ทดลองอ่าน นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน! บทที่ 10-11 – หน้า 10 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน! บทที่ 10-11

10 of 10หน้าถัดไป

ชั่วขณะนี้เสี่ยวซานพลันรู้สึกว่าภายในเรือนของหลี่เหวยหยวนแห่งนี้จะต้องมีบางสิ่งที่น่ากลัวอยู่แน่ ในเมื่อคุณชายใหญ่ก็ดูเป็นคนมืดมนออกอย่างนั้น ตลอดทางนางจึงเดินไปพร้อมกับยกโคมไฟที่สานจากไม้ไผ่ส่องดูไปทั่วบริเวณ เกรงว่าจู่ๆ จะมีตัวอะไรกระโดดออกมา

แม้คืนนี้จะเป็นคืนข้ามปี ทว่าภายในเรือนแห่งนี้กลับไม่ได้จุดโคมอย่างเรือนอื่น และบริเวณที่โคมไฟในมือเสี่ยวซานสามารถส่องไปถึงนั้นก็มีอยู่จำกัด ดังนั้นพื้นที่ส่วนใหญ่ที่มองเห็นได้จึงมีแต่ความมืดมิด

คืนที่หิมะตก ทั้งในตอนพลบค่ำยังมีพายุพัดรุนแรง บริเวณมุมกำแพงตรงนั้นไม่รู้ว่าเป็นกิ่งไม้แห้งเหี่ยวของต้นอะไรถูกลมพัดหักลงมาแกว่งไกวไม่หยุด ส่งเสียงสากๆ เกล็ดหิมะที่ตกกระทบใบหน้าก็หนาวๆ เย็นๆ ฉับพลันเสียงแกร๊กก็ดังขึ้นกะทันหัน เมื่อได้ยินในค่ำคืนที่เงียบสงัดเช่นนี้ก็ยิ่งน่าหวาดกลัวเป็นพิเศษ

เสี่ยวซานสะดุ้งตกใจจนตัวสั่นไปทั้งร่าง นางส่งเสียงร้องออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะก้าวกระโดดไปเกาะแขนของหลี่หลิงหว่านแน่น พลางเอ่ยด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว “คุณ…คุณหนู บ่าว…บ่าวกลัวเจ้าค่ะ”

ความจริงตั้งแต่หลี่หลิงหว่านเดินเข้ามาในเรือนแห่งนี้ ในใจนางก็เริ่มหวาดกลัวแล้วเช่นกัน

เดิมทีบทของหลี่เหวยหยวนในนิยายก็ถูกนางวางให้เป็นคนวิปริตที่จิตใจบิดเบี้ยวคนหนึ่ง ไหนเลยจะใช้ความคิดเช่นคนปกติไปคาดเดาความคิดของเขาได้กัน และจะมีใครที่รู้ว่าเบื้องหลังความมืดมิดของยามค่ำคืนในเรือนแห่งนี้ได้ปิดบังซ่อนเร้นอะไรเอาไว้บ้าง

ต่อให้นางหวาดกลัวมากกว่านี้ก็ไม่อาจแสดงออกมาให้ใครเห็นได้ นางพยายามมาหลายวันขนาดนี้ วันนี้ได้เข้ามาในเรือนของหลี่เหวยหยวนแล้วมิใช่หรือ

ตามความคิดของหลี่หลิงหว่าน ในเมื่อหลี่เหวยหยวนยอมให้นางเข้ามาในเรือนของเขาแล้ว ซึ่งเรือนก็เปรียบได้กับพื้นที่ส่วนตัว และนางเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวของเขาได้แล้ว เช่นนั้นก็หมายความว่าหลี่เหวยหยวนกำลังค่อยๆ เปิดใจให้นาง ถึงขั้นนี้แล้วนางจะถอยหลังกลับได้อีกหรือ ต่อให้ข้างหน้าเป็นภูเขามีดหรือทะเลเพลิง นางก็ต้องบุกฝ่าเข้าไปให้ได้

หลี่หลิงหว่านเกาะแขนเสี่ยวซานกลับไปด้วยมือที่สั่นเทา พร้อมกับฝืนให้น้ำเสียงของตนเองฟังแล้วไม่สั่นเครือ “ไม่ต้องกลัว เสี่ยวซาน ไม่ต้องกลัวแล้วก็ไม่ต้องร้องไห้ด้วย”

ถ้าเจ้ายังร้องไห้อีก ข้าก็จะร้องไห้ตามแล้วนะ!

เงยหน้ามองตรงไปอีกครั้งก็เห็นหลี่เหวยหยวนหยุดยืนอยู่บนขั้นบันไดที่มีหิมะปกคลุมอยู่ กำลังมองตรงมาที่พวกนางสองคนโดยไม่พูดอะไร

 

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 20 มิ.ย. 62

10 of 10หน้าถัดไป

Comments

comments

Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 84.1-84.2

    By

    บทที่ 84.1 ชายาเป่ยเจิ้นอ๋องมองชุดรัดเอวแขนหลวมทำจากผ้าพลิ้วกรุยกรายลายปักซูซิ่ว บนร่างองค์หญิงอวี๋หยางอีกครา ดูคล้ายกับแบบที่ซูลั่วอวิ๋นสวม...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 83.1-83.2

    By

    บทที่ 83.1 หานเหยาได้ยินน้องชายพูดขึ้นมา นางก็เอ่ยอย่างลิงโลด “ดี! พี่สะใภ้ ท่านไม่ต้องกลับไปที่หมู่บ้านเฟิ่งเหว่ยแล้ว ที่นั่นวุ่นวายเหลือเก...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 82.1-82.2

    By

    บทที่ 82.1 ที่แท้จ้าวกุยเป่ยคิดว่าให้สัญญากับหานเหยาไว้ว่าจะมารับลูกอมก็จำเป็นต้องรักษาคำพูดหรือไร หานหลินเฟิงคร้านจะแยแสบุรุษหัวทึบผู้นี้ เ...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 5-6

    By

    บทที่ 5 ราตรีวุ่น แววตาเสิ่นเฉียนมืดทะมึน กัดริมฝีปาก ปลายคางเกร็งแน่นเผยความแข็งกร้าวอยู่ในที “ที่แท้ถูกเด็ดปีกหมดสิ้นแล้วเนรเทศมาให้ข้านี่...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 81.1-81.2

    By

    บทที่ 81.1 ฉิวเจิ้นเพ่งตามองดูแล้วก็พบว่าไม่เพียงกำแพงของค่ายเสบียงมีการต่อเติมให้สูงขึ้น ยังขุดคูลึกรอบตัวกำแพงทั้งด้านนอกด้านในเพิ่มอีกสอง...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 3-4

    By

    บทที่ 3 หงหลวนแต่งงาน ลมราตรีพัดกรู แสงจันทร์สาดส่อง ภายในหอตั้นเสวี่ยของจวนสกุลเซี่ยเวลานี้ เซี่ยจิ่นสองมือไพล่หลัง ฟังน้องชายตัวน้อยเซี่ยซ...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 1-2

    By

    บทที่ 1 ลมตะวันตกพัดมา สุริยันจมลับประจิม แสงสายัณห์สาดส่องขอบฟ้า เสิ่นเฉียนเปลี่ยนม้าไปตัวหนึ่งแล้วในจุดพักม้า เช่นนี้จึงเร่งมาถึงนอกเมืองห...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

community.jamsai.com