ทดลองอ่าน ตัวเอกหญิงอย่างข้าขอทวงชะตากลับคืน บทที่ 126-127

ความวุ่นวายรอบด้านราวกับไม่ส่งผลกระทบต่ออวี๋ชิงจยา นางมองดูผู้คนที่ยังสับสนวุ่นวายพลางขมวดคิ้ว

ไม่ถูกต้อง อวี๋ชิงจยาคิดในใจ เรื่องนี้ไม่ใช่แค่การวางยาพิษง่ายๆ เช่นนี้แน่

ยังไม่ต้องพูดถึงว่าอิ่นอี้คุนจะทำร้ายผู้อื่นด้วยวิธีการที่ชัดเจนเช่นนี้หรือไม่ แค่พูดถึงพิษที่ฮองเฮากินเข้าไปก็ทำให้อวี๋ชิงจยารู้สึกคุ้นเคยอย่างยิ่งยวดแล้ว เป็นพิษที่ไร้สีไร้กลิ่น ผสมอยู่ในสุราได้โดยไม่สามารถตรวจพบ อีกทั้งความเร็วในการกำเริบของพิษยังอยู่ในระดับที่แทบจะตายทันทีที่สัมผัส อวี๋ชิงจยาอดหันไปมองอวี๋ชิงหย่าไม่ได้ อาการเหล่านี้นางช่างคุ้นเคยเหลือเกิน

อวี๋ชิงหย่าใบหน้าซีดเซียว มือข้างหนึ่งป้องหน้าท้องโดยไม่รู้ตัว นางมองไปยังผู้คนที่อยู่ตรงแท่นสูงด้วยความไม่อยากเชื่อ ใบหน้ากระตุกเกร็งเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ากำลังสื่อสารกับระบบ

นึกแล้วเชียว นี่คือพิษของระบบ

ถ้าเป็นพิษที่มาจากระบบ เช่นนั้นก็สามารถอธิบายสภาพอันน่าเวทนาของฮองเฮาขณะสวรรคตได้อย่างสมบูรณ์ และสิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามที่ชวนให้สันหลังเย็นวาบ ใครเป็นคนวางยาพิษ

การแสดงออกของอวี๋ชิงหย่าดูไม่เหมือนผู้บงการ อีกฝ่ายไม่มีแรงจูงใจเช่นนั้นเลย ฮองเฮาเป็นมารดาบังเกิดเกล้าของก่วงผิงอ๋อง จวนก่วงผิงอ๋องในตอนนี้ล้วนขึ้นอยู่กับฮองเฮา ถ้ามีฮองเฮาออกหน้า การแต่งตั้งรัชทายาทย่อมง่ายขึ้นมาก พระชายาซ่งกับอวี๋ชิงหย่าต่างก็เค้นสมองเพื่อเอาอกเอาใจฮองเฮา อวี๋ชิงหย่ายังฝันว่ามารดาจะได้พึ่งพาบุตรเพื่อมีฐานะสูงส่ง เกรงว่าอวี๋ชิงหย่าจะเป็นคนที่อยากให้ฮองเฮามีอายุยืนยาวหลายปีมากที่สุด ไม่มีเหตุผลที่จะลงมือกับฮองเฮาแม้แต่น้อย

จู่ๆ หัวใจของอวี๋ชิงจยาก็เต้นแรง หากไม่ใช่อวี๋ชิงหย่า แล้วยังมีใครที่รู้จักระบบอีก

เรื่องของระบบกับอวี๋ชิงหย่า อวี๋ชิงจยาเคยบอกไว้แค่เพียงคนเดียว

ราวกับถูกเตือนสติอย่างแรง อวี๋ชิงจยาพลันนึกถึงเหตุการณ์ได้หลายอย่าง ตอนนั้นนางไม่ได้สนใจ แม้จะมีจุดที่น่าสงสัยแต่ก็ไม่ได้คิดอย่างละเอียด ทว่าในตอนนี้เมื่อร่องรอยทั้งหมดมาบรรจบกัน ก็พุ่งไปยังผลลัพธ์แบบเดียวกันแทบจะทั้งหมด

เวลานี้มีองครักษ์คนหนึ่งวิ่งมาจากนอกตำหนัก เขาคุกเข่าอยู่นอกประตูพร้อมกับรายงานเสียงดัง “รายงาน เจ้าเมืองติ้งโจวส่งสารมาว่าก่วงผิงอ๋องติดกับและถูกจับเป็นเชลย กองทหารกบฏทั้งหมดกำลังเคลื่อนพลลงใต้อย่างรวดเร็วพ่ะย่ะค่ะ”

“อะไรนะ!” ฮ่องเต้ผลักขันทีที่อยู่ข้างๆ กระเด็น ชักดาบขององครักษ์ที่อยู่ใกล้ๆ ออกมาชี้ไปยังองครักษ์ที่อยู่นอกประตูแล้วตะโกน “กองทหารกบฏกำลังลงใต้? เมื่อไร!”

“สามวันก่อนพ่ะย่ะค่ะ”

“สามวันก่อน?” ฮ่องเต้ไม่อยากจะเชื่อ เค้นเสียงเอ่ยออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ข่าวการทหารเร่งด่วนเมื่อสามวันก่อนเหตุใดเพิ่งจะส่งมาตอนนี้ จากติ้งโจวมาเมืองเยี่ยเฉิงเดินทางด้วยม้าเร็วแค่หนึ่งวันเท่านั้น”

องครักษ์ที่มารายงานก้มหน้ากล่าว “จดหมายของท่านเจ้าเมืองถูกคนสกัดไว้พ่ะย่ะค่ะ นอกจากนี้แล้วกองทัพกบฏอาศัยช่วงที่ฝนตกหนักเดินทางไม่สะดวกสังหารสายลับไปเป็นจำนวนมากพ่ะย่ะค่ะ จนกระทั่งฝนหยุดตก เมืองต่างๆ ถึงกลับมาติดต่อกันได้อีกครั้ง”

ข่าวด่วนทยอยส่งมาทีละข่าว ไม่ทันให้ทุกคนได้พักหายใจก็มีคำว่า “รายงาน!” ที่เสียงสูงแสบแก้วหูดังมาจากนอกตำหนักอีกครั้ง

“รายงานฝ่าบาท ข้างนอกเมืองมีกองทัพไม่ทราบชื่อบุกมา เข้าใกล้เมืองเยี่ยเฉิงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 27 ก.ย. 67