ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 71-72

เวลานี้เซี่ยวชิงพบหน้าอวี้ฉือเฟยเยี่ยนอีกครั้ง กลับไม่รู้ว่าควรปฏิบัติตัวต่อนางอย่างไรดี อยากจะตีสีหน้าเย็นชาใส่อีก แต่เมื่อครู่นี้เพิ่งอาศัยหัวหน้าโจรหญิงผู้นี้คว้าชัยชนะในการซ้อมรบมาได้ หากเวลานี้ยังพูดจาเย็นชาด้วย ออกจะให้ความรู้สึกฆ่าลาหลังเสร็จงานโม่แป้งอยู่บ้าง

แต่ถ้าหากให้พูดจาดีๆ ด้วย ในใจชายชาตรีก็แอบมีหลุมบ่อที่ไม่อาจก้าวข้ามได้อยู่ ชั่วขณะนั้นเกิดความอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูกขึ้นมา องคาพยพทั้งห้าไม่รู้ควรจัดวางอย่างไรจึงจะดี

โชคดีที่อวี้ฉือเฟยเยี่ยนคล้ายไม่สัมผัสถึงความขัดแย้งในใจเซี่ยวชิง ในใจคิดถึงแต่เรื่องการซ้อมรบครั้งถัดไป นางเอ่ย “แม่ทัพเซี่ยว โชคดีที่พวกเราเอาชนะได้หนึ่งครั้ง แต่อีกสองวันให้หลังยังเหลือศึกทางน้ำรอบที่สอง เรื่องด่วนตอนนี้ยังคงเป็นการหาตัวเซียวอ๋องให้พบก่อน”

เซี่ยวชิงก้มหน้าตอบรับ ความจริงเขาส่งกลุ่มคนขุดดินพกเครื่องมือมุ่งหน้าไปขุดเปิดทางที่หมู่บ้านชิงเขอไจ้แล้ว คำนวณเวลาดูน่าจะขุดเสร็จไปแล้วมากกว่าครึ่ง ดังนั้นจึงเชิญอวี้ฉือเฟยเยี่ยนขึ้นรถม้า เดินทางไปยังหมู่บ้านชิงเขอไจ้ต้อนรับเซียวอ๋องผู้รอดพ้นอันตรายด้วยกัน

แต่ไปถึงที่นั่นแล้วกลับพบว่าเส้นทางยังไม่ทะลุหากัน

ตามหลักแล้วถ้าหากทางฝั่งเซียวอ๋องร่วมมือขุดดินด้วย ถนนสายนี้ควรจะทะลุหากันนานแล้ว ไม่ควรเพิ่งขุดไปได้ครึ่งทางจนถึงตอนนี้

ดังนั้นหลังจากส่งทหารกล้าออกไปลาดตระเวนอยู่ใกล้ๆ เซี่ยวชิงก็สั่งการทหารที่เหลือลงมือขุดดินต่อด้วยตนเอง เปิดทางภูเขาที่ถูกดินกลบทับออก เมื่อเปิดออกได้ครึ่งหนึ่ง เซี่ยวชิงแปลกใจว่าเหตุใดยังไม่ได้ยินเสียงขุดจากข้างใน ก่อนใช้เวลาอีกครึ่งวันถึงเปิดเส้นทางทะลุได้ในที่สุด

ตอนที่อวี้ฉือเฟยเยี่ยนลงจากรถม้า เดินเข้าไปในหมู่บ้านชิงเขอไจ้ตรงหน้าพร้อมกับเซี่ยวชิง พบว่าในนั้นกลับมีบรรยากาศรื่นเริงเสมือนหนึ่งกำลัง ‘จัดงานเลี้ยงรับแขกในปีที่เก็บเกี่ยวอุดมสมบูรณ์’

บรรดาทหารคนสนิทผู้ติดตามของเซียวอ๋องกำลังร้อนใจรอความช่วยเหลืออยู่ที่ใดกัน แต่ละคนจับกลุ่มสองคนบ้างสามคนบ้างนั่งล้อมวงบนพื้นที่โล่งด้านข้าง มีทั้งรินสุราดื่มสุรา พูดคุยเล่น ประลองฝีมือกัน ต่างสนุกสนานกันยิ่งนัก

ส่วนองค์ชายรองแห่งต้าฉีนั่งขัดสมาธิอยู่บนหินใหญ่ก้อนหนึ่งในศาลบรรพชนของหมู่บ้าน กำลังปิ้งย่างบนเตาถ่านพลางรับศึกหมากล้อมหินครั้งใหญ่กับผู้อาวุโสเครายาวคาบกระบอกยาสูบคนหนึ่ง ท่าทางสบายใจยิ่งยวด

เมื่อนึกถึงตนเองที่กังวลหวาดกลัว จำเป็นต้องเสี่ยงไปรับมือกับการซ้อมรบแทน แต่เซียวอ๋องกลับเล่นเดินหมากอยู่กับคนที่นี่ อวี้ฉือเฟยเยี่ยนก็โมโหขึ้นมา นางก้าวขึ้นหน้าไปหยุดอยู่ข้างกายเซียวอ๋อง ก่อนย่อกายลงเอ่ย “หม่อมฉันยังแอบกังวลว่าท่านอ๋องจะไม่ชินกับน้ำดินที่นี่ นึกไม่ถึงว่าท่านอ๋องจะทรงมีอารมณ์สุนทรีย์เพียงนี้ แม่ทัพเซี่ยวกับหม่อมฉันมารบกวนท่านอ๋องเข้าหรือไม่เพคะ”

เซียวอ๋องหัวเราะเสียงดัง กวาดหมากในมือแล้วหันมาเอ่ยกับอวี้ฉือเฟยเยี่ยน “ก็เพราะว่ามีเยี่ยนเอ๋อร์อยู่ ข้าถึงเดินหมากอย่างสบายใจได้!”

วิธีเล่นหมากล้อมในชนบทแตกต่างจากในวัง เซียวอ๋องไม่คุ้นกับกฎการเล่นจึงแพ้มาหลายกระดานติดแล้ว ตอนนี้อวี้ฉือเฟยเยี่ยนมาช่วยแก้สถานการณ์พอดี เขาจึงกวาดกระดานล้มเสียเลย

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนก้มหน้าลงลอบเบ้ปาก ตอนที่นางมาถึงเหลือบมองกระดานหมากไปครั้งหนึ่ง เห็นว่าหมากดำของเซียวอ๋องถูกล้อมเอาไว้แน่นหนา อีกไม่กี่ก้าวก็จะจนตรอกอยู่แล้ว ทว่ากลับใช้ลูกไม้เดิมซ้ำ ล้มกระดานหมากจบปัญหา

นิสัยการเดินหมากของคนผู้นี้ยังคงย่ำแย่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย!

เซี่ยวชิงเห็นเซียวอ๋องสุขสบายดี หินก้อนใหญ่ในใจถึงร่วงลงพื้น ก้าวไปคุกเข่าข้างเดียวเอ่ย “กระหม่อมมาช่วยเหลือไม่ทันกาล ให้ท่านอ๋องทรงได้รับความตกใจแล้ว ขอเชิญท่านอ๋องเดินทางกลับจวนด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวอ๋องตบบ่าเซี่ยวชิงยิ้มเอ่ย “เติ้งไหวโหรวใช้แผนถอนฟืนจากไฟเป็นเรื่องที่ข้าคาดไม่ถึงเอง เกี่ยวอันใดกับเจ้า” แล้วหันกลับไปเอ่ยกับผู้อาวุโสคู่เดินหมาก “ท่านถาน วันนี้รบกวนหมู่บ้านท่านแล้ว ข้าจะให้คนทิ้งเงินไว้เยอะหน่อย ชดเชยความเสียหายของทุกคน”

ผู้อาวุโสรีบเอ่ยตอบ “มิกล้าๆ”

เซี่ยวชิงตั้งใจจะรายงานสถานการณ์ซ้อมรบในวันนี้ต่อ เพิ่งจะเกริ่นขึ้นมา เซียวอ๋องก็โบกมือเอ่ย “เจ้าทำได้ดีมาก” ฟังความหมายคือเซียวอ๋องกลับรับรู้มาก่อนแล้ว

ที่แท้ตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อนเซียวอ๋องก็วางเส้นสายไว้ที่สนามฝึกเรียบร้อย อาศัยเส้นสายกับเหยี่ยวนักล่าที่ผ่านการฝึกพิเศษ ถึงแม้เซียวอ๋องจะไม่ได้ไปยังสนามฝึกด้วยตนเอง แต่ยังคงรับรู้เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น

เซี่ยวชิงเห็นแววตารักใคร่สุดแสนที่เซียวอ๋องมองหัวหน้าโจรหญิงผู้นั้นแล้วเกิดความรู้สึกขึ้นมาว่าเซียวอ๋องพอใจที่เขายอมรับให้อวี้ฉือเฟยเยี่ยนบัญชาการรบมากที่สุดต่างหาก

ในเมื่อเปิดทางได้แล้ว สถานที่แห่งนี้ก็ไม่สมควรอยู่นาน หลังออกจากหมู่บ้านชิงเขอไจ้ได้ไม่นานฟ้าก็มืดสนิทลง

เมื่อเห็นว่าเซียวอ๋องวางหูตาและเตรียมภาพร่างค่ายกลที่มีความเฉพาะเจาะจงเอาไว้ อวี้ฉือเฟยเยี่ยนรู้สึกว่าเซียวอ๋องน่าจะมีการเตรียมตัวล่วงหน้า ต่อให้นางไม่ลงสนาม เซียวอ๋องก็น่าจะมีแผนสำรองอยู่ดี ไม่แน่อาจไม่พอใจที่นางมายุ่มย่ามอีกด้วย เมื่อรู้สึกว่านางทำเรื่องเกินความจำเป็น อวี้ฉือเฟยเยี่ยนเองก็ไม่ค่อยมีชีวิตชีวานัก เซียวอ๋องโอบไหล่นางพลางถาม “เป็นอะไรไป มีใครทำให้เจ้าไม่พอใจเข้าหรือ”

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนตอบเรียบๆ “ท่านอ๋องทรงเตรียมพร้อมไว้ล่วงหน้า หม่อมฉันรู้สึกว่าวันนี้แอบบุ่มบ่ามไปบ้าง ทั้งบุกค่ายทหารและบังคับให้แม่ทัพเซี่ยวทำผิดกฎของค่าย ให้สตรีออกเรือนคนหนึ่งอย่างหม่อมฉันขึ้นแท่นบัญชาการ…”

พูดถึงตรงนี้นางพลันนึกอะไรได้ รู้สึกขึ้นมาว่าบางทีเซียวอ๋องอาจตั้งใจยืมโอกาสนี้ให้นางได้แสดงฝีมือ มิฉะนั้นควรจะอธิบายเรื่องภาพร่างค่ายกลที่กองอยู่ในจวนอ๋องพวกนั้นอย่างไร เรียกได้ว่ากลัวใครบางคนไม่คุ้นชินกับค่ายกลชัดๆ ยังกำกับคำอธิบายละเอียดเสียน่าดูอีกด้วย มิหนำซ้ำเขาถูกขังอยู่ในหมู่บ้านชิงเขอไจ้ ทว่ากลับไม่รีบร้อนออกมาเลยสักนิด…ไม่กลัวว่านางจะทำการซ้อมรบพ่ายแพ้เลยหรือไร

ตอนที่นางเงยหน้าขึ้นก็ได้เห็นเซียวอ๋องยิ้มน้อยๆ อยู่ตามคาด “น่าเสียดายที่ข้าถูกขังอยู่ มิฉะนั้นจะต้องขอรับชมความสามารถในการวางกลยุทธ์ของเยี่ยนเอ๋อร์กับตาตนเองแน่นอน กลางวันวันนี้เยี่ยนเอ๋อร์ได้สนุกเต็มที่หรือไม่”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 1 มี.ค. 68