ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก
ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 75-76
อวี้ฉือรุ่ยผู้ไม่เคยรู้เรื่องอะไรทั้งนั้นได้ยินแล้วตื่นตกใจ บุตรสาวที่เรียบร้อยเชื่อฟังมาตลอดของตนเอง เหตุใดพอออกมาจากปากของนายท่านเซ่าแล้วกลับเป็นคนดูไม่ได้ความเพียงนี้ ยามนั้นจึงทะเลาะใหญ่โตกับอีกฝ่ายทันที หลังจากที่เขาไล่เซ่ากวงฉีกลับแล้วก็ไปหาบุตรสาว กลับเห็นนางซ่อนตัวอยู่ในห้องตามลำพังพร้อมถือกรรไกรเตรียมตัดเรือนผมงาม ทำเอาเขาตกใจรีบแย่งกรรไกรมา ในใจเองก็พอรู้แล้วว่าเรื่องที่เซ่ากวงฉีพูดไม่ใช่เรื่องโกหกทั้งหมด
เพียงแต่บุตรสาวตนเองพบกับคนที่ไม่เหมาะสม ต่อให้ตัดผมเข้าสู่ทางธรรมเองก็เกรงจะไร้ประโยชน์ ยามนั้นได้แต่หลั่งน้ำตาไม่กล้าตำหนิบุตรสาวแรงๆ อีก ก่อนรีบเขียนจดหมายในคืนนั้น เรียกตัวเสียนเกอเอ๋อร์กลับมา ให้เขาเดินทางเป็นเพื่อนน้องสาวไปปรับสภาพจิตใจที่ไหวหนาน อีกทั้งมีญาติผู้พี่อย่างอวี้ฉือเฟยเยี่ยนอยู่ด้านข้าง จะต้องเกลี้ยกล่อมให้ผลดีกว่าบิดาอย่างเขาแน่นอน
หลังจากอวี้ฉือเฟยเยี่ยนฟังเรื่องราวทุกอย่างจากเสียนเกอเอ๋อร์แล้วก็นิ่งเงียบอยู่นาน ไม่พูดถึงว่าระหว่างเด็กหนุ่มเด็กสาวใครผิดถูก แค่จากที่น้าชายไม่สนใจเกียรติของอวี้ฉือจิ้งโหรวบุกมาด่าทอเสียงดังถึงจวนก็ดูไม่มีความเป็นผู้อาวุโสสักนิดเดียวแล้ว ถ้าหากเป็นสตรีที่หน้าบางสักหน่อย เกรงว่ากรรไกรในมือจะไม่ได้จ่อตัดเรือนผม แต่เป็นจ่อลำคอตนเองแทน ถึงแม้ในใจจะแอบลำเอียง แต่ว่าด้านหนึ่งเป็นสกุลอวี้ฉือ อีกด้านก็เป็นท่านน้าฝั่งบ้านมารดา ต่อหน้าเสียนเกอเอ๋อร์ อวี้ฉือเฟยเยี่ยนเองก็ไม่สะดวกพูดอะไรตรงๆ ได้แต่ผงกศีรษะรับรู้ แล้วให้เสียนเกอเอ๋อร์ไปพบกับเซียวอ๋อง พี่เขยของเขาที่ห้องหนังสือก่อน
จากนั้นนางพาสาวใช้ข้างกายไปพบอวี้ฉือจิ้งโหรวที่เรือนหลัง
อวี้ฉือจิ้งโหรวสูญเสียท่าทีอันมีชีวิตชีวาแต่เดิมไปนานแล้ว นางนอนหมดอาลัยตายอยากอยู่บนเตียง ดวงตากลมโตมองลวดลายบนผืนม่านอย่างเหม่อลอย เมื่ออวี้ฉือเฟยเยี่ยนเดินเข้ามาใกล้ถึงได้เอ่ยเรียกอย่างไร้กำลัง “ญาติผู้พี่”
อวี้ฉือเฟยเยี่ยนลูบผมของนาง เกิดความรู้สึกสะทกสะท้อนใจ สิ่งที่ญาติผู้น้องพบเจอคล้ายคลึงกับนางมากเพียงใด ความผิดหวังและเจ็บปวดที่พบหลังฝากใจให้คนผิดต่อให้ไม่พูดออกมา นางเองก็เข้าใจได้นานแล้ว
อวี้ฉือจิ้งโหรวรู้ว่าพี่ชายจะต้องบอกเรื่องที่นางกับคุณชายเซ่าลักลอบพบกันให้ญาติผู้พี่ฟังหมดแล้ว จึงขบริมฝีปากรอฟังคำตำหนิจากญาติผู้พี่ แต่ใครจะคิดว่าญาติผู้พี่กลับไม่ได้ถามอะไรทั้งนั้น เพียงถอดเสื้อนอกและรองเท้าลายปัก นอนลงข้างกายนางเหมือนสมัยอยู่จวนอวี้ฉือโหวที่สองพี่น้องมักนอนร่วมเตียงเดียวกัน
“ญาติผู้พี่…ท่านไม่โกรธจิ้งโหรวหรือเจ้าคะ”
อวี้ฉือเฟยเยี่ยนยิ้มน้อยๆ “เหตุใดต้องโกรธเจ้าด้วย พี่จะดีใจแทนเจ้ายังแทบไม่ทัน”
อวี้ฉือจิ้งโหรวได้ยินแล้วเบิกตากว้างโดยไม่รู้ตัว ก่อนถามเสียงเบาหวิว “เหตุใดญาติผู้พี่จึงพูดเช่นนี้”
“สตรีในใต้หล้าทุกวันนี้ส่วนใหญ่ล้วนอาศัยบิดามารดาคำพูดของแม่สื่อในการหาคู่ครองที่พึ่งพาได้ เพียงเพราะการเลือกของบิดามารดา ไม่ว่าจะผิดหรือถูก สุดท้ายแล้วล้วนทำเพื่อบุตรสาว แต่ว่าในใจสตรีจำนวนมากยังคงหวังตามหาสามีที่ดีพบเอง ดังนั้นถึงได้มีละครงิ้วที่บุรุษสตรีมากความสามารถลักลอบพบกันโดยไม่อาจห้ามปราม แต่ว่าความรักลึกซึ้งบนแท่นแสดงงิ้ว ส่วนใหญ่ล้วนอยู่บนแท่นแสดงเท่านั้น เซ่าจิ่งถังผู้นั้นปกติแล้วดูมีความรักลึกซึ้ง แต่พออยู่ต่อหน้าชื่อเสียงผลประโยชน์ก็สามารถโยนไมตรีและคุณธรรมทิ้งไปได้ ถึงแม้จะชวนให้เสียใจ แต่อย่างไรก็ยังดีกว่าผูกเวรกรรมกับเขา พบจุดจบถูกหย่ามากกว่าบ้าง
แต่หากแค่เพราะเจอคนไม่ดีจึงคิดตัดผม เช่นนั้นอารามชีทั่วใต้หล้าต้าฉีจะถูกสตรีหัวรั้นเติมจนเต็มไปหมดแล้ว ในเมื่อเขารู้สึกชอบคุณหนูสกุลเหลียง ก็ปล่อยให้เขาแต่งด้วยไป ใต้หล้ามีบุรุษดีๆ มาคู่กับเทพธิดางามของบ้านข้าอีกเยอะนัก”
อวี้ฉือจิ้งโหรวได้ยินถึงตรงนี้ก็เอ่ยสะอึกสะอื้น “แต่ต่อให้ผู้อื่นดียิ่งกว่านี้ สุดท้ายก็ไม่ใช่เขา…”
อวี้ฉือเฟยเยี่ยนเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ใช่แล้ว บุรุษที่ได้พบคนต่อไปไม่มีทางเป็นคนได้ใหม่ลืมเก่า พลิกสีหน้ากะทันหันเช่นเขาอีก เจ้าจะต้องรู้ว่าต่อให้บุรุษหล่อเหลากว่านี้ ผ่านไปหลายสิบปีใบหน้าก็จะขึ้นริ้วรอย กลายเป็นมันเทศปักหนวดเคราแบบแพะภูเขาอยู่ดี หากมีเพียงความสามารถล้นเหลือ แต่ยากไร้ ‘คุณธรรม’ ถึงเป็นคนก็เป็นเพียงสุภาพบุรุษจอมปลอมที่มีดีแค่รูปโฉมเท่านั้น ต่อให้ปากหวานมากกว่านี้ ถ้าหากพูดได้เพียงถ้อยคำที่ไม่มีวันเป็นจริง ก็เป็นเพียงแค่การผายลมที่ไร้กลิ่นเท่านั้น เมื่อก่อนเจ้ารู้สึกว่าเขาดี นั่นเพราะเขาเป็นคุณชายไร้พันธะ แต่ถ้าหากตอนนี้ยังรู้สึกว่าเขาดี ถ้าอย่างนั้นก็จะเป็นพวกเดียวกับหลานชายหัวหน้าหลิวเมื่อก่อน ต้องรอกินโคลนเข้าปากก่อนถึงรู้จักความสกปรกหรือ”
‘หัวหน้าหลิว’ ที่อวี้ฉือเฟยเยี่ยนพูดถึงคือหัวหน้าพ่อบ้านอาวุโสของจวนอวี้ฉือโหวสมัยต้าเหลียงยังอยู่ หลานชายของเขาชื่อ ‘สือโถว’ เกิดมาพร้อมนิสัยประหลาด ขนมของว่างที่คนอื่นมอบให้ไม่ชอบกินสักอย่าง ชอบกินแต่ของเหลือจากคนอื่น ของอย่างเดียวกัน กินที่คนอื่นเหลือเอาไว้จะเอร็ดอร่อยเป็นพิเศษ ทำเอาหัวหน้าหลิวโมโหชี้หน้าด่าทอว่าเขาเป็นคนตกต่ำไม่ได้เรื่องได้ราวอยู่บ่อยๆ
อวี้ฉือจิ้งโหรวกำลังเศร้าใจกับความรักที่เปลี่ยนแปลงของตนเอง จู่ๆ ได้ยินญาติผู้พี่พูดเรื่องไม่เกี่ยวข้องเช่นนี้ขึ้นมาก็ตกตะลึง จากนั้นคิดถึงสภาพสือโถวน้ำลายไหล เบิกตากว้าง ใช้ชีวิตเป็นสุนัขพันทางขอของกิน ก็ตะลึงอึ้งงันอีกที พลันรู้สึกตัวว่าญาติผู้พี่เอานางไปเทียบกับเขา จึงกระเด้งตัวขึ้นนั่ง ยื่นมือไปจั๊กจี้ญาติผู้พี่ด้วยความไม่พอใจทันที
อวี้ฉือเฟยเยี่ยนหลบไปพลางหัวเราะไปพลาง “ไม่ได้อยากออกบวชหรอกหรือ เหตุใดโกรธง่ายเพียงนี้ ยังละทิ้งกิเลสไม่ได้จริงๆ ด้วย ดูซิว่าอารามแห่งใดจะกล้ารับเจ้า”
สาเหตุที่อวี้ฉือจิ้งโหรวคิดตัดผม นอกจากเพราะคนรักเปลี่ยนใจไปแต่งกับคนอื่น ยังเป็นเพราะเซ่ากวงฉีมาโวยวายถึงจวน ทำให้นางขายหน้ามากกว่า
ตอนนี้ได้ยินอวี้ฉือเฟยเยี่ยนพูดถึงผ่านไปง่ายๆ เช่นนี้ ก็รู้สึกขึ้นมาเช่นกันว่าเรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตมากมาย ญาติผู้พี่ของนางมีพลังวิเศษเช่นนี้ตลอด ทั้งๆ ที่ดูเป็นสตรีบอบบางอ่อนแอผู้หนึ่ง แต่ในเวลาสำคัญมักจะสงบจิตใจคนอื่นได้ทันท่วงทีเสมอ
Comments
