ทดลองอ่าน บอสคะ หนูจะไม่ทน! บทนำ

ตะ…แต่…ปลายนิ้วของเราชนกันจนต่างฝ่ายต่างสะดุ้งเหมือนไฟฟ้ากระตุก เขารีบชักมือออก หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาถูนิ้วแรงๆ คล้ายว่าเธอเป็นตัวเชื้อโรค

นอกจากปากร้ายแล้ว ยังขยันย่ำยีหัวใจดวงน้อยของเธออีก คอยดูสิมาลินีจะไม่รักเขาแล้ว กลับไปนั่งเฝ้าโอป้าเล่นบอลตอนเย็นก็ได้

แต่…พอถึงเวลาจริงมาลินีก็ทำไม่ได้อย่างที่ตั้งใจไว้สักอย่าง เธอบอกตัวเองว่าจะเลิกรักเขา จะหาเหยื่อรายใหม่ไว้ฟินเล่น แอบกรี๊ดโอป้าเกาหลีไปจนถึงนักดนตรีผมยาวสุดเท่ในผับแถวมหา’ลัย แต่กลับไม่มีใครโผล่เข้ามาในฝันของเธอได้เกือบทุกคืนเหมือนบอสเจตต์เลย

ในฝันนั้นเรากำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ตระกองกอดแนบชิดสนิทกันราวกับถอดออกมาจากคัมภีร์กามาสุตรา แค่หวนนึกถึงก็ทำเอามาลินีวาบหวามสะเทิ้นอาย หากเขารู้ว่าเธอคิดทะลึ่งตึงตังกับเขาล่ะก็ มีหวังเธอคงถูกเด้งออกจาก เจ.ซี.กรุ๊ป แทบไม่ทัน

หลังการฝึกงานจบลงธิดาได้บอกกับเธอว่าเรียนจบเมื่อไรให้ส่งเรซูเม่และใบเกรดมาทางอีเมล แล้วธิดาจะดึงตัวเข้าโปรเจ็กต์เอง

‘แล้วบอสโอเคเหรอคะ’

‘พี่ไม่เห็นเธอว่าอะไรนะ บอกว่าแล้วแต่พี่จัดการ’

มาลินีค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยเธอก็มีงานรองรับตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ แต่เพื่อเป็นหลักประกันว่าธิดาจะไม่เปลี่ยนใจ เธอเลยคอยติดต่อธิดาเป็นระยะ ส่งขนมไปให้บ้าง เวลามีงานเลี้ยงของทีมงานธิดาก็จะชวนเธอไปด้วยเป็นประจำเพราะมาลินีสนิทกับพี่ๆ ในทีมแล้ว

‘บอสให้บัดเจ็ตสองหมื่น กินดื่มไม่อั้น’

หลายคนเฮลั่นแต่ก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อธิดาพูดต่อว่า

‘พรุ่งนี้ประชุมแปดโมง บอสบอกห้ามขาด’

เหล่ารุ่นพี่พากันบ่นกระปอดกระแปดเรื่องความขยันเว่อร์วังของบอสเจตต์ แต่พวกที่ทำงานกับบอสมาหลายปีไม่ยักมีใครยอมลาออกหากไม่จำเป็นจริงๆ จะยกเว้นก็แต่ผู้ช่วยเลขาฯ ของธิดานั่นแหละที่ขยันลาออกกันเป็นว่าเล่นเพราะทนอารมณ์เหวี่ยงของเจ้านายไม่ไหว

‘งานแยะเงินเดือนก็เยอะตาม แถมสิ้นปียังได้โบนัสมากกว่าบริษัทอื่นอีก ลาออกก็โง่ล่ะ’ วลัยพรมาร์เก็ตติ้งสาวที่แต่งงานแล้วแต่ยังแต่งตัวสวยพริ้งตลอดเปรยขึ้น

‘ไปที่ไหนก็งานเยอะทั้งนั้นแหละ แต่อยู่ที่นี่ทำให้ฤทัยเก่งขึ้นนะเพราะความเฮี้ยบของบอสเนี่ยแหละ’ ฤทัยเสริมต่อ

‘สองสาวให้ทำอะไรมีบ่นทุกที แต่ให้ลาออกนี่เดินหนีนะ’ ธิดาแซว มาลินีเลยอดหัวเราะตามไม่ได้

‘ออยว่านะถ้าลาออกไปนี่ตั้งบริษัทได้เลย ทำเป็นทุกอย่าง บอสแกสอนเหมือนไม่สอน คนทำงานชุ่ยๆ ไม่ตั้งใจเลยมักเกลียดแกกันหาว่าแกเขี้ยว ทนอยู่ได้ไม่นานก็ลาออกเหมือนผู้ช่วยพี่ธิดานี่แหละ’

‘แล้วพี่ธิดาล่ะคะ ไม่อยากลาออกบ้างเหรอ ทำงานใกล้ชิดบอสขนาดนี้โดนเหวี่ยงบ้างไหมคะ’

ธิดาหัวเราะหึๆ ‘แรกๆ ก็มีจ้ะ แต่หลังๆ บอสไม่ค่อยกล้าเหวี่ยงพี่หรอก เธอรู้ว่าพี่เอาจริง พี่อยากลาออกไปดูแลลูก เธอเลยไปเหวี่ยงใส่ผู้ช่วยเลขาฯ แทน’

‘ที่จริงใครๆ ก็อยากทำงานกับบอสนะแกเงินหนา แต่ก็ใช้งานจนคุ้มเงินล่ะ’ อรวี หัวหน้าเซลส์ลูกหนึ่งเสริม