ทดลองอ่าน ต้อนรัก บทที่ 3

“แหม…นียังว่างค่ะ ไม่ค่อยจะเข้าออฟฟิศจนลืมว่านียังโสดจนได้เห็นไหมคะ คุณตาณน่ะทำพูดดีไปเถอะ นี่คุณปานขึ้นไปประชุมข้างบนไม่เห็นคุณตาณใช่ไหมคะ ถึงได้รอดลงมาทำปากหวานแถวนี้ได้” สินีเย้า

แม้ตาณจะมาให้พนักงานเห็นหน้าน้อยครั้ง แต่อัธยาศัยใจคอและความเป็นกันเองของเขาทำให้พนักงานทั้งหลายชื่นชอบและไม่รู้สึกห่างเหิน โดยเฉพาะปานทิพย์ที่แม้จะสวยเฉี่ยวตามประสานักประชาสัมพันธ์ที่ต้องออกสังคมเจอหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ป้อเสมอ ก็ยังเป็นที่รู้กันว่าต้องตาต้องใจตาณไม่น้อย

เพียงขวัญส่ายหน้าให้กับคารมของสินีและตาณที่ไม่มีใครยอมใคร ก่อนจะหันไปหาลตางค์

“ตางค์ฟังเงียบเลย นี่คุณตาณ…ยังไม่เคยเจอใช่ไหมจ๊ะ คุณตาณคะ นี่น้องลตางค์…พนักงานใหม่ค่ะ” เพียงขวัญแนะนำทั้งคู่

บทสนทนาที่จู่ๆ เบนมาถึงตัวเองทำให้ลตางค์ที่กำลังฟังเพลินเกือบสะดุ้ง มือปัดร่างจดหมายที่เธอเขียนลงกระดาษด้วยดินสอปลิวจากโต๊ะจนต้องรีบย่อตัวลงไปยื่นมือตะครุบ พอจะขยับตัวขึ้นมายืนตรง ศีรษะก็โขกกับขอบโต๊ะเสียงดังโป๊กเข้าให้

“อู๊ย…” ลตางค์ครางพลางขยับตัว แต่ก็ไม่วายพลาดไปชนเก้าอี้ตัวเองจนกระเป๋าสะพายที่แขวนไว้ร่วงลงมา ข้าวของหล่นกระจายอีก

หายนะแท้ๆ วันนี้มันวันอะไรของเธอกันแน่เนี่ย

“ตายแล้วตางค์! เจ็บไหม” เพียงขวัญตกใจ ตามองหญิงสาวตัวเล็กที่ส่งยิ้มอายๆ ในขณะที่ตาณย่อตัวลงไปช่วยเก็บของ

เขาเกือบชะงักเมื่อเห็นว่าหนึ่งในข้าวของทั้งหลายนั้นมีหนังสือเล่มใหม่ของมารดาอยู่ด้วย และดูเหมือนเจ้าของจะหวงอยู่ไม่ใช่น้อย เพราะมือบางยื่นมาคว้ารวดเร็วจนตาณไม่ทันได้แตะทั้งที่อยู่ใกล้กว่า

“ขอบคุณค่ะ” ลตางค์พึมพำบอกเสียงเบาพลางส่งมือไปรับของอื่นที่ชายหนุ่มช่วยเก็บให้คืนกลับมา แล้วรวบทุกอย่างวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะยกมือไหว้ตาณ

แววตาเป็นประกายคล้ายเจืออารมณ์ขันของเขาทำให้อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วมองเหมือนลืมตัว

เขาขำอะไร ขำเธอซุ่มซ่ามงั้นเหรอ

“ซุ่มซ่ามแบบนี้ล่ะค่ะ นี่ขนาดใส่แว่นตานะเนี่ย ไม่เป็นไรใช่ไหมตางค์” แม้จะบ่น แต่ประโยคลงท้ายของสินีก็ยังเต็มไปด้วยรอยห่วงใย

“ไม่เป็นไรค่ะ” ลตางค์ตอบเสียงอุบอิบ ความรู้สึกร้อนผ่าวบนใบหน้าทำให้เธอรีบก้มหน้าลงไม่กล้าจะสบตาใคร จึงไม่ได้เห็นว่าสายตาอ่อนแสงของตาณที่ทอดมองอยู่นั้นไม่เคลื่อนไปจากตัวเธอเลยสักนิด

“แล้วนี่จะไปไหนกันคะ มาถึงชั้นล่างเป็นแพ็กคู่แบบนี้” สินีอยู่มานานพอจะกล้าตั้งคำถาม ซึ่งก็มีไม่กี่คนเหมือนกันที่เธอจะกล้าพูดด้วยอย่างนี้

“จะแวะไปหาคุณน้องหน่อยน่ะ ไปเถอะค่ะคุณตาณ” เพียงขวัญที่พอจะมองออกว่าลตางค์น่าจะทั้งเขินทั้งเกรงคนหน้าขาวตาพราวข้างตัวเธอตัดบทชวนชายหนุ่มเพราะนึกสงสารหญิงสาว

เพียงขวัญอาจจะรู้จักลตางค์ได้ไม่นานนัก แต่แววตาสดใสอย่างคนมองโลกในแง่ดี ขยันขันแข็งในการทำงาน ไม่เคยอิดออด ไม่เคยสร้างหรือมีปัญหาทั้งที่โดนฤทธิ์ปานทิพย์เข้าไปสารพัด ทำให้อดไม่ได้ที่จะเอ็นดู ไม่อยากให้ใครในบริษัทนี้แกล้งให้ลำบากใจอีก แม้แต่คุณตาณก็เถอะ

ตาณที่ยังยิ้มตาพราวพยักหน้ารับคำชวน และเสียงทุ้มนุ่มสุดท้ายที่ลตางค์ได้ยินก่อนที่เขาจะจากไปก็มีแค่การรับคำสั้นๆ เท่านั้นเอง

“ครับ”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 28 มี.ค. 64