ทดลองอ่าน ปรารถนา… คุณอีกสักครั้ง ชุด Wishing You ด้วยรัก… และปรารถนา บทนำ – บทที่ 1

กาลเวลาแปะมือพลางรับเงินอีกฝ่ายมา

“ได้ไงคะพี่แพม จิทานด้วยก็หารด้วยสิ”

“ไม่ใช่เรื่องของเด็กจ้ะ”

“แต่ว่า…”

“ลุกๆ ไปขอพรกัน”

ภูริตาตัดบทพลางเดินนำอีกสองคนสู่บันไดทางเชื่อมรถไฟฟ้าเพราะประตูห้างปิดเรียบร้อยแล้ว ก่อนเดินลัดเลาะริมถนนไปจนถึงศาลพระตรีมูรติซึ่งตั้งตระหง่านอยู่บริเวณด้านหน้าห้างเซ็นทรัลเวิลด์

เพิงร้านค้าขายเครื่องเซ่นไหว้ปิดทำการไปแล้ว ทำเอาภูริตาหน้าเครียด

“ท่านจะงอนไหมอ่ะเว มาขอความรักแต่ดั๊นไม่มีของอะไรมาติดสินบนท่านเลย”

“นั่นสิ สงสัยจะนกอีกเหมือนเคย”

สองสาวส่งเสียงอ้อแอ้พลางหัวเราะให้กัน พานให้จิรัศยาซึ่งเมาน้อยสุดถึงกับลอบถอนหายใจ

“จิว่าแค่พนมมือตั้งจิตอธิษฐานก็คงพอมั้งคะพี่แพมพี่เว”

“เออ จริงของน้องจินะ แค่พนมมือขอท่านก็คงพอ”

ภูริตาเงยหน้าขึ้นมองเทวรูปสีทองอร่ามที่มีไฟสปอตไลต์ส่องสว่าง ไม่รู้ว่าเพราะเมารึเปล่าเธอจึงรู้สึกว่าท่านดูเปล่งปลั่งสุกสกาวเป็นพิเศษ

ภูริตากล่าวคำสวดตามป้ายซึ่งติดตั้งอยู่บริเวณนั้นเสร็จจึงเริ่มต้นขอพรในใจ

…ขอให้พี่เขมยังไม่แต่งงาน ยังไม่มีลูก หรือถ้ามีแล้วก็ขอให้รีบหย่าในวันสองวันนี้ ขอให้พี่เขมรักแต่แพมคนเดียว แพมสัญญาว่าแพมจะไม่ทำร้ายจิตใจพี่เขมอีก ท่านช่วยแพมด้วยนะคะ…สาธุ!

เธอขอพรเสร็จก็กราบที่พื้นสามครั้งพอเป็นพิธี เงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็พบว่าอีกสองสาวขอพรเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“โทษที รอนานป่ะ”

“ก็สักพัก ขออะไรแพม ยาวเป็นกิโลเชียว” กาลเวลาหยอกยิ้มๆ

“ของแบบนี้ห้ามบอกคนอื่นย่ะ เดี๋ยวไม่ศักดิ์สิทธิ์”

“แต่ฉันอยากบอก…” กาลเวลาหัวเราะคิก “ฉันบอกของฉันคนเดียวก็ได้ ฉันขอให้ฉันได้แฟนหน้าตาเหมือนพัคซอจุน”

กาลเวลาโชว์รูปพระเอกเกาหลีชื่อ ‘พัคซอจุน’ จากโทรศัพท์มือถือ ทำเอาภูริตาและจิรัศยาทำหน้าแปลกใจ

“ขอมากไปมั้ยแก” ภูริตาถามตรงๆ

“สำเร็จหรือไม่สำเร็จ อีกหกเดือนนัดเจอกันมั้ยล่ะ”

“จิโอเคค่ะ”

“ดีล ถ้าฉันง้อแฟนเก่าสำเร็จ ครั้งหน้าต้องให้ฉันเลี้ยงด้วย”

“สรุปว่าแกขอพรให้ง้อแฟนเก่าสำเร็จว่างั้น” กาลเวลาดักคอ แต่เพราะกลัวคำอธิษฐานไม่ศักดิ์สิทธิ์ ภูริตาจึงเม้มปากแน่น “ย่ะ ครั้งหน้าฉันจะสั่งไม่ยั้งมือเลย”

สามสาวแปะมือกันเป็นสัญญาณนัดแนะถึงคำสัญญาที่ให้ไว้แก่กัน และแล้วเรื่องราวความรักของภูริตาก็เริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้งในอีกสองวันต่อมา