ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก
ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 141-143
เมื่อเปรียบเทียบกันเช่นนี้ก็ไม่อาจโทษที่บิดาอย่างเขาไม่สนใจความเป็นบุตรคนโตแล้ว ในเมื่อไม่ว่าอย่างไรต้าฉีก็ต้องสืบทอดต่อไป…เพียงแต่ความสามารถเรื่องบ้านเมืองของเจ้ารองผู้นี้ไม่มีข้อสงสัย ทว่าในเรื่องความรักชายหญิงกลับจัดการได้ไม่ใจกว้างพอ โปรดปรานเพียงคุณหนูตกอับของราชวงศ์ก่อนถึงขั้นที่ไร้ขอบเขตมากขึ้นเรื่อยๆ!
เวลาอยู่บนเตียงในห้องหับจะโปรดปรานอย่างไรนั่นเป็นเรื่องของเขาเอง แต่ว่าอนาคตผู้ที่นั่งครองตำแหน่งฮองเฮาแห่งต้าฉีจะยังให้เป็นบุตรสาวของแม่ทัพต่อต้านต้าฉีผู้มีชื่อเสียงของราชวงศ์ก่อนอีกหรือไร
ฮั่วอวิ่นตระหนักถึงนิสัยของบุตรชายคนรองตนเองดี หากฝืนกำจัดสตรีนางนั้นจากข้างกายเขา ความสัมพันธ์พ่อลูกก็จะดูไม่ค่อยดี ยังมิสู้ส่งตัวสตรีที่โดดเด่นคนหนึ่งไปแบ่งแยกสมาธิของเขา
เพียงแต่ตัวอวี้ฉือซื่อผู้นั้นเองก็ไม่ใช่บุคคลสามัญที่อาศัยแต่มารยาสตรี หากส่งชายาเอกสักคนไปส่งๆ เกรงว่าจะข่มความโดดเด่นของสตรีผู้นั้นไม่ลงจริงๆ ดังนั้นหลังจากพิจารณาไปมาแล้ว ฮั่วอวิ่นถึงได้นึกถึงเฉิงอู๋ซวงผู้นี้ขึ้นมา
รูปโฉมของเฉิงอู๋ซวงเองก็นับว่าชั้นเลิศ มีเสน่ห์แตกต่างไปจากอวี้ฉือเฟยเยี่ยน แต่ผลงานด้านการทหารของนางนั้นกลับเป็นเรื่องที่หญิงสาวที่ทำเป็นแต่งานประดิษฐ์ผู้นั้นไม่อาจเทียบเคียงได้
เจ้ารองไม่โง่ ทั้งยังมีปณิธานยิ่งใหญ่อยู่ในใจ ต่อให้เขาไม่รักเฉิงอู๋ซวง ทว่าก็ไม่อาจไม่เคารพแม่ทัพหญิงที่สร้างคุณูปการทางการทหารคนนี้ ในฐานะว่าที่ฮองเฮาแห่งต้าฉี การได้รับความเคารพจากสามีสำคัญยิ่งกว่าได้รับความโปรดปรานไปไกล! ส่งตัวเฉิงอู๋ซวงเข้าไปอยู่ในจวนเซียวอ๋องเพื่อเสริมอำนาจจวนอ๋อง ทั้งความจริงเองก็หวังให้เจ้ารองเข้าใจถึงความจริงใจของบิดาอย่างเขา!
เฉิงอู๋ซวงอ่านขาดสถานการณ์ในราชสำนัก มองออกแต่แรกแล้วว่าเซียวอ๋องเป็นบุคคลโดดเด่นเหนือคนอื่น! ในใจฮ่องเต้ฉีตี้ยังคงให้ความสำคัญกับบุตรคนรองอย่างมาก ตำแหน่งชายาเซียวอ๋องนี้ ถ้าหากตั้งใจทำหน้าที่ดีๆ อนาคตข้างหน้าจะต้องยาวไกลกว่าการเป็นแม่ทัพหญิงแห่งต้าฉีอย่างแน่นอน!
ทุกวันนี้เฉิงอู๋ซวงนับว่านำคำฝากฝังอันหนักอึ้งส่วนหนึ่งของฮ่องเต้และฮองเฮามาถึงไหวหนาน ทว่ายังไม่ทันเข้าคุมจวนอย่างมั่นคง ชายารองตัวเล็กๆ คนนี้ก็รีบร้อนออกจากจวนแล้ว ต่อให้อ้างจดหมายของเซียวอ๋องก็ออกจะไม่ไว้หน้ากันเกินไปบ้าง จึงยิ้มบางๆ เอ่ย “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ มิสู้พวกเราสองพี่น้องร่วมเดินทางไปด้วยกัน จะได้ดูแลกันไปด้วยในตัว…”
อวี้ฉือเฟยเยี่ยนยิ้มน้อยๆ เอ่ย “เช่นนั้นย่อมดียิ่ง เพียงแต่…ที่ข้าไม่ได้เดินทางไปเสียทีเป็นเพราะลิ่วล้อของเติ้งไหวโหรวยังไม่ถูกกำจัด สถานการณ์ของไหวหนานยังไม่มั่นคง รวมกับมีองค์หญิงสองพระองค์ประทับอยู่ไหวหนาน เกรงว่าในจวนจะไม่มีคนคอยดูแลจนผิดต่อความไว้วางพระทัยของฮองเฮา เดิมทีก็กำลังลังเลลำบากใจ ตอนนี้ชายาเอกมาแล้ว ชื่อเสียงโด่งดังของแม่ทัพเฉิงมีผู้ใดไม่ทราบบ้าง ผลงานด้านการทหารยอดเยี่ยมกว่าเฟยเยี่ยนเยอะนัก มิสู้ชายาเอกเดินทางไปชายแดนเหนือพร้อมกับนำภาพแบบร่างที่ข้าวาดเสร็จแล้วไปมอบให้กับเซียวอ๋องด้วย ข้าจะได้รั้งอยู่เฝ้าไหวหนาน คอยดูแลองค์หญิงน้อยอันชิ่งเจ้าค่ะ…”
เฉิงอู๋ซวงได้ยินคำพูดของอวี้ฉือเฟยเยี่ยนแล้วหรี่ดวงตากลมโตมอง เดิมทีนางได้ยินว่าชายารองอยู่ในจวนเซียวอ๋องใช้ชีวิตเหมือนปลาได้น้ำ ไม่เพียงแต่มีเงินทองอู้ฟู่ในมือ ทั้งยังช่วยเซียวอ๋องจัดการเรื่องจุกจิกอีกด้วย ตอนนี้ดูท่าจะไม่ใช่เรื่องโกหกจริงๆ เงินที่ตกรางวัลให้ขันทีฝ่ายในเมื่อครู่นี้ถึงกับเทียบเท่าเบี้ยรายเดือนครึ่งปีของขุนนางขั้นหนึ่ง ชายารองตัวเล็กๆ คนหนึ่งกลับเป็นตัวแทนดูแลองค์หญิงน้อยที่มีอำนาจล้นฟ้า…
อีกทั้งตอนนี้เซียวอ๋องยังไม่รู้เรื่องสมรสพระราชทาน เดิมอิงตามเจตนาของฮ่องเต้ นางรับพระราชโองการเข้าอยู่ในจวน กว่าเซียวอ๋องจะกลับมาก็ต้องรอจนผ่านไปสักพักใหญ่แล้ว ต่อให้เขาขวัญกล้าสามหาวคิดขัดขืนพระราชโองการ แต่หากขับไล่ชายาเอกพระราชทานที่เข้าอยู่จวนมานานเพียงนี้ออกไป บรรดาขุนนางทัดทานจะไม่ยอมเด็ดขาด! ต่อให้ไม่เต็มใจแต่ไม้ก็กลายเป็นเรือ* แล้ว ถ้าหากตอนนี้นางบุ่มบ่ามเดินทางไปพบเซียวอ๋องที่ชายแดนเหนือ จากนิสัยของเซียวอ๋องมีโอกาสสูงมากที่จะส่งนางกลับไปหน้าประตูวังหลวงของเมืองหลวงด้วยโทสะ มิใช่เป็นการหาเรื่องใส่ตัวหรอกหรือ
เฉิงอู๋ซวงรู้สึกว่าตนเองไม่ได้รีบร้อนแย่งชิงความโปรดปรานจากเซียวอ๋อง เรื่องที่จะชิงอำนาจดูแลสมุดบัญชีจวนอ๋องจากมืออวี้ฉือซื่อผู้นี้มาอย่างไร ถึงจะเป็นภารกิจสำคัญอันดับแรก!
เมื่อคิดเช่นนี้ ปล่อยให้อวี้ฉือซื่อผู้นี้ไปอุ่นเตียงที่ชายแดนเหนือก็นับเป็นแผนการชั้นเลิศ
นางติดตามกองทัพออกรบย่อมรู้ถึงความอึดอัดทรมานของบุรุษในกองทัพ การเข่นฆ่าสังหารในสนามรบชวนให้คนเลือดลมพลุ่งพล่านมากที่สุด หลังกลับจากสนามรบ หากมีหญิงงามคอยอยู่ในมุ้งย่อมช่วยผ่อนคลายจิตใจมากที่สุด มิฉะนั้นคณิกาในค่ายทหารจะมีแต่เพิ่มขึ้นได้อย่างไร กระโจมแดงแห่งนั้นทันทีที่เข้าสู่ยามวิกาล เสียงแว่วหวานจะดังไม่ขาดสาย กระโจมสั่นคลอนน้อยๆ แสงเทียนจุดสว่างอยู่ครึ่งค่อนคืน
ตอนนี้เซียวอ๋องเขียนจดหมายหาสตรีนางนี้ด้วยตนเอง ถึงแม้จะพูดจาน่าฟังให้นางไปปรับปรุงอาวุธของกองทัพ แต่ทุกวันนี้สงครามกำลังตึงเครียด มีเวลาให้นั่งซ่อมบำรุงเสียที่ใดกัน ถึงแม้สตรีนางนี้จะได้ชื่อว่าเป็นสตรีมีความสามารถ แต่ความสามารถไม่เข้าขั้นพวกนั้นจะเป็นสิ่งที่สงครามต้องการได้อย่างไร ชัดเจนว่าเซียวอ๋องไปทะเลทรายเหนือแล้ว ตอนกลางคืนร้อนรุ่มต้องการสตรีสักคนมาดับร้อนก็เท่านั้น
ในเมื่อเฉิงอู๋ซวงแต่งให้กับเซียวอ๋อง ในใจไม่ได้คิดเพ้อฝันถึงความโปรดปรานหนึ่งเดียวอยู่แล้ว บุรุษที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้น อนาคตย่อมเป็นประมุขแห่งต้าฉี โฉมงามในวังหลังจะมีน้อยได้อย่างไร เจตนาของนางคือตั้งใจเป็นฮองเฮาที่ดี สนับสนุนเซียวอ๋อง ไม่มีทางแย่งชิงความรักชั่วครั้งชั่วคราวนี้เด็ดขาด!
ในเมื่อเซียวอ๋องขาดคนอุ่นเตียง ถ้าอย่างนั้นนางอนุญาตให้อนุผู้นี้เดินทางไปชายแดนเหนือจะเป็นไรไป ถึงอย่างไรก็แค่ส่งคณิกาช่วยผ่อนคลายจิตใจไปให้สามีตนเองเท่านั้น! อาศัยช่วงเวลานี้ทำความคุ้นเคยกับบัญชีคลังส่วนตัวในจวนอ๋อง รวมถึงสานสัมพันธ์กับองค์หญิงทั้งสองพระองค์ถึงจะสำคัญกว่า!
เมื่อถ่วงดุลข้อดีข้อเสียดูเช่นนี้แล้ว เฉิงอู๋ซวงก็ยิ้มน้อยๆ เอ่ยอย่างไม่แยแส “เซียวอ๋องทรงเขียนจดหมายมาบอกให้น้องหญิงเดินทางไป ข้าจะเป็นต้นหลี่ตายแทนต้นท้อได้อย่างไร ขอให้น้องหญิงเดินทางไปอย่างสบายใจ ช่วยปรนนิบัติกิจวัตรของเซียวอ๋องให้ดี เรื่องราวในจวนไหวหนานมอบให้ข้าจัดการก็พอแล้ว อนาคตน้องหญิงก็ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยเปลืองแรง แค่ตั้งใจปรนนิบัติท่านอ๋องก็พอ!”
อวี้ฉือเฟยเยี่ยนเดาได้อยู่แล้วว่าเฉิงอู๋ซวงจะพูดเช่นนี้ ยามนั้นจึงตอบว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เฟยเยี่ยนก็ขอตัวก่อนแล้วเจ้าค่ะ!”
ตอนที่รถม้าของอวี้ฉือเฟยเยี่ยนออกจากไหวหนาน เป่าจูยังคงรู้สึกไม่เต็มใจ ทุกวันนี้นางอยู่ข้างกายอวี้ฉือเฟยเยี่ยนมานาน ในใจย่อมเข้าข้างนายหญิงของตนเอง “การสร้างอู่ต่อเรือ เปิดเส้นทางการค้า มีเรื่องใดไม่ใช่ความทุ่มเทของชายารองบ้าง ตอนนั้นเพื่อปรับปรุงภาพร่างแบบเรือสินค้า ท่านถึงกับอดนอนติดต่อกันหลายคืน ทุกวันนี้ดีนัก กลับกลายเป็น…”
เป่าจูยังไม่ทันพูดจบก็ถูกอวี้ฉือเฟยเยี่ยนเอ่ยขัดอย่างไม่รีบไม่ร้อน “ต่างเป็นสิ่งของในจวนอ๋อง สิ่งใดไม่ได้อยู่ในชื่อของเซียวอ๋องบ้าง อนาคตภายในจวนอ๋องมีนายหญิงตัวจริงแล้ว เจ้าจะต้องระวังคำพูดหน่อย…”
เป่าจูปิดปากสนิททันที ไม่กล้าพูดอะไรอีก
อวี้ฉือเฟยเยี่ยนกลับถอนหายใจยาว ภายในใจรู้สึกเหนื่อยล้าผิดปกติ วันเช่นนี้นางคิดเอาไว้ตั้งแต่เข้าจวนมาแล้ว เดิมทีตั้งใจรักษาความตั้งใจเดิม ไร้กิเลส ไร้รัก ไม่เคยคิดว่าจะเกิดความรู้สึกลึกซึ้งกับเซียวอ๋องขึ้นมา วันนี้ต่อหน้าเฉิงอู๋ซวงผู้นั้น นางพยายามควบคุมตนเองจนสุดกำลังถึงได้ไม่เสียกิริยา แต่ความหึงหวงที่ซัดสาดในใจนั้นยากจะสะกดกลั้น ทั่วทุกอณูของนางต่างกำลังกรีดร้องว่าไม่ยอมให้มีสตรีอีกคนมาแบ่งปันสามีที่ตนเองรักเด็ดขาด!
ตรงจุดนี้นางยังคงเป็นเหมือนสตรีดื้อรั้นที่ยืนอยู่ตามลำพังข้างนอกกระโจมมงคลบนภูเขาไป๋ลู่เมื่อหลายปีก่อนหน้า ไร้การเปลี่ยนแปลงสักนิด!
Comments
