ทดลองอ่าน นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน! บทที่ 10-11 – หน้า 7 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน! บทที่ 10-11

ทว่ารอยยิ้มนี้ของนางหาได้เบ่งบานให้เขาเพียงผู้เดียวไม่ อย่างน้อยในตอนที่อยู่เรือนซื่ออันเมื่อครู่นี้เขาก็เคยเห็นนางยิ้มแบบนี้ให้กับผู้คนมากมาย มิหนำซ้ำในใจหลี่เหวยหยวนเองก็กระจ่างแจ้งดี เบื้องหลังรอยยิ้มสว่างไสวที่หลี่หลิงหว่านมีให้กับเขานี้ ใครจะไปรู้ว่าในใจอันจริงแท้ของนางกำลังวางแผนการอันใดอยู่

ความตกตะลึงและความยินดีที่ปรากฏขึ้นยามที่เห็นนางเมื่อครู่นี้พลันสลายไปในพริบตา เขาเบือนหน้าแล้วเลื่อนสายตาไปยังประกายแสงจากโคมไฟบริเวณทางเดินในสวนดอกไม้ที่อยู่ห่างไกลออกไป พลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง “เจ้ามาทำอะไรที่นี่”

“พี่ชาย” รอยยิ้มบนใบหน้าหลี่หลิงหว่านยังคงสว่างไสว กระทั่งน้ำเสียงก็อบอุ่นเช่นเดิม ไม่ได้ถูกลมหนาวอันโหดร้ายนี้ลดความอบอุ่นลงไปแม้แต่น้อย “ข้ามาอยู่เฝ้าคืนข้ามปีเป็นเพื่อนพี่ชายเจ้าค่ะ”

ในอกคล้ายถูกของบางอย่างทุบตีเข้าอย่างแรง กระนั้นหลี่เหวยหยวนก็ยังคงรักษาท่าทีหันหน้ามองไปทางอื่น เขาไม่ได้มองหลี่หลิงหว่าน น้ำเสียงก็ยังแข็งกระด้างเช่นเดิม “ข้าไม่ต้องการ ไสหัวไป”

คนผู้นี้ช่างหัวรั้นจริงๆ เลย หลี่หลิงหว่านจะยอมถอยกลับไปง่ายๆ เช่นนี้ได้อย่างไร คิดแล้วรอยยิ้มบนใบหน้าของนางก็ยิ่งงดงามมากขึ้น นางเดินเข้าไปใกล้เขาอีกก้าวหนึ่งแล้วเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “พี่ชาย พี่อยู่เฝ้าคืนข้ามปีเพียงลำพังออกจะน่าเบื่อเกินไปแล้ว ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนพี่เองเจ้าค่ะ”

“ข้าไม่ต้องการ” ยังคงเป็นคำตอบที่แข็งกร้าวคำตอบเดิม

อย่างน้อยเมื่อเทียบกับประโยคก่อนหน้าแล้วยังลดคำว่า ‘ไสหัวไป’ ได้ตั้งสามคำ หมายความว่าในใจเขาถูกคำพูดประโยคนี้ของนางทำให้ใจอ่อนลงแล้วใช่หรือไม่ หลี่หลิงหว่านปลอบใจตนเองเงียบๆ แล้วเอียงศีรษะน้อยๆ ครานี้ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าอีกแล้ว แม้แต่น้ำเสียงก็ฟังเซื่องซึมไม่น้อย

“พี่ชาย เมื่อครู่ตอนที่อยู่กับท่านย่าข้าก็เห็นพี่เดินออกมาแล้ว ในใจเป็นห่วงพี่ชายนัก กลัวว่าพี่ต้องอยู่เฝ้าคืนข้ามปีเพียงลำพังแล้วจะเหงา ดังนั้นข้าถึงได้มาหาพี่ ทั้งยังยืนอยู่ท่ามกลางหิมะตกหนักที่หน้าประตูเรือนพี่ตั้งนานเชียวนะเจ้าคะ เพราะว่าคืนนี้อยากจะเฝ้าคืนข้ามปีเป็นเพื่อนพี่ด้วย แต่พี่ชายรังเกียจข้าขนาดนี้เลยหรือเจ้าคะ ไม่อยากให้ข้าอยู่เฝ้าคืนข้ามปีเป็นเพื่อนพี่จริงๆ หรือ” ในตอนท้ายน้ำเสียงของนางแฝงไปด้วยอาการสะอื้น

พูดไปแล้วนางในตอนนี้ก็เป็นเพียงเด็กหญิงอายุแปดขวบคนหนึ่งเท่านั้น เรื่องแสร้งทำตัวน่าสงสารเช่นนี้ ใครบ้างจะทำไม่เป็นกัน นางไม่เชื่อหรอกว่าหลี่เหวยหยวนจะเป็นคนจิตใจด้านชาจนไม่รู้สึกใจอ่อนจริงๆ

Comments

comments

Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 84.1-84.2

    By

    บทที่ 84.1 ชายาเป่ยเจิ้นอ๋องมองชุดรัดเอวแขนหลวมทำจากผ้าพลิ้วกรุยกรายลายปักซูซิ่ว บนร่างองค์หญิงอวี๋หยางอีกครา ดูคล้ายกับแบบที่ซูลั่วอวิ๋นสวม...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 83.1-83.2

    By

    บทที่ 83.1 หานเหยาได้ยินน้องชายพูดขึ้นมา นางก็เอ่ยอย่างลิงโลด “ดี! พี่สะใภ้ ท่านไม่ต้องกลับไปที่หมู่บ้านเฟิ่งเหว่ยแล้ว ที่นั่นวุ่นวายเหลือเก...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 82.1-82.2

    By

    บทที่ 82.1 ที่แท้จ้าวกุยเป่ยคิดว่าให้สัญญากับหานเหยาไว้ว่าจะมารับลูกอมก็จำเป็นต้องรักษาคำพูดหรือไร หานหลินเฟิงคร้านจะแยแสบุรุษหัวทึบผู้นี้ เ...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 5-6

    By

    บทที่ 5 ราตรีวุ่น แววตาเสิ่นเฉียนมืดทะมึน กัดริมฝีปาก ปลายคางเกร็งแน่นเผยความแข็งกร้าวอยู่ในที “ที่แท้ถูกเด็ดปีกหมดสิ้นแล้วเนรเทศมาให้ข้านี่...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 81.1-81.2

    By

    บทที่ 81.1 ฉิวเจิ้นเพ่งตามองดูแล้วก็พบว่าไม่เพียงกำแพงของค่ายเสบียงมีการต่อเติมให้สูงขึ้น ยังขุดคูลึกรอบตัวกำแพงทั้งด้านนอกด้านในเพิ่มอีกสอง...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 3-4

    By

    บทที่ 3 หงหลวนแต่งงาน ลมราตรีพัดกรู แสงจันทร์สาดส่อง ภายในหอตั้นเสวี่ยของจวนสกุลเซี่ยเวลานี้ เซี่ยจิ่นสองมือไพล่หลัง ฟังน้องชายตัวน้อยเซี่ยซ...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 1-2

    By

    บทที่ 1 ลมตะวันตกพัดมา สุริยันจมลับประจิม แสงสายัณห์สาดส่องขอบฟ้า เสิ่นเฉียนเปลี่ยนม้าไปตัวหนึ่งแล้วในจุดพักม้า เช่นนี้จึงเร่งมาถึงนอกเมืองห...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

community.jamsai.com