ทดลองอ่าน ตัวเอกหญิงอย่างข้าขอทวงชะตากลับคืน บทที่ 126-127

เมื่อครู่นี้อิ่นอี้คุนเจตนาทำให้รองเสนาบดีสวีอับอาย เดิมก็ไปกระตุ้นความโกรธเคืองของผู้คนอยู่แล้ว เมื่อขุนนางหลายคนเห็นเหตุการณ์ในตอนนี้ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยโทสะ มีคนชี้นิ้วด่าทออิ่นอี้คุนว่า “เจ้ากบฏช่างใจกล้านัก คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะกล้าลอบปลงพระชนม์ฮองเฮา!”

สีหน้าของอิ่นอี้คุนย่ำแย่จนถึงที่สุด เขารีบเดินเข้าไปตรวจดูอาการของฮองเฮาโดยไม่สนว่าใครจะเสียมารยาทกับเขา ข้างกายฮองเฮาถูกล้อมไปด้วยนางกำนัล ฮ่องเต้ปลีกตัวห่างตั้งแต่ตอนที่เกิดสถานการณ์ไม่ชอบมาพากลแล้ว ตอนนี้ถูกคุ้มกันโดยองครักษ์และขันที ยืนอยู่ไกลๆ และขมวดคิ้วมองดูทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ฮ่องเต้มีท่าทางเย็นชา ไม่มีความคิดจะเข้าไปตรวจสอบแม้แต่น้อย คล้ายเปลี่ยนเป็นคนละคนกับที่พูดคุยหยอกล้อฮองเฮาต่อหน้าธารกำนัลเมื่อครู่นี้

หมอหลวงผลักฝูงชนออกและตั้งสมาธิตรวจจับชีพจรให้ฮองเฮา ผ่านไปครู่หนึ่งหมอหลวงก็ยืนขึ้น ยกมือคารวะฮ่องเต้ด้วยสีหน้าหนักใจแล้วกล่าว “ทูลฝ่าบาท เกรงว่าฮองเฮาจะถูกวางยาพิษพ่ะย่ะค่ะ”

ถูกวางยาพิษ?

คำพูดของหมอหลวงสร้างความโกลาหลในฝูงชนอีกครั้ง งานเลี้ยงภายในวัง อีกทั้งฮองเฮายังอยู่ท่ามกลางสายตาของผู้คน ใครเป็นคนวางยาพิษ

ขุนนางในราชสำนักและญาติสตรีต่างก็หน้าซีดเผือด กระซิบกับคนรอบข้างอย่างกังวลและร้อนใจ ตอนที่ฮองเฮากระอักเลือดเมื่อครู่นี้ไป๋หรงกับไป๋จื่อก็ลุกขึ้นยืนข้างๆ อวี๋ชิงจยา ตอนนี้นางอยู่ท่ามกลางฝูงชน มองเห็นฮองเฮาล้มลงบนแท่นสูงที่อยู่ไกลๆ จากตำหนักอันวิจิตรและลึกล้ำ

เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากปากของฮองเฮาไม่หยุด เสื้อและมือของนางเปื้อนไปด้วยสีแดงฉาน ไหนเลยจะหลงเหลือท่าทางของผู้สูงศักดิ์และหัวเราะอย่างอิสระเฉกเช่นเมื่อครู่นี้อีก ปากของฮองเฮาได้แต่ขยับขึ้นลง นอกจากเลือดที่กระอักออกมาเพิ่มแล้วก็ไม่อาจกล่าวคำใดออกมาได้อีก

ฮ่องเต้สีหน้ามืดมน และถามอย่างเย็นชา “พิษอะไร”

“พิษชนิดนี้ประหลาดมากพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่เคยเห็นมาก่อน ที่น่าแปลกกว่านั้นคือพิษชนิดนี้รุนแรงมาก คนร้ายผสมลงไปในสุรา ฮองเฮาเสวยไปโดยไม่ทันระวัง ในเวลานี้พิษได้แทรกซึมเข้าสู่หัวใจและปอดของพระนางแล้ว เกรงว่าจะต้องสวรรคตโดยที่ไม่อาจช่วยเหลือได้พ่ะย่ะค่ะ”

เหล่าญาติสตรีได้ยินแล้วเป็นลมไปหลายคน ไป๋จื่อก็ขนลุกชูชันไปทั้งร่างเช่นกัน นางกุมมือของอวี๋ชิงจยาไว้แน่นและกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ “คุณหนู”

อวี๋ชิงจยาตบที่หลังมือไป๋จื่อพร้อมกับปลอบใจว่านางไม่เป็นไร อวี๋ชิงจยาเกิดความรู้สึกประหลาดขึ้นในใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทั้งพิษที่ผสมอยู่ในสุรา และฮองเฮาที่ดื่มต่อหน้าผู้คนโดยไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ เรื่องราวที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังนั้นน่ากลัวยิ่งนัก ขอเพียงคนผู้นั้นหมายลงมือจริงๆ ก็สามารถปลิดชีพของฮ่องเต้ได้อย่างง่ายดายไม่ใช่หรือ

ไม่สิ! ทันใดนั้นอวี๋ชิงจยาก็ตระหนักได้ว่าสุราจอกนี้ควรจะดื่มโดยฮ่องเต้ ทว่าหลังอิ่นอี้คุนพูดยกย่องฮ่องเต้และก่วงผิงอ๋อง ฮ่องเต้จึงพระราชทานสุราจอกนี้และมอบความดีความชอบแก่ฮองเฮา กล่าวคือเดิมทีคนที่ควรจะล้มลงคือฮ่องเต้ ฮองเฮาเพียงแค่รับเคราะห์แทนเท่านั้น

ฮ่องเต้ก็คิดเรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม ฮองเฮายกมือขึ้น มองไปทางฮ่องเต้ด้วยสายตาจริงจังคล้ายกำลังจะบอกบางอย่างกับฮ่องเต้ ทว่าฮ่องเต้ไม่มีความคิดที่จะเข้าไปหาแม้แต่น้อย อวัยวะภายในของฮองเฮาเจ็บปวดอย่างรุนแรงราวกับหัวใจและปอดถูกบดขยี้ นางทนไม่ไหวอีกต่อไป มือตกลงมาอย่างไร้เรี่ยวแรง คอหงายไปข้างหลังในองศาแปลกประหลาด ก่อนจะสิ้นลมหายใจ

ฮองเฮาที่เกี้ยวพาราสีกับผู้อื่นอยู่เมื่อครู่นี้ก็สิ้นใจไปเช่นนี้เอง

ภาพตรงหน้านี้สร้างความตื่นตระหนกจริงๆ ฮองเฮาแห่งแคว้นสวรรคตต่อหน้าทุกคน ชวนให้คนที่เห็นรู้สึกชาวาบที่แผ่นหลัง เหล่าขุนนางต่างก็เกิดความสะเทือนใจร่วมกัน ชี้นิ้วด่าอิ่นอี้คุน

“เจ้ากบฏ! เจ้ากล้าดีอย่างไรมาวางยาฮ่องเต้กับฮองเฮา!”

“หากไม่ใช่เพราะฮองเฮาทรงรับเคราะห์แทนฝ่าบาท ไม่กล้าคิดถึงผลที่ตามมาเลย”

“เจ้าเล่นพรรคเล่นพวกเพื่อประโยชน์ส่วนตน บีบคั้นผู้มีคุณธรรม คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ยังกล้าก่อความวุ่นวาย หมายจะปลงพระชนม์ฝ่าบาทอีก!”

อิ่นอี้คุนสีหน้าคล้ำหม่นเคร่งเครียด เขาตะคอกเสียงดัง “เหลวไหลทั้งเพ! ฝ่าบาทและฮองเฮาทรงไว้วางพระทัยข้า ข้าจงรักภักดีต่อฝ่าบาท ข้าจะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร นี่ต้องมีคนวางแผนปองร้ายอยู่แน่ คิดจะนำความผิดมาใส่ร้ายข้า” อิ่นอี้คุนพูดจบก็คุกเข่าลงบนพื้นต่อหน้าฮ่องเต้ เอ่ยด้วยความจริงใจ “ฝ่าบาท พระองค์ต้องวินิจฉัยให้กระจ่างนะพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้แววตาโหดเหี้ยมดุดัน มองดูร่างของฮองเฮาอย่างเย็นชา พลันหัวเราะขึ้นมา “ผู้ที่วางยาพิษไม่ใช่ขุนนางรักอิ่นหรอก หากเป็นเขา เขาจะอาสาดื่มสุราอวยพรด้วยเหตุใด ดูเหมือนจะมีคนต้องการให้เราตาย”

อิ่นอี้คุนดีใจยิ่ง รีบกล่าวต่อว่า “ฝ่าบาททรงพระปรีชา คนชั่วช้าเช่นนี้จะต้องสับมันเป็นพันเป็นหมื่นชิ้น บดร่างให้แหลกเป็นหมื่นส่วนพ่ะย่ะค่ะ”

ขุนนางคนอื่นๆ ไม่พอใจ ยังคงเดินออกมาแสดงความเห็นว่าอิ่นอี้คุนไม่น่าเชื่อถือ สุราที่อิ่นอี้คุนดื่มฉลองทำให้ฮองเฮาสวรรคตด้วยยาพิษ ไม่ว่าจะมองอย่างไรอิ่นอี้คุนก็เลี่ยงความสงสัยไม่พ้น อย่างไรก็ตามแม้ฮองเฮาจะเลือดกระเซ็นกลางงาน ฮ่องเต้ก็ยังไว้เนื้อเชื่อใจอิ่นอี้คุนและปกป้องเขามากอยู่ดี เหล่าขุนนางยิ่งพูดยิ่งโกรธแค้น ทั่วทั้งตำหนักจึงเต็มไปด้วยเสียงโวยวาย เหล่าญาติสตรีเคยเห็นสถานการณ์เช่นนี้เสียที่ใดกัน มีหลายคนตกใจกลัวจนใบหน้าซีดเผือด พระชายาซ่งทั้งตกใจทั้งหวาดกลัว ถูกคนหามออกไปนานแล้ว