ทดลองอ่าน บอสคะ หนูจะไม่ทน! บทนำ

บทนำ

แปดปีแล้วที่เธอไม่อาจละสายตาไปจากผู้ชายคนนี้!

มาลินีเจอเขาครั้งแรกตอนเรียนอยู่ปีหนึ่งกำลังจะขึ้นปีสอง กัลยา เพื่อนสนิทสุดซี้ซึ่งรู้จักกันมาตั้งแต่ชั้นประถมชวนเธอไปงานจ็อบแฟร์ของมหาวิทยาลัยที่จัดขึ้นในหอประชุมใหญ่ วันนั้นเธอไม่ได้ตั้งใจจะไปฟังบรรยายหรอก แต่ถูกเพื่อนลากเข้าไปมากกว่า

‘เราเพิ่งจะปีหนึ่งเองนะแก้ว ไปทำไมเนี่ย’ มาลินีท้วงทั้งที่ยังมีแก้วชานมไข่มุกโปะวิปครีมอยู่ในมือ

‘ก็ต้องวางแผนไว้ก่อนป่ะ อีกแค่สามปีจะจบแล้ว ฟังๆ ไว้เผื่อได้อะไรบ้าง’

‘งั้นแกเข้าไปจองที่ให้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันตามไป ชานี่แก้วละตั้งห้าสิบห้าบาท วิปครีมยังไม่ได้แตะเลยจะให้ทิ้งก็เสียดาย’

มาลินีโบกมือไล่เพื่อนพลางละเลียดวิปครีมเนื้อนุ่มโรยผงซินนามอนด้วยความเสียดาย ก่อนดูดชานมอีกอึกใหญ่จนหมดแก้ว

จังหวะที่เธอกำลังเอี้ยวตัวมองหาถังขยะ สายตาเจ้ากรรมดันไปสะดุดเข้ากับเรือนร่างกำยำสูงใหญ่ในชุดสูทสีกรมท่าที่กำลังเดินออกมาจากห้องรับรองข้างหอประชุม

สะโพกสอบ ก้นตึงแน่น อกผาย ช่วงไหล่กว้างบึกบึนรับกับสูทที่สวมใส่

มาลินีถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเห็นโครงหน้าบึกบึน ประดับด้วยริมฝีปากหยักสวยน่าจูบ จมูกโด่งงุ้มเข้าเล็กน้อยเหมือนจมูกเหยี่ยว กรอบตาเรียวยาวซ่อนดวงตาสีดำเปล่งประกายคมกล้าไว้

ดูเหมือนเขาจะสัมผัสได้ว่าถูกเธอจับจ้องจึงหันกลับมามองก่อนกระตุกยิ้ม เป็นรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ที่สั่นคลอนหัวใจของนักศึกษาปีหนึ่งจนแก้วชานมไข่มุกว่างเปล่าในมือสั่นระริก

ทั้งที่เขาเดินตามคณบดีเข้าหอประชุมไปแล้ว แต่หัวใจของสาวน้อยวัยสิบแปดปียังเต้นกระหึ่ม และไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงง่ายๆ

‘แก…ฉันเจอแล้ว’ มาลินีรีบนั่งลงข้างเพื่อนสนิทพลางชี้มือไปยังชายหนุ่มในชุดสูทสีกรมท่าที่นั่งอยู่แถวหน้าเวที

‘เจออะไรของแก’

‘พ่อของลูก! ฉันเจอแล้ว’

ยังไม่ทันขาดคำเขาก็ก้าวขึ้นไปบนเวทีตามคำเชิญของพิธีกรท่ามกลางเสียงฮือฮาของนักศึกษาสาว

‘หล่อไม่บันยะบันยังแบบนี้ ลูกของฉันออกมาคงหน้าตาดีเหมือนพ่อเนอะ’

กัลยาเบ้ปาก เหลือบตาขึ้นมองบน ‘นี่แกตื่นรึยังมะลิ ถ้ายังจะได้ช่วยเขย่าให้ตื่น’

มาลินีหน้าง้ำ ย่นจมูกใส่เพื่อนสนิท ก่อนเพ่งความสนใจไปยังชายหนุ่มรูปงามบนเวที