ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 9-10

สามวันต่อมา ไม่รู้เพราะเหตุใดฮองเฮาผู้ตั้งใจจะเปลี่ยนตัวราชบุตรเขยให้บุตรสาวก็เกิดเปลี่ยนความตั้งใจกะทันหัน ภายในวังส่งนางกำนัลไปหยั่งเชิง ‘สั้นยาว’ ของราชบุตรเขยใหม่

ไม่อาจทำผิดโองการราชวงศ์อีกครั้ง คราวนี้ตระกูลอัครเสนาบดีนับว่าเตรียมตัวพร้อม สั่งให้สาวใช้ที่ปรนนิบัติหวังอวี้หล่างวางยาเพิ่มพลังหยางที่บุรุษในหอคณิกานิยมใช้ขวดหนึ่งใส่ถ้วยชาของเขา รอตอนที่บุตรชายอารมณ์งุ่นง่านยากจะทานทนถึงค่อยให้นางกำนัลเข้าไป รอบนี้นับว่าราบรื่น ผลของยานั้นรุนแรงเกินไป หวังอวี้หล่างที่อยู่ในสภาพมึนงงกอดร่างกายเย็นเฉียบกระทำตามสัญชาตญาณ ดิ้นรนกอดก่ายกันไปจนถึงครึ่งค่อนคืนหลัง

ฮูหยินอัครเสนาบดีที่ยืนฟังเสียงหอบแฝงสะอื้นของบุตรชาย ผสานกับเสียงครางอ่อนหวานของนางกำนัลผู้นั้นในห้อง มองดูหมัวมัวจากในวังหลวงที่เฝ้าอยู่ตรงประตูมีสีหน้าพึงพอใจเช่นเดียวกันก็รู้สึกโล่งอก รู้ว่าเหตุการณ์ขายหน้าในราชสำนักของสามีตนเองนับว่าหายไปพร้อมกับเตียงที่โยกคลอนแล้ว…เพียงแต่ประเดี๋ยวฟ้าสางต้องอย่าลืมจ่ายเงินให้กับนางกำนัลที่ทดลองเข้าหอ รวมถึงบรรดาหมัวมัวเหล่านี้ให้เอ่ยถ้อยคำน่าฟังต่อหน้าฮองเฮาจึงจะได้

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนไม่ได้คิดถึงว่าผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งจะก่อให้เกิดคลื่นลูกใหญ่อะไรขึ้นมาได้

ความคิดทั้งหมดของนางมุ่งอยู่กับร้านโจ๊ก แม้ว่าน้องชายจะเข้าเรียนแล้ว แต่ค่าเรียนหลังจากนี้จะต้องสะสมตั้งแต่เนิ่นๆ ช่วงนี้อากาศค่อยๆ ร้อนขึ้น ท้องฟ้าสว่างนานขึ้น ฮ่องเต้เลียนแบบราชวงศ์ก่อนออกพระราชโองการกำหนดให้ถนนทิศตะวันตกสายหนึ่งของเมือง ทุกวันแรกกับวันสิ้นเดือนอนุญาตให้ร้านค้าบนถนนเปิดกิจการถึงยามไฮ่

ต้าฉีอิงตามขนบประเพณีของราชวงศ์ก่อน วิถีชีวิตเปิดกว้าง เนื่องจากช่วงกลางวันแดดแรงเกินไป คุณหนูสูงศักดิ์หลายตระกูลจึงนิยมมาเดินเล่นบนถนน หาขนมกินในวันที่ตลาดกลางคืนเปิด พร้อมทั้งอาศัยม่านราตรีช่วยบดบัง เดินเฉียดไหล่คุณชายบัณฑิตที่สนิท ส่งสายตาสื่อความนัย ดังนั้นลูกค้าที่จ่ายเงินหนักจึงมีอยู่ไม่น้อย

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนสืบข่าวมาแล้วว่าขอแค่จ่ายภาษีห้าพวงเฉียนก็สามารถตั้งแผงที่ตลาดกลางคืนได้ ดังนั้นวันรุ่งขึ้นหลังจากฮ่องเต้ออกพระราชโองการนางจึงไปที่ถนนตะวันตกของเมืองแต่เช้า อธิบายให้เถ้าแก่ร้านเชียนซิ่วฟัง ก่อนขออาศัยพื้นที่ข้างร้านของอีกฝ่ายวางโต๊ะเก้าอี้สองตัว แขกที่เข้าไปซื้อสินค้าในร้านเย็บปักของเขา สามารถแวะมานั่งที่ร้านโจ๊กได้ตามใจชอบ หากหิวแล้วก็สามารถกินโจ๊กสักชามได้

แต่ว่าหลังจากตั้งร้านที่ตลาดกลางคืนครั้งแรก โจ๊กอุ่นร้อนเต็มหม้อกลับขายไม่ออกสักชามเดียว อวี้ฉือจิ้งเสียนที่เลิกเรียนแล้วมาช่วยงานมองดูโจ๊กเต็มหม้อ นึกถึงว่ากิจการช่วงกลางวันสองสามวันมานี้เองก็ไม่ค่อยดี จึงเอ่ยอย่างหมดกำลังใจ “ญาติผู้พี่ พวกเรากลับกันเถิดขอรับ ไม่ต้องมาสิ้นเปลืองเวลาอยู่ที่นี่ต่อแล้ว”

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนเองก็แอบร้อนใจ นางใคร่ครวญแล้วปลดผ้ากันเปื้อนออกพายวนยางเดินเตร่ดูแผงขายของในตลาดกลางคืนอยู่หลายรอบ นางพบว่าขอแค่เป็นแผงที่ขายน้ำหวานผลไม้ก็จะกิจการดีเป็นพิเศษ จึงแอบด่าความโง่งมของตนเองทันใด ที่ไม่ทันนึกถึงว่าตอนนี้เข้าฤดูร้อนแล้ว ต่อให้เป็นตอนเย็นอากาศก็ยังคงอบอ้าว ไฉนเลยจะกลืนโจ๊กอุ่นร้อนลงท้อง

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนก้มหน้าก้มตาไม่พูดจาขณะค่อยๆ เดินกลับไปหน้าแผงของตนเอง ก่อนจะถามขึ้นมากะทันหัน “จิ้งเสียน เจ้ายังจำโจ๊กเย็นที่สมัยเด็กพวกเราเคยกินตอนตามพวกท่านลุงเข้าร่วมงานเลี้ยงในวังได้หรือไม่”

อวี้ฉือจิ้งเสียนไม่รู้เหตุใดญาติผู้พี่ถึงถามขึ้นมา แต่ตอนนี้เขากำลังร้อนจนเหงื่อหยด พอได้ยินญาติผู้พี่ถามเช่นนี้ก็นึกถึงชีวิตสุขสบายในวันวาน หากเป็นเมื่อหลายปีก่อน เวลานี้เขาคงจะอยู่ในห้องหนังสือบ้านตนเอง กินผลไม้แช่แข็งไปพลางดื่มด่ำกับลมเย็นๆ จากพัดที่สาวใช้โบกให้ไปพลางอยู่เลย! จะเป็นเฉกเช่นตอนนี้ที่นั่งเฝ้าอยู่หน้าเตาไอร้อนกรุ่น ค้อมตัวก้มศีรษะปลกๆ เพื่อเงินก้อนเล็กๆ ประทังชีวิตไม่กี่วันที่ใดกัน

ในเวลานั้นสภาพจิตใจเด็กหนุ่มหม่นหมองลงมาก เอ่ยอย่างไร้กำลัง “ญาติผู้พี่จะพูดถึงเรื่องนี้ทำอันใด ต่อให้จำได้แล้วอย่างไร เกรงว่าวันหน้าจะไม่มีโอกาสได้กินของว่างดับร้อนเช่นนั้นอีกแล้ว”

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนหัวเราะเบาๆ “ไม่แน่หรอก!”

ตอนที่กินอาหารในงานเลี้ยงของวัง นางจำได้ว่ารสชาติที่นางกินคือโจ๊กเย็นรสผลไม้รวมฝีมือห้องเครื่อง บรรดาพ่อครัวของห้องเครื่องเลือกใช้พุทราหวานลูกเล็กที่เป็นเครื่องราชบรรณาการจากซีอวี้ รวมถึงลำไยลูกใหญ่ หั่นเนื้อมาแล้ว จับคู่กับข้าวสารหลวงคัดพิเศษจากเมืองนาข้าวแห่งเจียงหนาน หลังจากต้มจนเนื้อเละก็ส่งไปแช่แข็งในถ้ำน้ำแข็งใต้ดินของวังหลวง เวลานำมากินค่อยหั่นเป็นก้อนเล็กวางใส่ในชามทอง อมอยู่ในปากให้สัมผัสเย็นสบาย เมื่อละลายจะได้รสชาติโจ๊กเนื้อเนียนกลิ่นหอม ไม่ต้องเสียเวลาเคี้ยว เป็นของว่างดับร้อนที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ

ในเมื่อคิดหาหนทางได้แล้ว ต่อจากนี้ก็คือวิธีการทำออกมา ภายในเมืองหลวงหากไม่ใช่ตระกูลร่ำรวยก็ไม่มีทางมีถ้ำน้ำแข็ง ของว่างริมถนนประเภทนี้ยิ่งไม่มีทางหาน้ำแข็งที่ฟุ่มเฟือยมาได้

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนตัดสินใจดัดแปลงขนมหวานเย็นจานนี้เสียเลย หลังจากบดข้าวสารเป็นผง ค่อยเติมน้ำกับน้ำตาลก้อนต้มจนข้าวสุก จากนั้นอาศัยน้ำบ่อเย็นที่ตักขึ้นมานำของไปแช่ ค่อยจับคู่กับแตงหวานหั่นชิ้นเล็กอีกที รสชาติหอมหวานเย็นทั้งยังมีแตงหวานสดชื่น สองพี่น้องอวี้ฉือจิ้งเสียนกับอวี้ฉือจิ้งโหรวที่ตะกละตะกลามกินแล้วก็ชื่นชมไม่หยุดปาก

รอตลาดกลางคืนครั้งถัดมา ‘ขนมผงข้าว’ นี้เนื่องจากใช้วัตถุดิบชั้นดีจึงขายแพงกว่าโจ๊กปกติสามเท่า ทว่ายังคงขายได้หลายถ้วย เพียงคืนเดียวอวี้ฉือเฟยเยี่ยนคำนวณเงินที่เข้ามาในบัญชีแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะมากกว่ารายได้ตามปกติห้าวันไปมากโข หากเป็นเช่นนี้นางแทบอยากมาเปิดร้านในตลาดกลางคืนของถนนตะวันตกเสียทุกวัน!