ทดลองอ่าน ตัวเอกหญิงอย่างข้าขอทวงชะตากลับคืน บทที่ 97

อวี๋ชิงหย่าขมวดคิ้วอย่างรังเกียจ ระบบมักเป็นเช่นนี้เสมอ เวลาใช้อุบายกับนางยิ่งกระตือรือร้นเป็นพิเศษ แต่เมื่อมีเรื่องสำคัญที่ต้องใช้มัน มันก็จะเอาแต่พูดว่า ‘ข้อมูลไม่เพียงพอที่จะตัดสิน’ อวี๋ชิงหย่าเก็บความรำคาญเอาไว้แล้วกล่าว ‘พอแล้ว ไม้กลายเป็นเรือแล้ว ตอนนี้พูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ พวกเขาย้ายออกไปเช่นนี้ จะคาดหวังให้พวกเขาย้ายกลับมาก็ยากเกินไป แผนการในตอนนี้มีเพียงคิดหาทางสร้างอุบัติเหตุ ทำงานหนักครั้งเดียวได้ผลถาวร หลีกเลี่ยงปัญหาในภายหน้าไปตลอดกาล’

‘เว้นแต่สถานการณ์จำเป็น ระบบไม่แนะนำให้โฮสต์ลงมือกับชนพื้นเมืองดั้งเดิม มีเพียงชะตาชีวิตคนเท่านั้นที่ไม่สามารถฝืนได้ แต่ถ้าหากนี่คือการตัดสินใจของตัวโฮสต์เอง ระบบจะเก็บเงียบ’

พูดมาตั้งมากมาย ก็หมายความว่ายอมรับโดยนัยไม่ใช่หรือ อวี๋ชิงหย่าลอบหัวเราะเยาะแล้วถาม ‘มีวิธีอะไรที่สร้างอุบัติเหตุได้บ้าง ทำให้อวี๋ชิงจยาตาย ‘โดยบังเอิญ’ ภายใต้เงื่อนไขที่ไม่เปิดเผยร่องรอยของข้า’

ระบบค้นหาฐานข้อมูลแล้วกล่าว ‘ตามบันทึกทางประวัติศาสตร์ ในช่วงเวลานี้มีโอกาสที่ดีอยู่จริงๆ แต่หากโฮสต์ต้องการประสบความสำเร็จ เกรงว่าจะต้องได้รับความช่วยเหลือจากยาประเภทสะกดจิต’

อวี๋ชิงหย่าลังเลเล็กน้อย ก่อนถามว่า ‘แต่คะแนนของข้า…’

‘คะแนนปัจจุบันของโฮสต์ยังคงติดลบ’ ระบบตอบกลับมาอย่างเย็นชา น้ำเสียงราบเรียบ ‘คะแนนของโฮสต์ใกล้จะถึงค่าเตือนแล้ว การซื้อสินค้าต่อไปจะทำให้เกิดสภาวะจำศีล ฟังก์ชันส่วนใหญ่จะไม่สามารถใช้งานได้’

อวี๋ชิงหย่ารู้อยู่แล้วว่าจะเป็นเช่นนี้ ในตอนแรกนางไม่แยแส แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่เรียกว่า ‘มีโอกาสที่ดี’ จากระบบ นางก็ตกอยู่ในความลำบากใจทันที โอกาสนี้ดีมาก หากพลาดไปคงยากที่จะพบอีกเป็นครั้งที่สอง แต่นางไม่เหลือคะแนนแล้วจริงๆ

เรื่องอ้อมไปหนึ่งรอบใหญ่ สุดท้ายก็เหมือนจะวกกลับมาจุดเดิมอีกครั้ง อวี๋ชิงหย่าเกิดความรู้สึกว่าฝุ่นผงร่วงหล่นเล็กน้อย ผลลัพธ์นี้ค่อนข้างจนปัญญา แต่ก็เหมือนจะคาดการณ์ได้แต่แรกแล้ว อวี๋ชิงหย่าถามว่า ‘ข้ายังจำนำกับร้านค้าได้อีกหรือไม่’

‘ได้อยู่แล้ว’ ระบบตอบทันที ‘หลังจากโฮสต์โอน ‘ความรัก’ เมื่อครั้งที่แล้ว ความต้องการในด้านอารมณ์ความรู้สึกในร้านค้าก็ถูกเติมเต็ม ครั้งนี้หากโฮสต์ต้องการแลกเปลี่ยน จำเป็นต้องแลกด้วยสิ่งอื่น’

‘อย่างเช่น…’

‘เช่นการกำเนิดและการเจริญเติบโตของชีวิตแรกเริ่มของมนุษย์’

อวี๋ชิงหย่าตะลึงงัน ก่อนจะตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าระบบกำลังพูดถึงอะไร อวี๋ชิงหย่าโกรธจัด และปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ‘ไม่ได้!’

ชีวิตแรกเริ่มของมนุษย์ก็คือทารกไม่ใช่หรือ อวี๋ชิงหย่ารู้สึกว่าตนถูกคุกคามอย่างรุนแรง คาดไม่ถึงว่าระบบจะอยากได้ลูกในอนาคตของนาง มันเห็นนางเป็นอะไร

‘โฮสต์ ตามกฎหมายในอนาคต ก่อนทารกในครรภ์จะกำเนิดไม่ถือเป็นมนุษย์ ไม่มีความสามารถในการคิดและไม่มีสิทธิมนุษยชน แต่ถ้าท่านไม่แลกคะแนน ฟังก์ชันระบบจะค่อยๆ ปิดตัวลง และสามเดือนให้หลังท่านจะถูกลบล้างอย่างแน่นอน ทารกที่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง เป็นเพียงเนื้อเยื่อเซลล์กลุ่มหนึ่ง ยังเทียบกับชีวิตของตัวท่านไม่ได้อีกหรือ’

‘แต่ว่าข้ายังมีเวลาอีกสามเดือน ข้าสามารถทำภารกิจชดเชยคะแนนด้วยตนเองได้’

‘แก้ไขคำพูดใหม่ ตอนนี้ท่านมีระยะเวลาเพียงหนึ่งเดือนครึ่งเท่านั้น’ ระบบกล่าวอย่างช้าๆ ‘ท่านมีวิธีแก้ไขวิกฤตลบล้าง เปรียบเทียบกับชีวิตแล้วท่านไม่ยินดี แต่ถ้าเทียบกับความมั่งคั่งและความรุ่งโรจน์ในอนาคตเล่า’

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 2 ส.ค. 67