ทดลองอ่าน ฌาลิสสา บทที่ 3

“นั่นไง…บ้านของฌาร์มาน”

“บ้าน? เราว่ามันเหมือนหอคอยมากกว่านะลุง”

“จะว่างั้นก็ได้ ตอนวัยรุ่นฌาร์มานเคยอยู่บนนั้น”

“ทำไมถึงอยู่บนหอคอยล่ะ ไม่กลัวตกรึไง”

ลุงกระตุกยิ้ม รอยขมขื่นพาดผ่านดวงตาสีดำจัด เสียดายที่เจ้าหญิงน้อยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสบตา

“ฌาร์มาน…ไม่มีทางเลือกนักหรอก”

น้ำเสียงหม่นเศร้าทำให้เธอเอะใจ เงยหน้าขึ้นมองเสี้ยวหน้าของลุง แนวกรามบดเข้าหากันจนขึ้นเป็นรอยนูนข้างแก้มราวกับว่าเขาคือคนที่ถูกจองจำอยู่ในหอคอยเสียเอง

“ลุงรู้จักฝ่าบาทดีจังนะ”

“ถ้าฉันบอกว่าฉันเคยเป็นอาจารย์เขาล่ะ”

“ลุงน่าจะสี่สิบกว่า ฝ่าบาทก็คงต้นสี่สิบ แล้ว…”

“ฉันแค่สามสิบเก้า!”

“ก็เกือบสี่สิบนั่นแหละ อายุห่างกันนิดเดียว ลุงจะเป็นอาจารย์ของฝ่าบาทได้ยังไง”

“ไม่เกี่ยวกับอายุสักหน่อย”

“งั้นลุงสอนวิชาอะไร”

“วิชาชีวิต”

ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกเหมือนถูกกวนประสาทจนอยากจะวาดมือขึ้นฟาดสักป้าบ แต่ที่ทำได้ก็เพียงชี้มือไปที่หอคอยสีทึมแห่งนั้น

“แล้วตอนนี้หอคอยนั่นใช้ทำอะไร”

“เป็นตำหนักชายแดน ฌาร์มานชอบอยู่ที่นั่น สวยและสงบมาก ไว้มีโอกาสจะพาไปดู”

“ไปวันนี้ไม่ได้เหรอลุง จากตรงนี้ก็ดูไม่ไกลนี่นา”

“มองจากตรงนี้เหมือนไม่ไกล แต่เดินเข้าจริงแล้วหลายชั่วโมง มันอยู่คนละทางกับด่านชายแดนด้วย ไปเถอะ เดี๋ยวจะมืด ป่านนี้รานีคงร้อนใจแย่แล้ว”

“พี่วตีมาด้วยเหรอ”

“มาสิ เธอเป็นลูกสาวคนโตไม่ใช่เหรอ” เจ้าหญิงลลิสสาพยักหน้าหงึกหงัก ความสดใสผุดพรายขึ้นมาบนดวงหน้าใส “สนิทกับรานีมากเหรอ”

“สนิทสิ ตั้งแต่ทูลหม่อมย่าสิ้น ทูลหม่อมปู่ก็ประทับอยู่แต่ในตำหนักฤดูร้อน พี่ราชกับพี่วตีเลยดูแลเรามาตลอด เราสนิทกับพี่วตีมาก คงเพราะพี่วตีนิสัยลุยๆ เหมือนกับเรา ก็เลยคุยกันถูกคอ”

“รานีปัทมาวตีน่ะเหรอลุยๆ”

“ที่สุดเลยล่ะ พี่วตีคือไอดอลของเราเลยนะ เป็นผู้หญิงฉลาด แล้วก็คอยช่วยงานพี่ราชเยอะมาก เคยได้ยินไหมว่าเบื้องหลังความสำเร็จของผู้ชายมักมีผู้หญิงอยู่เบื้องหลัง พี่วตีนี่แหละเบื้องหลังของพี่ราช”

“แล้วเธอล่ะ เจอคนที่อยากเป็นเบื้องหลังให้รึยัง”

คำถามนี้ทำให้เรียวคิ้วสวยเลิกขึ้นสูง ก่อนส่ายหน้ายิ้มๆ

“ยังหรอก เรายังไม่เจอผู้ชายโชคร้ายคนนั้น!”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 16 ก.ย. 65  เวลา 12.00 น.