ทดลองอ่าน นวลหยกงาม บทที่ 15 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน นวลหยกงาม บทที่ 15

หน้าที่แล้ว1 of 7

บทที่สิบห้า

“เป็นกลิ่นนี้นี่ล่ะ”

เสียงทุ้มต่ำของหนุ่มน้อยประหนึ่งอสนีบาตที่ฟาดลงมาทำให้อี๋อวี้ที่นิ่งงันไปสะดุ้งรู้ตัว!

นางดึงสติที่เคลิ้มลอยไปกับความหล่อเหลากลับมาแล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อน จากนั้นเบนสายตาออกจากนัยน์ตาสีเขียวมรกตคู่นั้น สูดลมหายใจสองสามทีให้หัวใจที่เต้นถี่รัวกลับเป็นจังหวะสม่ำเสมอ

หลังสงบอกสงบใจลงได้ นางต่อว่าต่อขานในใจ ไฉนท่านผู้มีพระคุณคนนี้ถึงแปรเปลี่ยนรูปลักษณ์ไปทุกคราที่พบเจอกัน จากคนประหลาดไร้มนุษยสัมพันธ์ มาเป็นคุณชายสูงศักดิ์ผึ่งผาย จนถึงนัยน์ตาทรงเสน่ห์สีเขียวมรกตเบื้องหน้านี้ บันดาลให้เขากลายเป็นหนุ่มน้อยเลือดผสมรูปงามไปเสียแล้ว

อี๋อวี้ลอบมองดูสีของลูกตาคู่นั้นซ้ำอีกคราหนึ่งจนแน่ใจว่าไม่ได้ตาฝาดไปเอง ความอยากรู้อยากเห็นก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาทันควัน ดวงตาที่ละม้ายลูกแก้วคู่นั้นมีที่มาที่ไปอย่างไรกัน ด้วยนี่คือสิ่งบ่งบอกว่าเป็นพวกเลือดผสม ไหนบอกว่าเขาได้รับบาดเจ็บที่ตาเลยโดนแสงไม่ได้มิใช่หรือ ทำไมตอนนี้หายดีแล้ว ไม่รู้ว่าคนอื่นๆ ในคฤหาสน์พักผ่อนหลังนี้เคยเห็นดวงตาที่ผิดแปลกคู่นี้ของเขาหรือไม่ อี๋อวี้นั้นย่อมชินตากับคนเลือดผสมจนไม่เห็นเป็นเรื่องแปลกอันใด แต่ผู้คนในยุคโบราณสามารถยอมรับได้มากถึงขั้นนั้นหรือ

กล่าวไปแล้วคุณชายฉางผู้นี้ช่างลึกลับเอาการอยู่ คฤหาสน์เสียนหรงหลังใหญ่ขนาดนี้ มีเขาเป็นเจ้านายคนเดียวก็ช่างเถิด แต่ดูคล้ายยังไม่มีคนรู้ว่าคุณชายฉางมีนามเต็มว่าอะไร ทุกคนต่างเรียกขานเขาด้วยความยกย่องแค่ว่า ‘คุณชาย’ แม้พวกหลูซื่อจะสนใจใคร่รู้เป็นอันมาก แต่หาได้มีเจตนาสืบถามความเป็นมาของผู้มีพระคุณของตน ส่วนพ่อบ้านหลี่นั่นเคยเอ่ยขึ้นคราหนึ่งว่าตนเป็นบ่าวที่เขาซื้อเข้ามาเมื่อสามปีก่อน

อี๋อวี้ค่อยๆ เขยิบตัวไปด้านข้างให้ห่างจากดวงหน้าที่อยู่ในระยะประชิดเกินไปแล้วชวนให้หัวหมุนคว้าง นางลุกขึ้นยืนแล้วกระโดดออกจากแปลงดอกไม้ด้วยท่าทางว่องไวปราดเปรียว ยังถอยหลังไปอีกหลายก้าวหยุดยืนตรงจุดซึ่งไกลจากคนที่อยู่ข้างแปลงดอกไม้ผู้นั้นออกไปครึ่งจั้ง ถึงเผยรอยยิ้มแห้งๆ พร้อมส่งเสียงเรียกขานออกมา “ผู้มีพระคุณ”

คุณชายฉางที่นั่งยองๆ บนพื้นลุกขึ้นยืนตัวตรงอย่างเชื่องช้า แสงตะวันบ่ายคล้อยอาบไล้เสี้ยวหน้างามสง่าและเสื้อคลุมยาวสีฟ้าเข้ม อี๋อวี้เลื่อนสายตาไปมองหน้าเขา เห็นเรียวปากที่ทาทาบด้วยประกายสีทองครึ่งหนึ่งหยักแย้มขึ้นเล็กน้อย ชั่วขณะเดียวก็ทำให้จิตใจนางปั่นป่วนอีกแล้ว

นี่…นี่…นี่เขายังจะเป็นหนุ่มน้อยสดใสเจิดจ้าดั่งดวงอาทิตย์อีกด้วยหรือ

คุณชายมองนางด้วยแววตาราบเรียบพลางเอ่ย “ที่แท้หน้าตาเจ้าเป็นอย่างนี้”

รอยยิ้มบางๆ กลางแสงแดดเมื่อครู่นี้คล้ายเป็นภาพลวงตา ตอนที่อี๋อวี้มองไปอีกครา รู้สึกได้ว่าใบหน้าของคนผู้นี้กลับไปเคร่งขรึมไร้ความรู้สึกใดๆ ดังเดิม นานๆ ทีท่านผู้มีพระคุณเป็นฝ่ายกล่าววาจากับนางก่อน นางกลับพบว่าตนเองไม่อาจพูดตอบได้สักนิด หรือจะให้บอกว่า ‘ใช่น่ะสิ หน้าตาข้าก็เป็นอย่างนี้เอง’ หรือ ‘ขออภัยด้วยที่หน้าตาข้าเป็นอย่างนี้’ ทว่าสองประโยคนี้ล้วนกวนโมโหอยู่มาก ด้วยเหตุนี้นางได้แต่หัวเราะแห้งๆ เป็นคำรบที่สอง

คุณชายฉางอาจมิได้ตั้งใจฟังคำตอบจากนาง พอกล่าวถ้อยคำหนึ่งจบ เขาก้มหน้าลงดูอาภรณ์ของตนเอง อี๋อวี้มองตามสายตาเขาไป ปราดเดียวก็เห็นเสื้อคลุมที่ทำจากผ้าไหมชั้นดี มีรูกว้างสองฉื่อจากต้นขาซ้ายยาวไปถึงน่องปรากฏขึ้น เผยให้เห็นเสื้อตัวในสีขาว ส่วนผ้าชิ้นที่ถูกนางดึงขาดเมื่อครู่นี้นั้นยังติดอยู่ตรงชายเสื้อคลุมห้อยลงมาระพื้น

เสียงหัวเราะของอี๋อวี้ชะงักกึกที่ลำคอ นางจับๆ ติ่งหูอย่างละอายใจ พร้อมพูดเสียงกระซิบ “เมื่อครู่นี้ข้าไม่ได้เจตนาเจ้าค่ะ” ในใจกลับพูดว่า ใครใช้ให้ท่านจู่ๆ ก็มายืนอยู่ด้านข้าง ทำให้ข้าสะดุ้งตกใจ

เขาไม่แยแสคำขอขมาของนาง ใช้มือข้างหนึ่งยกชายเสื้อที่มีผ้าขาดห้อยร่องแร่งขึ้น ฉีกออกดังแควกแล้วโยนทิ้งไปด้านข้าง จากนั้นหมุนกายจากไปโดยไม่มองนางแม้สักแวบเดียว

จวบจนแผ่นหลังของเขาหายลับไปตรงหัวมุมประตูเรือน อี๋อวี้ถึงระบายลมหายใจเฮือกหนึ่ง ลอบรำพึงว่าเคราะห์ดีที่เขาไม่ได้ให้ชดใช้ แพรพรรณนั่นดูท่าทางราคาไม่ถูกเลยจริงๆ

นางปัดฝุ่นดินบนตัวออกระหว่างที่เดินไปที่ข้างแปลงดอกไม้ตรวจดูว่าต้นปั้วเหอที่ถูกนางล้มทับพวกนั้นยังพอมีทางรอดหรือไม่ หากในใจกลับฉงนสนเท่ห์ว่าคนที่ไม่มีข่าวคราวมาเกือบสองเดือน เหตุใดจึงมาที่นี่กะทันหัน หรือเพราะสนใจความคืบหน้าของต้นปั้วเหอนี้กันนะ

หน้าที่แล้ว1 of 7

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 1.3-1.4

    By

    บทที่ 1.3 นกกระเรียนบาดเจ็บกับดอกฝูหรง หลังจากหิมะตกในยามค่ำคืน วันถัดมาที่หนานไห่จื่อก็ปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวโพลน ผู้ดูแลเอามือป้องตาพลางเปิ...

  • ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทนำ-บทที่ 1.2

    By

    บทนำ บนโลกนี้มีการเดินทางข้ามกาลเวลาที่สมบูรณ์แบบอยู่หรือไม่ น่าจะมีอยู่ หยางหวั่นก็คือคนโชคดีที่ได้เดินทางข้ามกาลเวลาครั้งนี้ หลายคนต่างบอก...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 7-8

    By

    บทที่ 7 หูซื่อหลังส่งจางมามาไปแล้วก็มีท่าทางเซื่องซึม แต่ตอนที่หันกลับมาเห็นบุตรสาวก็ฝืนทำเป็นยิ้มร่าเริง กระตุ้นให้ตนเองฮึกเหิมแล้วไปล้างปล...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 5-6

    By

    บทที่ 5 ตามที่บทละครเขียนไว้แขวนโคมแดงคือการเปิดประตูเรือนทำงานเป็นนางคณิกา แม้หูซื่อจะทำเช่นนี้จริงๆ ยามจวนตัว แต่คำพูดนี้พอออกมาจากปากบุตร...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 3-4

    By

    บทที่ 3 อู๋เซี่ยวเซี่ยวเปิดกระจกรถเล็กน้อยด้วยสีหน้าเรียบเฉย ให้กลิ่นค่อยๆ ระบายออกไป จากนั้นสตาร์ตรถ เหยียบคันเร่งขับรถสปอร์ตออกไปจากโรงจอด...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 1-2

    By

    บทที่ 1 อู๋เซี่ยวเซี่ยวไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตนเองที่เป็นผู้จัดการดารามือทองมากประสบการณ์จะถูกสังคมวิพากษ์วิจารณ์อย่างดุเดือดพร้อมกับเจิงฝาน ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน อุบายรักลิขิตเสน่หา บทที่ 31

    By

    บทที่ 31 เสี่ยงตายป้องกันเมือง   ภายในวังหลวง ซุ่นฮ่องเต้ยังคงไม่เข้าประชุมราชสำนัก เพียงอ่านเอกสารที่ราชเลขาธิการนำถวายอยู่บนเตียง แม้...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 1-2

บทที่ 1 อู๋เซี่ยวเซี่ยวไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตนเองที่เป็นผู้จัดการดารามือทองมากประสบการณ์จะถูกสังคมวิพากษ์วิจารณ์อย่างดุเ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 5-6

บทที่ 5 ตามที่บทละครเขียนไว้แขวนโคมแดงคือการเปิดประตูเรือนทำงานเป็นนางคณิกา แม้หูซื่อจะทำเช่นนี้จริงๆ ยามจวนตัว แต่คำพูด...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 3-4

บทที่ 3 อู๋เซี่ยวเซี่ยวเปิดกระจกรถเล็กน้อยด้วยสีหน้าเรียบเฉย ให้กลิ่นค่อยๆ ระบายออกไป จากนั้นสตาร์ตรถ เหยียบคันเร่งขับรถ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 7-8

บทที่ 7 หูซื่อหลังส่งจางมามาไปแล้วก็มีท่าทางเซื่องซึม แต่ตอนที่หันกลับมาเห็นบุตรสาวก็ฝืนทำเป็นยิ้มร่าเริง กระตุ้นให้ตนเอ...

community.jamsai.com