเลาะคงไม่รู้จักกัน พวกเจ้าดื่มสุรากินอาหารสักหน่อยเถิด หากข้าเล่นสนุกกับแม่นางเหล่านี้เสร็จแล้วจะพามาส่งให้พวกเจ้า!”

เดินทางมาครานี้อาหารที่พวกนักเดินทางกินล้วนจืดชืดไร้รสชาติเป็นที่สุด ชายฉกรรจ์เหล่านี้มองดูสุราและเนื้อซึ่งส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็เผยรอยยิ้มออกมา หลังจากพยักหน้าเล็กน้อยบอกใบ้ให้รีบๆ เข้า อย่าให้พวกเขาเสียเวลาเดินทางแล้วก็พากันเดินออกไปดื่มสุรา

สตรีที่ประทินโฉมฉูดฉาดหนาเตอะคนนั้นเห็นว่ามีลูกค้ามา ดวงตาก็พลันลุกวาว รีบเดินบิดเอวเข้าไปหาแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มระรื่น

“พวกเราสามคนไม่ทราบว่านายท่านถูกใจคนใดหรือ”

นายท่านรองสกุลเฉินโบกมืออย่างตรงไปตรงมา “ทั้งหมด!”

ครั้นสตรีคนนั้นได้ยินก็มีท่าทางกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันใด บิดเอวที่อ่อนพลิ้วราวกับงูน้ำพร้อมกับพาสตรีทั้งสองนางเดินหัวเราะตามนายท่านรองสกุลเฉินเข้าไปในกระโจม

ส่วนชายฉกรรจ์ที่คอยดูแลพวกนางเหล่านั้นก็เริ่มหั่นเนื้อดื่มสุรากันอย่างสนุกสนาน

พวกเขาแค่รับหน้าที่ส่งคนไปให้ถึงด่านเหยียนสุ่ยก็ถือว่าเสร็จงาน ส่วนการที่สตรีเหล่านั้นเรียกลูกค้าระหว่างทาง ขอแค่ไม่ทำให้การเดินทางล่าช้า พวกเขาก็ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น