ทดลองอ่าน ท่าน… จงถอยไปเสีย! บทที่ 1-2 – หน้า 7 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ท่าน… จงถอยไปเสีย! บทที่ 1-2

7 of 7หน้าถัดไป

ระยะทางไปสำนักบูรพาแม้จะสั้นแต่กลับดูยาวนาน

ตอนที่รถเจ้าสาวหยุดลงซย่าลวี่กับตงซุ่ยกำลังถือกล่องเครื่องแป้งเติมหน้าให้เซียวฉางหนิงที่ร้องไห้จนใบหน้าเปรอะเปื้อน ทว่าเติมไปเติมมานางกำนัลสองคนกลับร้องไห้ขึ้นมาเองเสียก่อน

“องค์หญิงใหญ่ ทรงลงจากรถเถิดเพคะ ผู้บัญชาการเสิ่นมารับท่านแล้ว” เสียงเรียกของชิวหงนางกำนัลอาวุโสดังขึ้นนอกม่านรถอย่างร้อนใจอยู่บ้าง “ผู้บัญชาการเสิ่นมาแล้วจริงๆ เพคะ พวกเขาต่างถือดาบเอาไว้ องค์หญิง…”

ชิวหงยังพูดไม่จบ เซียวฉางหนิงก็ได้ยินขันทีของสำนักบูรพาทั้งหมดคุกเข่าลงพร้อมกัน จากนั้นก็ใช้เสียงแหลมเล็กที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของผู้ที่ถูกตอนพูดว่า “คารวะใต้เท้าผู้บัญชาการ!”

เซียวฉางหนิงที่อยู่ในรถเจ้าสาวนั่งหลังตรงทันที กอดแมวกระดองเต่าในอ้อมกอดไว้แน่น “หู่พั่ว! เขามาแล้ว ทำอย่างไรดี! ข้าจะตายแล้ว!”

หู่พั่วถูกรบกวนการนอนพักจึงยืดตัวบิดขี้เกียจแล้วส่งเสียง “เหมียว” อย่างไม่พอใจ

เสียงฝีเท้ามั่นคงเสียงหนึ่งเข้ามาใกล้ จากนั้นเสียงบุรุษทุ้มต่ำน่าฟังเสียงหนึ่งก็ดังลอยมา เขาส่งเสียงขานรับคำหนึ่งก่อนกล่าวว่า “ลุกขึ้น”

“ใต้เท้าผู้บัญชาการ ข้าน้อยรับฮูหยินมาให้ท่านแล้วขอรับ” ฟางอู๋จิ้งยิ้มสดใส พูดหยอกเย้าว่า “เพียงแต่ฮูหยินขี้กลัวอยู่บ้างจึงไม่กล้าพบหน้าคน”

เซียวฉางหนิงราวกับเผชิญหน้าศัตรูแข็งแกร่ง นางกลั้นลมหายใจพลางห่อไหล่ตามสัญชาตญาณ

เห็นหลังม่านผ้าโปร่งไม่มีความเคลื่อนไหว เสียงทุ้มต่ำบีบคั้นของเสิ่นเสวียนดังขึ้นอีกครั้ง “องค์หญิงใหญ่จะทรงลงจากรถเองหรือให้กระหม่อมเชิญลง”

สุ้มเสียงนั้นไม่มีกลิ่นอายความเป็นหญิงเหมือนขันทีทั่วไป ชวนให้รู้สึกกดดันอย่างยิ่ง

ช่างเถิด อย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี

เซียวฉางหนิงสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง พยายามสงบอารมณ์อย่างยิ่ง แล้วพูดกับนางกำนัลสองคนที่มีน้ำตาคลอ “เช็ดน้ำตาเสีย แล้วประคองข้าลงจากรถ”

ยามพลบค่ำค่อยๆ มาเยือน ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดโชยเอื่อย ใบเฟิงสีแดงดังเพลิงล่องลอยตามสายลม ม่านผ้าโปร่งสีแดงเปิดออกช้าๆ องค์หญิงใหญ่ฉางหนิงที่อายุสิบเจ็ดปีสวมชุดแต่งงานเพริศพริ้ง ริมฝีปากใต้ม่านพู่ทองสีสดงดงาม สองมือที่โผล่ออกมานอกแขนเสื้อขาวนวลราวหยก

ตอนที่ลงจากรถตัวของนางโอนเอนไปเล็กน้อย แต่กลับมายืนนิ่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ยืนอยู่ข้างรถ มองชายหนุ่มตรงหน้าที่อยู่ในชุดสีแดงเช่นกัน

นั่นเป็นชายหนุ่มที่รูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง

พูดจากใจจริง เสิ่นเสวียนไม่ได้มีหน้าตาดุร้ายเหมือนที่นางคาดคิดไว้ ถึงขั้นพูดได้ว่าเขาสง่างามไม่ธรรมดา สีผิวค่อนข้างขาว คิ้วยาวถึงขมับอยู่เหนือนัยน์ตาหงส์ที่เรียวยาวลึกล้ำ สันจมูกโด่งตรง ริมฝีปากงามได้รูป แก้มที่ค่อนข้างตอบช่วยเพิ่มความดุดันให้แก่ใบหน้าสง่างามของเขาหลายส่วน

เสิ่นเสวียนเพียงคนเดียวก็น่ากลัวพอแล้ว ทว่าที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือที่ข้างกายเขายังมีสุนัขดำตัวใหญ่ที่น่าเกรงขามตัวหนึ่งหมอบอยู่อีกด้วย

เซียวฉางหนิงไม่เคยเห็นสุนัขตัวใหญ่ถึงเพียงนี้มาก่อน! ขนของมันสีดำทั้งตัว กรงเล็บแหลมคม ขนาดตัวพอๆ กับหมาป่า! เวลานี้กำลังใช้ดวงตาสีเขียวเข้มมองสำรวจนายหญิงที่มาใหม่ผู้นี้ด้วยสายตาเหมือนอยากจะเขมือบเข้าไป…

เสิ่นเสวียนลูบหัวสุนัขดำตัวใหญ่ ยกมุมปากขึ้นช้าๆ หัวเราะด้วยน้ำเสียงที่อธิบายไม่ได้ให้เซียวฉางหนิงเสียงหนึ่ง

 

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 28 .. 66 เวลา 12.00 .

7 of 7หน้าถัดไป

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 67-68

    By

    บทที่ 67 หลบหนี เซี่ยหลิงปี้ ‘สวม’ ร่างของเซี่ยหงเฉินเดินออกจากตำหนักหลัวฝูไปอย่างเปิดเผยเช่นนี้เอง ส่วนเซี่ยหงเฉินถูกกักขังอยู่ในร่างของเซี...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 98

    By

    บทที่ 98 เมื่อคิดได้เช่นนี้ โม่เซี่ยวเหนียงก็ลุกขึ้นนั่งให้ดี ก่อนจะยกเท้าถีบฮั่วสุยเฟิงที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆ อย่างแรง ฮั่วสุยเฟิงปล่อยให้โม่เ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 65-66

    By

    บทที่ 65 ต่อสู้ กรมซือเทียน ห้องโถงรับแขกของกองเสวียนอู่ เซี่ยหงเฉินถูกเชิญเข้ามาข้างใน ชาถูกยกมาให้อย่างรวดเร็ว เขามิได้เร่งรัด เพียงใช้มือ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 10.5-10.6

    By

    บทที่ 10.5 สายลมเย็นที่เฮาหลี่ ปลายฤดูใบไม้ร่วง การสอบเคอจวี่ในฤดูใบไม้ร่วงก็ใกล้จะสิ้นสุดลง วันสุดท้ายของการสอบเคอจวี่ในฤดูใบไม้ร่วง ท้องฟ้...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 96-97

    By

    บทที่ 96 ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ เซิ่งฮูหยินโกรธจนร่างสั่น นางรีบคุกเข่าลงที่พื้นร้องขอความเมตตาและขออภัยฮุ่ยหมิ่นเซี่ยนจู่ “ข้าดูแลอนุข...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 10.3-10.4

    By

    บทที่ 10.3 สายลมเย็นที่เฮาหลี่ หยางหวั่นประคองเติ้งอิงนั่งลง ส่วนตนเองกลับรวบชายกระโปรงนั่งยองๆ ลงไป เติ้งอิงรีบบอกว่า “ทำอะไร” หยางหวั่นยื่...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 94-95

    By

    บทที่ 94 โม่เซี่ยวเหนียงตักเตือนไปเช่นนี้ ในที่สุดคนของบ้านใหญ่ก็กลับไปด้วยความไม่พอใจ ตลอดการเดินทางนี้ช่างเหนื่อยล้าจริงๆ โม่เซี่ยวเหนียงไ...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 4-6

บทที่ 4 แป้งชาด ตอนตี้อีชิวกลับถึงกองเสวียนอู่ก็เป็นยามอิ๋นแล้ว ถึงอย่างไรท้องฟ้าก็กำลังจะสว่าง เขาจึงมิได้นอนอีก ตัดสิน...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 7-9

บทที่ 7 กิเลส หิมะแรกหลังย่างเข้าฤดูเหมันต์มาเยือนเมืองหลวง หิมะแรกเล็กละเอียด จากนั้นก็ค่อยๆ รุนแรงขึ้น ปกคลุมไปทั่ววัง...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 10-12

บทที่ 10 เกล็ดย้อน สำนักเซียนอวี้หู หอฉีลู่ เซี่ยจิ่วเอ๋อร์กำลังซักเสื้อผ้า เสื้อผ้าของหวงหร่างมีมากเป็นพิเศษ อีกทั้งแบบ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 15-16

บทที่ 15 ที่พึ่งพิง เซี่ยหยวนซูใช้เวลาถึงสองชั่วยาม ในที่สุดก็ดูดพลังวัตรของเซี่ยหงเฉินจนเสร็จสิ้น เขานั่งขัดสมาธิบนพื้น...

community.jamsai.com