ทดลองอ่าน ตัวเอกหญิงอย่างข้าขอทวงชะตากลับคืน บทที่ 1

บทที่ 1 นางเอก

แสงจันทร์ส่องลงบนพื้นไม้สีเข้ม รอบด้านเงียบสงัด มีเพียงควันกำยานลอยออกจากปากเตาซวนหนี สีนิลวนเวียนอยู่ภายในห้อง ก่อนจะหลอมรวมไปกับผ้าม่าน แลดูคล้ายเป็นหมอกควัน กลมกลืนไปกับทิวทัศน์ยามราตรีอันมืดมัว

ด้านหลังฉากบังลมซึ่งวาดด้วยพู่กันทั้งห้าภาพ มีผ้าม่านผืนใหญ่ห้อยลงมาจากคานเป็นกรวยคว่ำปกคลุมเตียงแปดฉื่อ อย่างหนาทึบ แม้มองผ่านผ้าม่านไม่ชัด แต่ก็พอมองเห็นผมดำสยายอยู่บนเตียงอย่างเลือนราง และเนื่องจากผมยาวเกินไป จึงมีผมปอยหนึ่งห้อยลงมาระพื้น ซึ่งเจ้าของเส้นผมดูเหมือนจะหลับไม่สนิทนัก

ดรุณีนางหนึ่งนอนอยู่ท่ามกลางผ้าม่านหลายชั้น นางอายุประมาณสิบสามสิบสี่ปี แม้อายุยังน้อย ทว่าใบหน้าเริ่มเผยความงามออกมาแล้ว เพียงแต่ในยามนี้คิ้วเรียวยาวทั้งสองของนางขมวดมุ่นคล้ายฝันเห็นฉากบางอย่างที่ทำให้นางไม่สบายใจ

นางเห็นตนเองล้มลงท่ามกลางม่านหนาทึบ ก่อนจะหมดลมหายใจอย่างเงียบงัน เห็นญาติผู้พี่หญิงมีความสุขสมปรารถนา ชื่อเสียงโด่งดังขจรขจายทั่วหล้า ทุกวันมีผู้เลื่อมใสในชื่อเสียงมาขอเข้าพบ นางเห็นญาติผู้พี่หญิงของตนนั่งยิ้มอยู่หน้าคันฉ่องและใช้หวีสางผมอย่างช้าๆ อยู่ภายในห้องที่ว่างเปล่า ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นจากที่ใดไม่รู้ ‘ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ การโต้กลับประสบความสำเร็จ’

ญาติผู้พี่หญิงกำลังชมรูปโฉมอันงดงามไร้ผู้เทียบเทียมในคันฉ่อง ก่อนจะเม้มปากยิ้ม ‘ในที่สุดนางเอกก็ตายแล้ว ข้าที่เป็นตัวประกอบหญิงจะได้เล่นเนื้อเรื่องที่เหลือในต้นฉบับได้อย่างอิสระ นางเอกตายแล้ว สกุลอวี๋ก็ถูกข้าจัดการจนอยู่หมัด สิ่งที่จะทำต่อจากนี้คือยึดกุมหัวใจหลางหยาอ๋อง และกลายเป็นฮองเฮาองค์แรกของราชวงศ์’

‘ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ หลางหยาอ๋องคือบุตรแห่งสวรรค์ เขาถูกกำหนดให้รวมแผ่นดินอันโกลาหลเป็นหนึ่งเดียว ตามบันทึกประวัติศาสตร์ หลังจากที่หลางหยาอ๋องรวมใต้หล้าเป็นปึกแผ่น ได้แต่งตั้งบุตรีคนที่หกของสกุลอวี๋เป็นฮองเฮา เขามีอุปนิสัยคุ้มดีคุ้มร้าย แต่คล้อยตามอวี๋ฮองเฮาทุกอย่าง และไม่เคยแต่งสนมชายาคนใดเลยตลอดชีวิต นางเป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์ว่า ‘หมิงซีฮองเฮา’ ขอแค่โฮสต์แทนที่บทบาทของนางเอกและแต่งงานกับเขา ก็จะได้รับเกียรติและความโปรดปรานไปตลอดชีวิต ลูกหลานเป็นฮ่องเต้ทุกรุ่นสืบต่อไป’

‘แต่ตอนนี้เขาเป็นแค่ผู้สำเร็จราชการ…’

‘ฮ่องเต้น้อยองค์ปัจจุบันเขาก็แต่งตั้งเองกับมือ ราชวงศ์เหนือผู้ใดบ้างไม่รู้ว่าราชบัลลังก์แม้เป็นของฮ่องเต้ แต่ใต้หล้านั้นเสด็จอาหลางหยาอ๋องคือผู้ตัดสิน อีกไม่นานหลางหยาอ๋องก็จะทำลายล้างเป่ยจ้าว ในศึกเหออินฤดูหนาวปีเดียวกัน เขาเดินทางข้ามแม่น้ำและจับกุมฮ่องเต้ราชวงศ์ใต้ได้ที่ก้นบ่อน้ำ เมื่อวันนั้นมาถึง ฮ่องเต้น้อยต้องการบัลลังก์หรือไม่ ตัวเขาจะเป็นผู้ตัดสินใจได้หรือ’

อวี๋ชิงหย่าคุณหนูสี่แห่งสกุลอวี๋ยิ้มอย่างมั่นใจ ‘เจ้าพูดถูก หลางหยาอ๋องจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิต เพียงให้ฮ่องเต้น้อยรักษาราชบัลลังก์ไว้ชั่วคราว เขาจะยอมให้ผู้อื่นนั่งบัลลังก์ไปตลอดได้อย่างไร ระบบบอกให้ข้ารู้เนื้อเรื่องต้นฉบับล่วงหน้าเช่นนี้นับว่ามีประโยชน์มากจริงๆ เพียงแต่พวกเราแอบวางยานางเอกให้ตายตอนนี้ เช่นนั้นบทของนางเอกกับพระเอก…’

‘วางใจเถิด การพบหน้าระหว่างพวกเขาสองคนยังไม่เริ่มขึ้น ตราบใดที่ท่านทำตามคำแนะนำของพวกเรา การแทนที่บทนางเอกก็เป็นเรื่องง่ายดาย’

อวี๋ชิงหย่าได้ยินดังนี้ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ครั้งนี้นางใช้คะแนนสะสมทั้งหมดเพื่อแลกเปลี่ยนพิษที่ไร้สีไร้กลิ่นจากระบบและผสมลงในน้ำชาของอวี๋ชิงจยา นางไม่มีคะแนนสะสมมาแลกดรรชนีทองคำ อีกต่อไปแล้ว พูดง่ายๆ ก็คือส่วนที่เหลือต่อจากนี้นางต้องพึ่งพาตนเองเท่านั้น

อวี๋ชิงหย่าอดยินดีปรีดาไม่ได้ และกล่าวกับระบบว่า ‘ที่ข้าโต้กลับครั้งนี้ได้สำเร็จ ต้องขอบคุณระบบที่ช่วยเหลือเป็นอย่างดี ยินดีที่ได้ร่วมมือกัน’

เสียงสังเคราะห์ของเครื่องจักรราวกับสั่นไหวด้วยอารมณ์ดีอกดีใจในบางอย่าง ถ้อยคำเช่นนี้ถูกพูดออกมาด้วยเสียงสังเคราะห์อย่างมีระเบียบแบบแผน ชวนให้รู้สึกแปลกพิกลอย่างยากจะหาคำมาบรรยายได้ ‘ยินดีที่ได้ร่วมมือกับโฮสต์’