ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 137-138

บทที่ 137

ยามนั้นอวี้ฉือเฟยเยี่ยนเองก็เปลี่ยนเป็นชุดพันรอบอกสำหรับเล่นน้ำแล้ว นางเกิดมาแขนขายาว ดังนั้นท่อนล่างถัดจากเสื้อพันรอบอกจึงเป็นกระโปรงสั้นผืนบางยาวคลุมเข่า เปิดเผยขาเรียวงามนวลเนียน ตอนที่เล็บเท้าซึ่งทาโค่วตันสีแดงสัมผัสผิวน้ำเบาๆ ขายาวผ่องนั้นแทบจะบาดตาคนจนลืมไม่ขึ้น

องค์หญิงอันชิ่งน้อยมองจนเหม่อลอยไปชั่วขณะอีกครั้ง ก่อนนั่งลงริมสระเลียนแบบท่าใช้ขาเล่นน้ำของอวี้ฉือเฟยเยี่ยนโดยไม่รู้ตัว

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนเห็นแล้วอดหัวเราะเบาๆ ไม่ได้ อันชิ่งน้อยถึงได้รู้สึกตัวว่าเมื่อครู่นี้ตนเองใจลอย พวงแก้มป่องขึ้นสีแดงอย่างขวยเขิน สะบัดหัวไหล่น้อยๆ เอ่ยอย่างไม่ยินยอม “ชายารองห้ามหัวเราะนะ!”

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนยกมุมปากดึงนางมากอดพร้อมกับเอ่ย “องค์หญิงอันชิ่งน้อยทรงชอบเรียนรู้ เดี๋ยวนี้ยิ่งมีเสน่ห์ของกุลสตรี หม่อมฉันกำลังดีใจแทนองค์หญิงเพคะ! อนาคตจะต้องหาคู่ครองที่ดีได้อย่างแน่นอน”

เนื่องจากสกุลฮั่วมีสายเลือดชนต่างเผ่า ธรรมเนียมในครอบครัวจึงไม่เคยให้ความสนใจเรื่องเล็กน้อย ถึงแม้อันชิ่งน้อยจะได้รับการสั่งสอนจากอาจารย์หญิงให้รู้จักรุกและถอยอย่างเหมาะสม ไม่เสียความสง่าผ่าเผย แต่ถึงอย่างไรก็ขาดความสำรวมของสตรีชาวฮั่นอยู่ดี เพียงได้ยินอวี้ฉือเฟยเยี่ยนพูดถึงว่าที่สามี นางกลับเอ่ยด้วยดวงตาทอประกาย “อนาคตอันชิ่งจะต้องหาราชบุตรเขยแบบพี่รองแน่นอน!”

ปณิธานยิ่งใหญ่เช่นนี้ทำให้คนไม่ทันคาดคิด อวี้ฉือเฟยเยี่ยนยิ้มเอ่ย “เหตุใดต้องหาแบบองค์ชายรองด้วยเพคะ”

องค์หญิงอันชิ่งงอนิ้วน้อยๆ นับ “พี่รองรูปโฉมหล่อเหลา บรรดาคุณหนูกับฮูหยินสูงศักดิ์ในเมืองหลวงชอบแอบคุยถึงหน้าตากับนิสัยของพี่รองอยู่บ่อยๆ มิหนำซ้ำยังหาเงินเก่ง แม้แต่พี่สะใภ้สามของจวนพี่สามยังอิจฉาอย่างมาก ครั้งก่อนที่กลับเมืองหลวงเคยพูดตรงๆ ว่าถ้าพี่สามมีความสามารถอย่างพี่รอง ให้สตรีในจวนมีเงินทองคล่องมือหน่อย สามารถหยิบตั๋วเงินเป็นหมื่นออกจากกล่องเครื่องประทินโฉมได้ตามใจชอบ จะเรียกว่าสั่งสมบุญบารมีมากพอ ชาติหน้าจะยังเป็นสามีภรรยากับเขาต่อไป…”

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนได้ยินแล้วยิ้มขื่น องค์หญิงอันชิ่งผู้นี้เป็นนกแก้วตัวหนึ่ง เลียนแบบคำพูดไม่พอ กลับยังเลียนแบบท่ายืดคอตามความเคยชินเวลาพูดของชายาเอกองค์ชายสามด้วย สีหน้าอิจฉา ดวงตาเบิกกว้างเองก็เลียนแบบอย่างไม่ตกหล่น!

เรื่องราวของกล่องเครื่องประทินโฉมย่อมลือออกมาจากทางอวี้ฉือเฟยเยี่ยน แต่ว่าเรื่องที่เซียวอ๋องเป็นคนหาเงินเก่งจุดนี้เป็นเรื่องที่ไม่ต้องสงสัยจริงๆ แม้จะเอารัชทายาทมาคำนวณด้วยก็มีแค่จวนเซียวอ๋องที่เมืองต้าฝู่ของไหวหนานที่มั่งมีมากที่สุดจริงๆ

องค์หญิงอันชิ่งยิ่งพูดยิ่งคึกคัก “มิหนำซ้ำที่สำคัญที่สุดคือพี่รองรักเดียวใจเดียว รักใคร่ชายารองอย่างท่านคนเดียวเท่านั้น ไม่เหมือนเสด็จพ่อกับพี่ใหญ่พี่สามของข้า…” พูดถึงตรงนี้องค์หญิงอันชิ่งก็เงียบลงกะทันหัน ถึงอย่างไรก็ได้รับการอบรมสั่งสอนมารยาทมา รู้สึกว่าการกล่าวตำหนิบิดากับพี่ชายตนเองว่าลุ่มหลงสตรีเช่นนี้ไม่ถูกต้อง จึงรีบเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว “ถึงอย่างไรพี่รองก็ไม่มีสักอย่างที่ไม่ดี!”

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนมองดวงหน้าน้อยๆ ราวกับผลท้อที่ยังเป็นเด็กของนางแล้วเอ่ยอย่างขบขัน “ได้เพคะ! วันหน้ายามเลือกท่านราชบุตรเขยให้กับองค์หญิงน้อยต้องอิงตามลักษณะขององค์ชายรอง!”

องค์หญิงอันชิ่งผงกศีรษะอย่างพอใจ ก่อนเอ่ยต่อ “อีกอย่างเขาจะต้องรักถนอมอันชิ่งมากที่สุดด้วย มิฉะนั้นหากเป็นเหมือนราชบุตรเขยของพี่สาวเช่นนั้น มิใช่น่าเบื่อแย่หรอกหรือ” พูดถึงตรงนี้นางคิดแล้วเอ่ยต่อ “ทว่าดวงเรื่องงานของพี่เขยดีมาก ได้ยินเสด็จแม่ตรัสว่าเขามีโอกาสสูงมากที่จะรับตำแหน่งต่อจากบิดาเขา เป็นอัครเสนาบดีคนต่อไป!”

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนเพียงยิ้ม ทว่าแอบตกใจอยู่ไม่น้อย นึกไม่ถึงว่าในช่วงเวลาสั้นๆ หวังอวี้หล่างจะได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้เพียงนี้ อิงจากประสบการณ์ของเขาให้รับตำแหน่งอัครเสนาบดีต่อ…เป็นไปได้หรือ