ทดลองอ่าน นางแอ่นขับขาน สกุณาแซ่ซ้อง เล่ม 4 บทที่ 127-128 – หน้า 4 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน นางแอ่นขับขาน สกุณาแซ่ซ้อง เล่ม 4 บทที่ 127-128

บทที่ 128 ไหนเล่าอิสรภาพ

เมื่อเข้าไปดูใกล้ๆ ก็พบว่าข้างในตำหนักเงียบสงัด พอมองผ่านลวดลายแกะสลักบนบานประตูก็เห็นเหนียนไทเฮาคุกเข่าบนพื้นหน้าโต๊ะวางกระถางธูป ขมวดผมมุ่นมวย สวมชุดสีขาว

บนโต๊ะวางกระถางธูปตั้งแผ่นไม้เปล่าๆ ไว้แผ่นหนึ่ง หากเสิ่นกุยเยี่ยนจำไม่ผิดน่าจะมีไว้บูชาดวงวิญญาณของอดีตฮ่องเต้ ด้วยระเบียบกฎเกณฑ์ทำให้ไม่อาจตั้งป้ายวิญญาณเองได้ จึงไม่กล้าสลักอะไรไว้บนแผ่นป้ายทั้งสิ้น

ที่ผ่านมาเสิ่นกุยเยี่ยนคิดว่าเหนียนไทเฮาคงไม่เศร้าเสียใจเท่าใดนัก ต่อให้อดีตฮ่องเต้เสด็จสู่สรวงสวรรค์ ราชสำนักแปรปรวน ช่วงที่ยังทำงานอยู่ในตำหนักอุดร นางไม่เคยเห็นเหนียนไทเฮาแสดงอารมณ์ใดออกมาทางสีหน้าเป็นพิเศษ จึงคิดไปว่าความรู้สึกที่อีกฝ่ายมีต่ออดีตฮ่องเต้มิได้ลึกซึ้งมากมาย ภายในวังหลวงที่เต็มไปด้วยการแก่งแย่งชิงดีของเหล่าสตรี ฮ่องเต้มีหญิงงามนับไม่ถ้วนห้อมล้อม จะหาความรักที่มีเพียงใจเดียวจากที่ใดได้

ทว่าเวลานี้เหนียนไทเฮากำลังคุกเข่าอยู่หน้าโต๊ะวางกระถางธูปในอาภรณ์เรียบง่ายไร้ความวิจิตร ดูไม่เหมือนไทเฮาผู้มีชีวิตอันสูงส่งหรูหราแม้แต่น้อย กลับดูอ้างว้างไร้ที่พึ่งพิง เหมือนเด็กสาวอายุสิบเจ็ดสิบแปดที่เพิ่งเข้ามาอยู่ในวังหลวงมากกว่า

ฝ่ายนั้นเอ่ยขึ้น “ท่านมันคนเห็นแก่ตัว”

เหนียนไทเฮาพูดกับแผ่นไม้นั้นโดยไร้คำเรียกขาน ทว่ากลับทำให้ตวนเหวินที่อยู่ด้านนอกตาแดงก่ำ

“คนตายต้องกลัวอะไรเล่า ความเจ็บปวดทั้งหมดตกอยู่กับคนที่ยังต้องมีชีวิตต่อไปต่างหาก ท่านรักข้ามาทั้งชีวิต ข้าเองก็รักท่านมาทั้งชีวิต แต่ในตอนสุดท้ายท่านกลับไม่ยอมให้ข้าร่วมทางไปกับท่านด้วย”

เสียงแหบพร่านั้นพึมพำแผ่วหวิว คล้ายวันวานในวัยสะพรั่งที่เคยแย้มยิ้มอิงอกเขา กระซิบข้างหูกันเบาๆ

“ท่านทราบได้อย่างไรว่าสิ่งที่ข้าต้องการคือชีวิตหรูหราสูงส่ง…ไม่ใช่ท่าน”

เหนียนไทเฮาเงยหน้า หยาดน้ำตาร่วงพรู มองป้ายไม้เปล่านั้นด้วยสีหน้าขมขื่นร้าวราน คล้ายคั่งแค้นและเจ็บปวดระคนกัน

ตอนเขาจากไป นางไม่ได้อยู่ข้างกายด้วยซ้ำ ใช่ว่านางไม่อยากไปอยู่กับเขา แต่เขาไม่ยอมให้นางไป

เวลานี้โอรสของเขาและนางรู้จักวางแผนดำเนินกลยุทธ์เก่งกว่าเขามาก มิหนำซ้ำเพิ่งจะขึ้นครองราชย์ได้ไม่นานก็สามารถชิงอำนาจจากมือเหวินไทเฮาได้แล้ว เขาที่มองลงมาจากสวรรค์คงจะมีความสุขสินะ แต่นางเล่า นางไม่มีความสุข บุรุษที่รักจากไปแล้ว ทิ้งนางให้เดียวดายอยู่ในตำหนักแห่งนี้คนเดียว ภาพที่เห็นเมื่อหลับฝันกลางดึกล้วนแต่เป็นฉากที่นางกับเขาเคยอยู่ร่วมกันทั้งสิ้น แล้วจะให้นางมีความสุขได้อย่างไร

เสียงสะอื้นดังลอดประตูหน้าต่างออกมาด้านนอกแผ่วๆ

เสิ่นกุยเยี่ยนชะงัก แล้วถอยออกมาสองสามก้าว ตวนเหวินกัดฟันคว้าแขนนางแล้วหมุนตัวลากไปที่สวนดอกไม้ด้วยกัน

ข้าช่างไม่รู้กาลเทศะเอาเสียเลย เสด็จแม่ทรงกำลังเศร้าโศก จะไปรบกวนได้อย่างไร

สมัยเด็กๆ ตวนเหวินเคยเห็นภาพความรักใคร่ระหว่างอดีตฮ่องเต้กับเหนียนไทเฮามาไม่น้อย กระทั่งตนเองคิดถึงยังอดปวดใจไม่ได้ นางลากเสิ่นกุยเยี่ยนออกมาจากตรงนั้นแล้วยืนในสวนดอกไม้อยู่พักใหญ่กว่าอารมณ์จะสงบลง

“วันนี้วันมงคลแท้ๆ แต่ตำหนักในกลับอึมครึมเสียจริง” ตวนเหวินเบ้ปาก “ทุกคนควรดีใจไปกับเสด็จพี่ไม่ใช่หรือ แผนการปกครองใหม่เริ่มทดลองใช้แล้ว นับจากนี้ไปจะไม่มีผู้ใดในแผ่นดินกล้าดูถูกเขาอีก”

เสิ่นกุยเยี่ยนพยักหน้า “ควรดีใจไปกับฝ่าบาทจริงๆ นั่นล่ะเพคะ แต่เหวินไทเฮาประชวรด้วยโรคลมกัก ส่วนเหนียนไทเฮาก็ทรงโศกเศร้าถึงเพียงนี้ ทุกคนเลยร่าเริงไม่ออก ไว้คณะทูตจากต่างแคว้นเข้าราชสำนักมาถวายราชบรรณาการคงจะมีงานเลี้ยงสนุกๆ ให้ได้รื่นเริงเฉลิมฉลองกัน”

แต่ประเด็นสำคัญที่เข้าหูตวนเหวินกลับมิใช่งานเลี้ยงต้อนรับคณะทูตจากต่างแคว้น นางเบิกตากว้าง “เหวินไทเฮาทรงเป็นโรคลมกัก?”

“เพคะ” เสิ่นกุยเยี่ยนพยักหน้า “พูดจาไม่ได้ ได้แต่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง”

กรรมตามสนองแล้ว! ในใจตวนเหวินมีเพียงประโยคนี้

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 4-6

    By

    บทที่ 4 แป้งชาด ตอนตี้อีชิวกลับถึงกองเสวียนอู่ก็เป็นยามอิ๋นแล้ว ถึงอย่างไรท้องฟ้าก็กำลังจะสว่าง เขาจึงมิได้นอนอีก ตัดสินใจไปอ่านเอกสารที่ห้อ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 1-3

    By

    บทที่ 1 แค้นเก่า หวงหร่างกลายเป็นเผือกร้อนหัวหนึ่ง ผู้เก่งกล้าจากสำนักเซียนหลายคนฝ่าฟันอันตรายลักพาตัวนางออกมาด้วยความยากลำบากเหลือแสน เดิมท...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 1.5-1.6

    By

    บทที่ 1.5 นกกระเรียนบาดเจ็บกับดอกฝูหรง ยามนี้ในห้องลงทัณฑ์เงียบสงัดราวกับไร้คนมีชีวิต ความเจ็บปวดแสนสาหัสที่ยากจะทานทนเมื่อครู่เริ่มสงบลงแล้...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 1.3-1.4

    By

    บทที่ 1.3 นกกระเรียนบาดเจ็บกับดอกฝูหรง หลังจากหิมะตกในยามค่ำคืน วันถัดมาที่หนานไห่จื่อก็ปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวโพลน ผู้ดูแลเอามือป้องตาพลางเปิ...

  • ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทนำ-บทที่ 1.2

    By

    บทนำ บนโลกนี้มีการเดินทางข้ามกาลเวลาที่สมบูรณ์แบบอยู่หรือไม่ น่าจะมีอยู่ หยางหวั่นก็คือคนโชคดีที่ได้เดินทางข้ามกาลเวลาครั้งนี้ หลายคนต่างบอก...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 7-8

    By

    บทที่ 7 หูซื่อหลังส่งจางมามาไปแล้วก็มีท่าทางเซื่องซึม แต่ตอนที่หันกลับมาเห็นบุตรสาวก็ฝืนทำเป็นยิ้มร่าเริง กระตุ้นให้ตนเองฮึกเหิมแล้วไปล้างปล...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 5-6

    By

    บทที่ 5 ตามที่บทละครเขียนไว้แขวนโคมแดงคือการเปิดประตูเรือนทำงานเป็นนางคณิกา แม้หูซื่อจะทำเช่นนี้จริงๆ ยามจวนตัว แต่คำพูดนี้พอออกมาจากปากบุตร...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 1-2

บทที่ 1 อู๋เซี่ยวเซี่ยวไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตนเองที่เป็นผู้จัดการดารามือทองมากประสบการณ์จะถูกสังคมวิพากษ์วิจารณ์อย่างดุเ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 5-6

บทที่ 5 ตามที่บทละครเขียนไว้แขวนโคมแดงคือการเปิดประตูเรือนทำงานเป็นนางคณิกา แม้หูซื่อจะทำเช่นนี้จริงๆ ยามจวนตัว แต่คำพูด...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 3-4

บทที่ 3 อู๋เซี่ยวเซี่ยวเปิดกระจกรถเล็กน้อยด้วยสีหน้าเรียบเฉย ให้กลิ่นค่อยๆ ระบายออกไป จากนั้นสตาร์ตรถ เหยียบคันเร่งขับรถ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 7-8

บทที่ 7 หูซื่อหลังส่งจางมามาไปแล้วก็มีท่าทางเซื่องซึม แต่ตอนที่หันกลับมาเห็นบุตรสาวก็ฝืนทำเป็นยิ้มร่าเริง กระตุ้นให้ตนเอ...

community.jamsai.com