ทดลองอ่าน ปรารถนา… คุณอีกสักครั้ง ชุด Wishing You ด้วยรัก… และปรารถนา บทที่ 5

“แม่นี่เก่งเรื่องเสแสร้งแกล้งทำนักล่ะ หลงกลเมื่อไรมีแต่จะเจ็บหนัก”

“แต่ผมเห็นแววตาเวลาคุณแพมพูดถึงนายหัวแล้วออกจะอ่อนหวาน ไม่เหมือนเสแสร้งเลยนะครับ”

“แกยังรู้จักแม่นี่น้อยไป”

แต่อนุวัตกลับเชื่อมั่นสายตาตนเอง แววตายามหญิงสาวพูดถึงเจ้านายของเขาเต็มไปด้วยความรักล้นหัวใจ แล้วสีหน้าของเจ้านายยามได้ยินเรื่องราวของภูริตาก็ไม่แพ้กันหรอก บางครั้งดูเย็นชา แต่หลายๆ ครั้งกลับดูเก้อเขินเหมือนคนกำลังอินเลิฟด้วยซ้ำไป ไม่ผิดแน่ๆ เจ้านายของเขายังรักภูริตาอย่างแน่นอน

“แต่ถึงอย่างนั้นนายหัวก็ยังช่วยคุณแพมไว้นี่ครับ”

“ฉันเห็นว่าเป็นลูกหมาลูกแมวหรอก ก็เลยช่วยไว้”

“แล้วตอนนี้คุณแพมเป็นยังไงบ้างครับ ฟื้นรึยัง”

“ฉันจะรู้ได้ยังไง ป่านนี้ป้าหวายคงไล่ออกจากบ้านไปแล้ว”

“โธ่ เธอน่าสงสารออกครับ เธออุตส่าห์บินมาหานายหัว กระเป๋าเงินก็หาย แล้วเธอจะไปไหนมาไหนยังไงล่ะครับ”

“แล้วมันเรื่องของฉันรึไงถึงต้องเดือดร้อนแทนแม่นั่น เงินก็ไม่มีแล้วยังไม่รู้จักคิด แทนที่จะนั่งรถทัวร์กลับนั่งเครื่องบิน”

“หมายความว่าไงครับ ผมงงไปหมดแล้ว นายหัวพูดยังกะรู้ว่าคุณแพมกำลังช็อตเงิน”

“ช่างเถอะ แกไม่ต้องรู้มากหรอก”

“ผมว่านายหัวน่าจะโทรถามป้าหวายหน่อยนะครับว่าคุณแพมเป็นยังไงบ้าง ผู้หญิงตัวคนเดียวน่าสงสารออก”

“ไม่! แล้วนั่นแกหิ้วอะไรอยู่ในมือ”

อนุวัตยิ้มแหย “ขนมของน้องมุกครับ น้องมุกชอบกินขนมโตเกียว ผมก็เลยแวะซื้อจากในห้างครับ”

“พวกขนมนมเนยอย่าเอาไปให้น้องมุกเยอะเลย เค้าไม่ค่อยได้ออกมาข้างนอก กินแล้วก็นั่งอยู่แต่ในห้อง กินของหวานมากๆ มันสะสม เดี๋ยวอีกหน่อยโคเลสเตอรอลสูง”

“ไหนๆ ผมก็ซื้อมาแล้ว ขอเอาไปให้น้องมุกนะครับ แต่ถ้านายหัวไม่อนุญาต ผมเอาไปให้คุณแพมก็ได้”

เขมตวัดมองลูกน้องตาขวาง ละม้ายจะบอกเป็นนัยว่า…อย่าเสือก!

“แกจะไปหาน้องมุกก็ไปสิ ไหนๆ แกก็มีน้ำใจซื้อมาฝากน้องมุกอยู่แล้ว”

“ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

อนุวัตกระชับถุงขนมในมือ เตรียมจะเดินออกจากห้อง แต่แล้วก็ชะงักฝีเท้าหันมาสำทับอีกรอบ

“ผมว่านายหัวโทรหาป้าหวายหน่อยก็ดีนะครับ ผมเป็นห่วงคุณแพม”

“ถ้าห่วงนักแกก็โทรเองสิ” เขมกระแทกเสียง

“ผมกลัวคนแถวนี้จะเคืองเอาน่ะสิครับ”

พูดจบอนุวัตก็รีบเผ่นออกจากห้องทำงาน เพราะกลัวถูกถีบตกทะเล

มีใครบ้างไม่รู้ว่าลูกถีบของนายหัวหนักแค่ไหน คนงานชายที่กระด้างกระเดื่องหรือก่อเรื่องทะเลาะเบาะแว้งผิดกฎของฟาร์มล้วนถูกนายหัวยันตกทะเลจนขวัญหนีดีฝ่อมานักต่อนักแล้ว

พออนุวัตเดินลับตาไปแล้ว เขมจึงขยับเข้ามาใกล้โต๊ะทำงาน เหลือบมองโทรศัพท์มือถืออย่างครุ่นคิด เขาควรทำตามคำแนะนำของอนุวัต หรือปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นหลุดลอยไปเป็นแค่คนใน ‘อดีต’ กันแน่

(ติดตามต่อในเล่ม)