ทดลองอ่าน ปรารถนา… เพียงแค่คุณ ชุด Wishing You ด้วยรัก… และปรารถนา บทที่ 5

“เมื่อคืนคุณก็เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง”

“ฉันแค่เห็นค่ะ แต่ไม่ได้รับรู้อะไรด้วย ตราบใดที่คุณปรับความเข้าใจกันได้ ชีวิตคู่ก็ถือว่ายังไม่พังลง”

“ไม่หรอก มันไม่เคยมีอะไรมาตั้งแต่เริ่มแล้ว”

กาลเวลาอึ้งไปเมื่อชายหนุ่มบอกแบบนั้น เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่ถ้าจะให้เดา เขาอาจจะอยู่ในช่วง ‘ทำใจ’

“ก็ได้ค่ะ แต่ว่า…ฉันถนัดดื่มเบียร์มากกว่าอย่างอื่นนะคะ”

“ผมก็เหมือนกัน”

แดนนี่ เฉินไม่ได้พาเธอไปดื่มเบียร์ในห้องอาหารหรูอย่างที่เธอคิดในตอนแรก แต่เขาสั่งให้ลูกเรือยกเบียร์มาเสิร์ฟตรงลานข้างสระว่ายน้ำซึ่งอยู่ชั้นเดียวกับห้องพักเฟิร์สต์คลาสสำหรับแขกที่จ่ายแพงกว่าคนอื่น

บริเวณสระว่ายน้ำเวลานี้ผู้คนบางตา มีเพียงเธอกับแดนนี่ และคู่สามีภรรยาชาวจีนที่นั่งฝั่งตรงข้ามสระเพียงเท่านั้น กาลเวลามองไปรอบๆ อย่างเสียวสันหลัง เพราะเธอคาดว่าพริมาก็น่าจะพักอยู่ชั้นนี้ด้วยเช่นกัน

“พริมเขาไม่โผล่มาตอนนี้หรอก คุณสบายใจได้”

แดนนี่พูดราวกับอ่านใจเธอออก หญิงสาวเผลอเลียริมฝีปากอันแห้งผากของตัวเอง อยากถามกลับไปเหมือนกันว่าทำไมเขามั่นใจนักว่าพริมาจะไม่โผล่มาแหกอกเธอตอนนี้ ทว่าเธอก็เก็บงำความสงสัยนั้นเอาไว้

“แล้วลูกน้องคุณไปไหนกันหมดล่ะ คุณถึงต้องมาหาเพื่อนดื่มเบียร์แบบนี้”

“สองคนนั่นอยู่ในเวลางาน”

“อ้อ!” เธอพยักหน้ารับรู้ ก่อนยกเบียร์ขึ้นจิบอย่างไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไปอีก

“ที่ปีนังเป็นยังไงบ้าง”

“ก็ดีค่ะ ฉันชอบเดินสตรีตฟู้ดที่นั่น ของกินอร่อย แต่อากาศร้อนไปนิด”

“ผมเคยกินอาหารมาเลย์ ไม่ถูกปากเท่าไหร่” แดนนี่บอกขณะที่ยกเบียร์ดื่มเหมือนกัน เขาไม่ได้จิบแบบกาลเวลาทว่าดื่มรวดเดียวหายไปครึ่งแก้ว

“คุณ ถ้าเมาขึ้นมา ฉันยกคุณไปเก็บไม่ไหวนะ”

“ผมไม่เคยเมา” แดนนี่บอกด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่า ‘จริงจัง’ แต่กาลเวลาหัวเราะไม่เชื่อคำพูดโอ้อวดนั่น

“พ่อฉันบอกว่าไม่มีใครเก่งเกินเหล้าไปได้หรอก เบียร์ก็ด้วย”

แดนนี่คิดตามแล้วพยักหน้าเห็นด้วย “ก็จริง คุณเองอย่าเผลอเมาก็แล้วกัน”

“ได้ไง ของฟรี”

“คุณนี่เห็นแก่กินเหมือนกันนะ”

“อ้าว! นี่ฉันมาดื่มเป็นเพื่อนนะ ไม่ได้มาให้คุณว่า”

“ไม่จริงหรือไง ตอนแรกคุณโกรธผมแทบเป็นแทบตาย แต่พอผมให้บัตรกินอาหารฟรี คุณก็หายโกรธเลย” แดนนี่บอกด้วยนัยน์ตาพราวระยับขบขัน