ทดลองอ่าน บอสคะ หนูจะไม่ทน! บทนำ

มาลินีเถียงแทนเข้าทำนอง…ผู้ชายข้าใครอย่าแตะ

แต่พอแก้ตัวแทนบอสสุดที่เลิฟแล้ว เธอก็นั่งถอนหายใจต่อ

‘ลาออกไหมล่ะ’

จู่ๆ กัลยาก็แทรกขึ้นแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

‘ไม่เอา ฉันกลัวบอสอนุมัติ’

‘บอสไม่อนุมัติง่ายๆ หรอก ไม่ลาป่วย ไม่ลาพักร้อน แถมรองรับอารมณ์หงุดหงิดของพ่อเจ้าประคุณได้ทุกชนิด จะไปหาพนักงานดีเด่นแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก แกแกล้งเปรยๆ ว่าจะลาออกสิ เผื่อเขาจะขึ้นเงินเดือนให้’

‘ฉันว่าเผลอๆ จะโดนหักเงินเดือนน่ะสิไม่ว่า บอสเหมือนชาวบ้านเสียที่ไหน’

‘ถ้าหักก็ลาออกเลย มีอย่างที่ไหน งานหลักก็ต้องทำ งานผู้ช่วยเลขาฯ พี่ธิดาก็ต้องสู้ นี่ตกลงเขาจะไม่หาผู้ช่วยเลขาฯ คนใหม่แล้วเหรอ กะจะให้แกทำถาวรเลยรึไง’

‘ฉันก็ไม่ได้ยุ่งอะไร…’

‘หิ้วงานกลับมาทำที่ห้องยันเที่ยงคืนตีหนึ่งเรียกไม่ยุ่งเหรอมะลิ จะรักจะชอบให้มันมีลิมิตบ้าง’

คิดไปคิดมามาลินีชักคล้อยตามจึงลองวัดใจทำตามแผนของกัลยา แกล้งยื่นหนังสือลาออกให้เขาในวันถัดมา เขากำลังอยู่ในดงเอกสารปึกโตจึงปรายตามองเพียงเล็กน้อย

‘นี่อะไร’

‘จดหมายลาออกค่ะ’ เขาเลิกคิ้ว เงยหน้ามองเธอครู่หนึ่งคล้ายคาดไม่ถึง

‘แล้วจะไปทำที่ไหน’

นั่นสิไปทำที่ไหนดี มาลินียังไม่ได้คิดเลย เธอคิดแค่ว่าจะได้เห็นฉากเขายื้อยุดเกาะกุมมือเธอไว้เพราะขาดเธอไม่ได้ แล้วเธอก็จะยอมเป็นทาสรักผู้ภักดีต่อไป ทว่าภาพที่เห็นของจริงคือเขาก้มหน้าอ่านเอกสารตามเดิมพลางเปรยเสียงเย็นชา

‘วางไว้ เดี๋ยวผมเซ็นให้ อ้อ บอกธิดาเรียกฝ่ายบุคคลมาหาผมหน่อย’

เขาไม่ได้สนใจน้ำตาที่กลิ้งลงบนพวงแก้มสีชมพูระเรื่อของเธอเลยสักนิด

หลังจากบรรดารุ่นพี่ในทีมรู้ข่าวการลาออกของมาลินีก็รวมตัวกันเข้ามาในห้องเพื่อยับยั้งการตัดสินใจของบอส แต่เพียงครู่เดียวเป็นต้องถอยกรูดออกมา เหลือเพียงธิดาที่ยังยืนเผชิญหน้าเจ้านายหนุ่ม

มาลินีขยับตัวเข้าไปแอบมองอยู่ตรงช่องว่างระหว่างประตูห้องทำงานที่เปิดแง้มอยู่พร้อมฤทัย วลัยพร และอรวี